حدیث شماره 4: «سبقت در نیکی‌ها»
(بحار الأنوار، ج 75، ص 121)
امام حسین(علیه السّلام) فرمودند:
اَيُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا.
اى مردم در خوبی‌ها با یکدیگر رقابت کنید
واضحه که وقتی پای مسابقه و رقابت در میان میاد، آدما از تواناییها و استعدادهاشون بیشتر و بهتر استفاده میکنن؛ از آنجا که، انجام کارهای خوب سفارش اکید دین ما و تایید شده عقل است، در بسیاری از روایات از جمله این روایات، سفارش شده که در چنین مواردی رقابتی کار کنید. فکر کنید مسابقه است و سعی کنید بهترین و برنده مسابقه باشید.
و در بهره گرفتن از فرصتها شتاب نمایید
من یه حدیث بگذارم کنار این مطلب:
حضرت علی (ع) می فرمایند: فرصتها همچون ابر بهاری در گذرند، پس فرصتهای نیک را دریابید.
ویژگی ابر بهاری چیه؟ دیدین که توی بهار ممکنه یه ابری بیاد، چند دقیقه یا حتی چند ثانیه، بباره و بره!
یه فرصتهایی هم توی زندگی آدم ممکنه فقط یک بار پیش بیان! اگه راسخون یه مسابقه بذاره با جایزه یک میلیون تومانی، شک نکنید که اکثراً شرکت میکنن، چون احتمال داره که دیگه از این کارها نکنه 
خوبه که توی زندگیمون، فکر کنیم تمام فرصتهایی که برای کار خیر پیش اومدن، حتی اگه اون کار بسیار کوچک باشد، منحصر به فرد و غیر قابل تکرارند؛ که در واقع با بُعد زمان و مکان هم که نگاه کنیم، همین طور هست.. اگه دیدمون اینطوری بشه، دیگه هیچ فرصتی رو از دست نمیدیم و همیشه سعی میکنیم نفر اول باشیم.
و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‌اید، به حساب نیاورید.
اینجای حدیث یه خورده خطرناکه! میگه، اگه کار خوبی رو انجام دادی اما با تاخیر، زیاد روش حساب نکن!!
شاید بشه گفت، مثل نوشدارو بعد از مرگ سهراب میمونه.. اگه یکی امروز به کمک ما احتیاج داشت و ما فردا چند برابر بیشتر از نیازش بهش کمک کنیم، آیا به نظرتون ارزشش بیشتر میشه؟ مسلما نه!
هر کاری رو باید به موقع خودش انجام داد تا ارزش خودش رو از دست نده.
یا علی.
