در دشت بلا تیر و سنان می بارد

گویی که فلک خون به زمین می کارد

ای کاش کسی ز حرمله می پرسید (لعنت الله علیه)

نوزاد ، گلو ، تیر ، چه نسبت دارد؟

الـــلـــه اکـــــــبــــــر بــــــوی جــــمـــل مــــــی آیـــــد

صـــــدای رجـــــزهــای شـیــــر جـــمـــل مــــی آیــــد

مــثـل ایـنـکــه صـدای پــــور شــیــــر جــــمـــل اسـت

آری، قــاسم بــن الــحـسن(ع) ضـربه زنــان مـی آیــد


السلام عـلـیـک یـا قــاسم بــن الــحـسن(ع) . . .

هر لحظه در حال و هوایت پر گرفتیم

تنها خیالی از تو را در بر گرفتیم

 بايد بميرم من براي تو ، چرا نه؟

آقا غريبي كن، ولي با آشنا نه

ما روز و شب حاجت نگفتيم و گرفتيم

جايي نديده چشم هامان كه گدا نه

پشت در اين خانه ايم و چشم بر راه

ما را بكُش اما نگوئي كه شما نه

جز ماجراي عشق در مقتل نديدم

تو ياد دادي تا بگويم جز خدا نه

من بالهايم را به دست تو سپردم

من را ببر اما به غير از كربلا نه

بر سينه ي خود نام زينب را نوشتيم

گفتيم آري بر بلا ، بر ادعا نه

زهرا حسيني گفت و ما آتش گرفتيم

بنويسمان جز در صف ديوانه ها، نه

يحيايِ ما را تشنه لب گودال بردند

آقا كفن اي كاش بـود و بوريا نه

در كربلا ديدم هنوز اشك رباب است

ديدم عروس فاطمه در آفتاب است

پناهیان: شب‌های محرم چهارستون بدن مسئولان بلرزد

می‌دانید که دهه اول محرم، «دهه امر به معروف و نهی از منکر» است و این نام‌گذاری متاثر از قیام حضرت سیدالشهدا (ع) است. اما امام حسین(ع) چه کسی را امر به معروف کردند؟ تعدادی دختر بدحجاب در خیابان را؟! نه، ایشان مسئولان جامعه را امر به معروف کردند و علیه حاکم فاسد قیام کردند. باید وقتی اسم «امر به معروف و نهی از منکر» می‌آید، چهارستون بدن حاکمان فاسد و مدیران ناکارآمد بلرزد. باید وقتی اسم امر به معروف می‌آید، مدیرانی که می‌گویند «ما نمی‌توانیم» برافروخته و آشفته شوند و لرزه بر اندامشان بیفتد.

حسین در کربلاست! جا نمانی...

پس از انقلاب اسلامی، جریانی از درون بدنه آن مدام در حال دعوت امت حزب الله به محافظه‌کاری، شک و تردید بوده است. جریانی که در نگاه اول افرادی ظاهرالصلاح و متشرع هستند؛ اما کیست نداند که همین‌ها روزگاری خون به دل امام کردند و مدام در فکر تدبیر تردید خود بودند. حضرت خمینی بارها خطر تسبیح به دست‌ها را گوشزد کرده بود.کسانی که به برکت این مکتب، اندک اعتباری در میان مردم یافته‌اند را می‌توان با کلیشه تصویری مسجدنشینان زمان جنگ به خاطر داشت که مدام دم از انقلاب می‌زدند ولی دریغ از ذره‌ای عمل کردن. مثال‌های تاریخی این گروه مذبذب را می‌توان در طول هزار و چهارصد سال گذشته به کرّات مشاهده نمود، که یکی از بارزترین ایشان سلیمان بن صرد خزاعی است.

سلیمان صحابی رسول الله بود. اهل نماز و عبادت و در زمره زهاد قرار داشت و مورد اعتماد علی (ع) بود. سلیمان حدیث ولایت را از بر داشت، چنان که علمای رجال او را جزو راویان ثقه می‌شمارند. از سویی دیگر مورد اعتماد شیعه بود و در زمره شیوخ جامعه کوفه قرار می‌گرفت.

اما همین سلیمان ثقه زاهد نیکوکار، هر جا که ائمه نیاز به اصحابی چون عمار داشتند، باخت داده است. چه هنگامه صفین که بر مصلحت علوی شورید و چه هنگام جمل که از شرکت در سپاه امیرالمومنین سر باز زد و چه زمان جلوه‌گر شدن شجاعت حسنی، که او را مذلّ المومنین خواند و کار را به جایی رساند که خواست حسین (ع) را به جای امام حسن (ع) امام گرداند.

امام و فلسفه گریه

گریه کردن بر عزای امام حسین، زنده نگه داشتن نهضت، و زنده نگه داشتن همین معنا [ست‌] که یک جمعیت کمی در مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد. دستور است. آن دستور عمل امام حسین، سلام الله علیه. دستور است برای همه: کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا؛ وَ کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء دستور است به این‌که هر روز و در هر جا باید همان نهضت را ادامه بدهید، همان برنامه را.
امام حسین با عده کم همه چیزش را فدای اسلام کرد؛ مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد و «نه» گفت؛ هر روز باید در هر جا این «نه» محفوظ بماند. و این مجالسی که هست مجالسی است که دنبال همین است که این «نه» را محفوظ بدارد. بچه‌ها و جوان‌های ما خیال نکنند که مسئله، مسئله «ملتِ گریه» است! این را دیگران القا کردند به شماها که بگویید «ملتِ گریه»! آن‌ها از همین گریه‌ها می‌ترسند، برای این‌که گریه‌ای است که گریه بر مظلوم است؛ فریاد مقابل ظالم است. دسته‌هایی که بیرون می‌آیند، مقابل ظالم هستند. (صحیفه امام خمینی، جلد ۱۰، صفحه ۳۱۵)

خدمت روضه خوانی به ملت ما

نمي‌دانند اين قشرهاي سياسي كه چه خدمتي اين منبر، اين محراب، به اين كشور كرده. اين‌ها چنان‌چه ملي هستند - ما كار نداريم كه آيا به خدا هم كار دارند يا نه - اگر ملي هستند، اگر كشورشان را مي‌گويند مي‌خواهيم، اگر ملت را مي‌گويند كه ما مي‌خواهيم، اين‌ها بايد دامن بزنند به اين روضه‌خواني‌ها، براي اين‌كه اين روضه‌خواني‎ها اين ملت شما راحفظ كرده، اين روضه‌خواني‌ها و مصيبت و گريه است كه كشور شما را حفظ كرده. (صحیفه امام خمینی، جلد8- صفحه 528)

فقط پنجاه سال طول کشید تا یاران و شاگردان مکتب پیامبر (ص) آن چنان تغییر کنند که یزید را به حسین (ع) ترجیح دهند و او را به قتل برسانند. علت آن به تعبیر مقام معظم رهبری، تغییر در چهار رکنی بود که پیامبر جامعه اسلامی را بر اساس آن بنا نهاده بود: «معرفت»، «عبودیت»، «عدالت» و «محبت».

کمی بیندیشیم!

اگر موافق باشید کوتاه از معرفت بگوییم:

برای تثبیت این کار زمان زیادی لازم بود که پیامبر (ص) در اختیار نداشت و انحراف خواص بعد از ایشان به گونه‌ای شد که این آگاهی در جامعه‌ی اسلامی سیر نزولی خود را طی کرد، معيارها از دست رفت و ارزش‌ها ضعيف شد و نتیجه این شد که کعب الاحبارها سررشته‏دار امور معارف الهي و اسلامي گشتند. تازه مسلمانان هرچه خودشان می‌فهمیدند، مي‏گفتند و  بعضي حرفِ آن‌ها را بر حرف مسلمانان سابقه‏دار مقدّم کردند. کاهش آگاهی مردم در جامعه اسلامی عواقب وخیمی دارد و شاید مهم‌ترین اثرش این است که کسانی بر سر کار می‌آیند که با ارزش‌های اسلامی فاصله دارند مثل روی کار آمدن امثال ولیدِ فاسق بعد از پیامبر (ص). نهایت این ماجرا آن است که جامعه پیامبر(ص) در معرفت آن‌قدر سقوط می‌کند که با فتوای به ظاهر عالمانِ زمان، عده‌ای حسین را با قصد قربت می‌کشند.

و اما «معرفت» که یکی از آن چهارتای مدنظر آقا بود، در جامعه امروز ما:

در انقلاب اسلامی نیز همه‌ی نهادها و سازمان‌ها وظیفه دارند که در راستای آگاهی‌بخشی صحیح به مردم قدم بردارند. مطبوعات، صدا وسیما و دیگر رسانه‌ها همه موظف‌اند که به دور از جنجال‌‌آفرینی‌های سیاسی، رسالت خود در این زمینه را ایفا کنند. همه نوع آگاهی برای مردم لازم است. البته خود آحاد مردم هم باید نسبت به هرآن‌چه که در سرنوشت آن‌ها مؤثر است حساس باشند و از مسئولین آگاهی را مطالبه کنند. مسئول را باید مورد سؤال قرار داد و این هیج تناقضی با اعتماد به آن مسئول ندارد. این غفلت مردم است که کار را به جایی می‌رساند که مسئولی سرنوشت کشور را به خاطر منافع شخصی و گروهی خود به بازی بگیرد.

جواب حسین (ع) را چه می‌دهند؟

سال‌هاست که از عاشورا می‌گذرد و سال‌هاست که ...

وقتی قیام سال 61 هجری در کربلا به وقوع پیوست، شاید یزیدیان هیچ گاه باور نمی‌کردند که روزی قهرمان این میدان تبدیل شود به یک نیرو محرکه‌ای علیه طاغوت‌های آینده!

و الآن قریب به هزار و چهار صد سال از آن واقعه می‌گذرد،

بنی‌العباس‌ها آمدند تا حرم حسین علیه‌السلام را ویران کنند، اما خود به زباله‌ها پیوستند،

نگذاشتند که مردم به زیارت سقای کربلا بروند، اما در اربعین حسینی کربلا شلوغ‌تر از ایام حج در مکه می‌شود،

راز ماندگاری حسین چه بود که مستکبران در مقابل این خاک مقدس زانو زدند و چهره‌ی خود را در برابر آب خونین فرات، سیاه دیدند؟

راز ماندگاری در خونی بود که در راه خدا ریخته شد، همان خون‌هایی چند صد سال بعد بر روی خاک‌های داغ هویزه و طلاییه ریخت،

همان خون‌هایی که پیش از ریخته شدن، زمزمه‌ی «لبیک یا حسین» داشتند،

و چاره‌ای برای ماندگاری نیست، خون‌هایی برای خدا ریخته می‌شود،

و من نمی‌دانم روز قیامت،

آنان که به این خون‌ها خیانت کرده‌اند، چه جوابی در مقابل،

نه مادران شهیدان،

نه دل پر از غم و غصه‌ی پیر جماران که شهدا ما را قسم دادند که مبادا حرف امام زمین بماند،

نه شهیدان زنده‌ای که بر روی ویلچرها راه می‌روند و گازهای خردل در سینه‌هایشان دم و بازدم می‌کند،

بلکه از سقای بی‌دست کربلا که برای دوری از دیدن چشم گریان برادرش، چشم‌هایش را داد،

بلکه از سرور و سالار شهیدان که شهادت را برایمان به ارث گذاشت...

من نمی‌دانم چه جوابی خواهند داشت، نمی‌دانم؟!

منتشر شده در نشریه فتح

یکی از کارهای خب این شبها نذری درست کردن است. با هم بخوانیم:

* این مد نذری دادن تو ظروف یکبار مصرف چققدر بده، هم زباله زیادی تولید میشه و هم اینکه حالا کو تا چند صد سال دیگه این زباله ها تو طبیعت تجزیه بشن! یادش به خیر ما بچه بودیم هرکی نذری داشت یا کلی بشقاب از درو همسایه قرض میگرفت که مهمونا رو بگردونه و یا اینکه هرکی با خودش یه قابلمه ای چیزی می آورد که سهمش رو بگیره. نمیدونم اون روش چه اشکالی داشت که جاش رو به ظرفهای متحدالشکل بیروح یه بار مصرف داد:/

* تازه من ازین بخشش هم خوشم می اومد که حین نذری دادن یه عالمه خانم تو حیاط جمع میشدن تند تند ظرفا رو میشستن که به افراد جدید هم غذا برسه…

* انگار تنبل شدن بشر رو همه جنبه های زندگیش اثر گذاشته حالا ما میگیم ماشینی ولی  این ظرفا کجا صفای اون ظرفای گل گلی ملامین رو داره؟ کجا اون دور هم بودنا و ظرف شتنا که یه جور ورزش هم برای مادرای ما محسوب میشد.. بگذریم که کم کم مردم نذری درست کردنن دارن خاطره میکنن و از رستوران سفارش میدن!

چای روضه

در حال ویرایش کتابی با عنوان «چای روضه دم» هستم اثر دوست فاضلم آقا سید علی اصغرآقای علوی.

 به همین مناسبت، این دو بیت دوست داشتنی تقدیم شما:

«سماوری که به بزم حسین می‌جوشد

بخار رحمت آن، عیب خلق می‌پوشد

حدیث باده و تسنیم و سلسبیل مگو

بگو حکایت مستی که چای می‌نوشد»

هیئت میثاق هم تشریف بیارید، این دو بیت را به صورت برنوشته بالای غرفه پذیرایی می بینید.