نوحه و متن شب عاشورا، شهادت امام حسین علیه السلام

خدایا زار و مضطر گشته زینب                                                 به سیر باغ پر پر گشته زینب

پریشان خاطر و قامت خمیده                                              پس از یک اربعین برگشته زینب

ببین جانا دل پر درد زینب                                                        گونه با غمت خو کرده زینب

 ببین ای یوسف صد پاره پیکر                                                          برایت پیرُهن آورده زینب

دلم را چون تنت صد چاک کردند                                           سرشکم را به سیلی پاک کردند

                                             الهی خواهرت زینب بمیرد

                                              تو را با بوریا در خاک کردند

به کربلای تو یک کاروان دل آوردم                                         امانتی که تو دادی به منزل آوردم

هزار بار به دریای غم فرو رفتم                                             که چند دُر یتیمت به ساحل آوردم

به جرم آنکه سرت را فراز نی کردند                                      نجات داده و چون مرغ بِسمِل آوردم

                                    به جز رقیه که از پا فتاده پیش سرت

                                    تمام اهل حرم را به منزل آوردم

 شب قتل و شب بیداری یاران حسین است

                                                  شب آمادگی لاله عذاران حسین است

شب عشق است و شب راز و نیاز و شب نور است     خیمۀ سرور دین جلوه گه وادی طور است

شب دیدار و هماهنگی و اعلام حضور است       همه را گوش دل دیده به فرمان حسین است

                                                شب قتل و شب بیداری یاران حسین است

                                                 شب آمادگی لاله عذاران حسین است

شب مردان خدا جو شب تسبیح و مناجات        همه با روی گشاده همه در حال ملاقات

هر کجا را می نگری جلوۀ نور است و مساوات    روشنی بخش حرم جلوۀ رخشان حسین است

                                                شب قتل و شب بیداری یاران حسین است

                                                 شب آمادگی لاله عذاران حسین است

خیمه گاهی که بود جلوه گاه آیۀ تطهیر                     همه ذکر و همه نور و همه گلواژۀ تکبیر

همه دلها ز می عشق حسینی شده تطهیر               دلربا زمزمه و نغمۀ قرآن حسین است

                                                شب قتل و شب بیداری یاران حسین است

                                                 شب آمادگی لاله عذاران حسین است

از یکی خیمه زده وا عطشا سر به ثریا                                  با نقاب آمده برون دختر زهرا

در پی آب حسین گشته سوی خیمه سقّا                هدفش آبرسانی به گلستان حسین است

                                                شب قتل و شب بیداری یاران حسین است

                                                 شب آمادگی لاله عذاران حسین است

عزیزان باز ایام عزا شد                                                       لوای شاه دین از نو بپا شد

محرم آمد و ذرات عالم                                                        عزادار شهید کربلا شد

در این مه تا به ابرو فرق اکبر                                               ز تیغ مُنقذ بی دین دو تا شد

گلوی اصغر بی شیر پر خون                                                بروی دست بابش از جفا شد

دو دست حضرت عباس از تن                                              برای جرعۀ آبی جدا شد

                                    چونی نالد صغیر از این ستم ها

                                    که بر آل نبی در نینوا شد

                                                            ***                                                                  صغیر اصفهانی

خواهم ز خدا که بی ولایم نکند                                               غرق گنهم ولی رهایم نکند

یک خواسته  دارم از خدای تو حسین                                   در هر دو جهان از تو جدایم نکند

                                                            ***

فروغ چشم پر آبم حسین است                                           دلیل این که بی تابم حسین است

اگر چه نوکری نا چیز هستم                                               خدا را شکر اربابم حسین است

                                                            ***

مات عطش تو کائنات است حسین                          آتش بدل آب فرات است حسین

لب تشنه لب آب روان جان دادی                             با آن که لبت آب حیات است حسین

                                                            ***

پیوسته نوای یا حسین است مرا                                         دارم همه چیز تا حسین است مرا

چون فطروس و حر امید بخشش دارم                                   وقتی سرو کار با حسین است مرا

                                                            ***

یا رب به حسین و خون رخسار حسین                                 ما را برسان به فیض دربار حسین

آندم که بما لحظۀ آخر باشد                                           کن قسمت ما تو فیض دیدار حسین

                                                            ***

در کشور دل ما فرمانروا حسین است                                   آنکه گره گشاید از کار ما حسین است

آن کس که روز عاشورا در کربلای خونین                   داده به خلق عالم درس وفا حسین است

                                                            ***

سر سبزی ما زا چمن عاشوراست                           در نای شهیدان سخن عاشوراست

فرمود امام ما دوام نهضت                                       در زنده نگه داشتن عاشوراست

                                                            ***

تا خانه تو قبله راز است حسین                              ما را به درت رو ی نیاز است حسین

گردد در کعبه باز سالی یک بار                                وین خانه درش همیشه باز است

                                                           ***                                                                    مؤید

محرم آمد و ماه عزا شد                                                       عزیز فاطمه صاحب عزا شد

رسیده کاروان با خرمن گل                                      پی هر گل یکی شوریده بلبل

عزیز فاطمه با چشم گریان                                                 سر عباس خود دارد به دامان

                                                            ***

بنــــی اسد بیایید     کفن بـا خود بیارید

مگر خبر ندارید     حسیـــن کفن ندارد

مگر خبر ندارید     حسیــن مادر ندارد

آه از آن ساعت که با صد شور شین           زینب آمد بر سر قبـــر حسین

السلام ای کُــــــــشتۀ راه خــــــــدا             اسلام ای نور چــشم مصطفی

السلام ای شاه بــــــی غسل و کفن             السلام ای کُشتــۀ دور از وطن

بهــــر تـــــــــو امروز مهمان آمده             خواهرت از شــام ویران آمده

چون تو رفتی بی کس و یاور شدم             دستگیر فــــــــــرقه کافر شدن

آتش کیـــــن کـــــــوفیان افروختند             خیمۀ مـــــا را به آتش سوختند

الغــــــرض از کوفه تا شام خراب             گر چه مـادیدم ظلم بـی حساب

لـــــیک دارم شکوه ها از اهل شام            کز سر دیوار و از بـــالای بام

آه از آن ساعت که از روی غضب           زادۀ سُفیـــــان یـــــزید بی ادب

در حضور خــــــواهر گــــریان تو           چوب می زد بر لب و داندن تو

شد بــــــه مهمانی راهب چو سر پاک حسین

گفت با آن سر پر خون به دو د شیون و شین

ای سر انـــــدر نظــــرم، جـــلوۀ یحیی داری

از رُخت نور عیان چـــون کف موسی داری

یــا مسیحائی و از عــــرش بـــــرین آمده ای

خـــوش به سر وقت من گوشه نشین آمده ای

جــــــــان من باد به فدایت که تو مهمان منی

ز تـــو شرمنده ام ای سر، که تو مهمان منی

راهبـــــــــــــــــــا مـــــــــــــن زادۀ پیغمبرم

مهمـــــــــــــــتان ایــــــــــــــــن گروه کافرم

گـــــــــــــر خبر جوئی ز من ای غم نصیب

بــــــــــــــــــــاش آگه من غریبم من غریب

رحــــــــــــــــــــــــــم ننمودند بر احوال من

آب     را     بستنـــد    بـــر    اطفال    من

روز   عــــــــــــاشورا   بـه   فرمان   یزید

کــــــــــــــــــرد شمرم با لب عطشان شهید

الا ای قـــــــافله ســـالار زینب           انیس و مونس و غمخوار زینب

الا ای همسفر خون شد مرا دل           ز جــا برخیز و بنشانم به محمل

شود خــــــواهر فدای حنجر تو           چـــــرا عـــــریان فتاده پیکر تو

کجا شد قـــــــاسم و کُو اکبر تو            چـــــــــه شد و عون و جعفر تو

[قاسم خاصعین (خاضع)]

چســـــان پـــــــــــیدا می شود بدنت در میان بدنهای دور از تن

کجـــــــــا پیدا کنم که بوَد بـــــــــــــاغ لاله پُر از نیرزه و خنجر

صدایم کن تـــــــــــــــا رَسَم ببرت جسم پاک تو را در برم گیرم

صدام کن تا نگوید عدو، مانده خواهر خواهر تو بی کس و یاور

دعــــــــــــــایم کن ای حسین جانم (2)، که بی تو زنده نمی مانم

ای حســـــــــین جــــــــــانم، ای حســـــــــــــین جـــــــــــــــــانم

بیـــــــــا ایــــــن سو ای همیشه مرا اور و همه جا همسفر با من

یــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا زینب می شناسیَم بین این همه با کُهنه پیراهن

منــــــــم اینجـــــا زیـــــر تیـــــغ سَنـــــان، منـــــتظر تـــو کی در برم آئی

بـــــــــــــــــه رگهــــــــــــــایم بوسه ای بزنی، ای گلم عوض خنجر دشمن

تماشا کن قتلگاه هم را،(2) ببین برنی قرص ما هم را، زینب ای زینب (2)

ساربان دست من دست خداست             ساربان دست من مشکل گشاست

ســــــاربانا جد من پیغمبر است             باب من ساقی حوض کوثر است

ساربـــــان من داغ اکبر دیده ام             داغ عبـــــــــاس بــــرادر دیده ام

              در آن صحرای خونین چون شب آمد         چه گویم جان زینب بر لب آمد

              در آن شــــــــــــام غـــریبان هم رقیه         بـــــــــو قتــــــلگه با زینب آمد

               الهـــی خـــــــواهــــرت زیـنب بمیرد         نماند بهر تـــــو ماتم بگیرد(2)

حسین جانم، حسین جان، حسین جان، حسین جانم

ای  مُصحف   ورق  ای روح پیکرم          آیـــــــا توئی برادر من نیست باورم

با آنکه در جوار تو یک عُمر بوده ام          نشناسَمت کنون که تو باشی برادرم

فــــــــــریاد آب آب تو آمد بگوش من         دیدم جـــــز اشک دیده ندارم بیاورم

دیشب کنار پیکر پاکت چه می گذشت         که این خاکها هنوز دهد بوی مادرم

حسین را در غربتی سر بریدند              تن پاکش به خاک و خون کشیدند

تــــــنش در کربلا عُریان فتاده               ســـــرش بر نیزه های کین نهاده

هرگز کسی چون من تن بی سر نبوسید          بوسیدم آن جایی که پیغمبر نبوسید

حیـــــدر نبـــــــــــوسید، زهـــرا نبوسید         حتـــــــــــــــی نسیم صحرا نبوسید

وقتی در دریــــــــا خون زینب شنا کرد          لب را به رگهــای برادر آشنا کرد

گفت ای بــــــــــــــرادر کو رأس پاکت           بینم چســـــان من، غلطان بخاکت

این سر که ریزد از لبــش شهد حلاوت           فردا به نـوک نی کند قرآن تلاوت

با این که این سر، مِشکوة نــــور است            مهمان ســــرایش، کُنج تنور است

[محمد جواد شفق]

مسلمانان حــــــــسین مادر ندارد           غریب است و کسی بر سر ندارد

ز جــــــــــور ساربان بی مروت           دگـــــــر انگشت و انگشتر ندارد

چـــــرا رگهای او بر خاک گشته           مـــــــگر در کربلا خواهر ندارد

چــــرا بر سینه اش دشمن نشسته           مــــــــــــگر تنها شده یاور ندارد

چرا خشکیده عطشان گشته قربان          مگـــــــــــر عباس آب آور ندارد

اگـــــر خیزد ز جا پرسد ز زینب           چــــــرا دُرّ دانه ام معجر ندارد؟

گـــلی گم کرده ام می جویم او را         بهر گـــــــــل می رسم می بویم او را

گل من یک نشانی در بدن داشت          یکــــــــــی پیراهن کهنه به تن داشت

اگــــــــــــــر پیدا کنم زیبا گلم را          بـــــــــــه آب دیدگان می شویم او را

گـــل گم کرده ات خواهر منم من          سُرور سینـــــــــه ات خواهر منم من

نشـــانی را که گفتی جان خواهر           کــــــــه دارد در بدن خواهر منم من

در آنـــــــــــدم زینب غم دیدۀ زار          روان اشـــک از دو چشمان گهربار

شتــابان رفت و آن محزون نالان           بســـــــــوی قتـــــــلگه با حال افکار

صــــــــــدای آشنائی آمدش گوش          که شد از کف برونش طاقت و هوش

بســــوی آن صدا شد زار و نالان          گُـــــــــــــل خود را بدید و کرد افغان