ابنشهرآشوب میگوید:اسماعیل بن ابان با سند خود نقل کرده است:
زمانی که معاویه با زور بر اوضاع مسلط شد، [روزی] امام حسن علیهالسلام در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله، بر مردی - که در میانشان گروهی از بنیامیه بود- گذر کرد، و آنان [چون امام حسن علیهالسلام را دیدند] با چشم به یکدیگر اشاره کردند، پس آن حضرت دو رکعت نماز خواند و فرمود:چشمک زدن شما را دیدم. بدانید سوگند به خدا! یک روز فرمانروایی نکنید مگر آن که ما دو روز فرمانروایی کنیم، و نه یک ماه مگر آن که ما دو ماه فرمانروایی کنیم، و نه یک سال مگر آن که ما دو سال فرمانروایی کنیم، و ما در حکومت شما، میخوریم و میآشامیم و میپوشیم و ازدواج میکنیم و سوار [مرکب] میشویم، در حالی که شما در حکومت ما نه میخورید و نه میآشامید و نه ازدواج میکنید.
فردی گفت:ابامحمد! این، چگونه میشود در حالی که شما بخشندهترین و رئوفترین و مهربانترین مردم هستید؟! آیا شما در حکومت آنان در امانید، ولی آنان در حکومت شما در امان نیستند؟!
آن حضرت فرمود:علتش این است که آنان با کید شیطانی با ما دشمنی کنند، ولی ما با کید خداوندی با آنان دشمنی کنیم، و کید خداوندی [نیرومند و] سخت است. [1] .
پی نوشت ها:
[1] المناقب 8:4.
