اسحق بن عمار میگوید: در خدمت امام کاظم علیهالسلام بودم که شخصی غریب آمد و به صدایی که مانند صدای پرندگان بود با آن حضرت تکلم نمود.
امام کاظم علیهالسلام نیز به همان طریق به او جواب فرمود و با او به زبان او گفتگو کرد، تا آنکه مرد عرض حاجت خود نموده و جواب شنید و رفت.
من گفتم: «ای فرزند رسول خدا! مثل این کلام را نشنیده بودم.» حضرت فرمود: «بلی این زبان مردم چین است ولی همه مردم چین به این زبان صحبت نمیکنند بلکه اختلاف در زبان ایشان بسیار است و لیکن امام تو همه آن زبانها را میداند.» چون آن حضرت مرا متعجب دید، فرمود: «از این عجیب تر آنکه امام باید، زبان جمیع پرندگان بلکه زبان هر صاحب روح و جنبندهای که بر روی زمین میباشد را بداند و هیچ چیز بر او مخفی و پوشیده نباشد.»[1] .
پی نوشت ها:
[1] حدیقة الشیعه.