شعبان

«شعبان» نام ماه هشتم از ماه‏هاي قمري است که پس از ماه «رجب» و پيش از ماه «رمضان» قرار دارد.
ازآن‏جهت‏که داراي عظمت فراواني است، از آن به عنوان «شعبان المعظم» ياد و در روايات فراواني از معصومين‏عليهم السلام از آن به بزرگي نام برده شده است. [1] .
مناسبت‏هاي فرخنده‏اي در اين ماه وجود دارد که بر عظمت آن افزوده است؛ مانند ولادت با سعادت حضرت حسين‏بن علي‏عليه السلام در روز سوم اين ماه ولادت حضرت ابوالفضل عباس در روز چهارم آن.
روز پنجم اين ماه نيز پيشواي چهارم شيعيان پاي به جهان گذاشته و طبق نقلي علي اکبر در روز يازدهم اين ماه ديده به جهان گشوده است.
در سحرگاه نيمه ماه شعبان، آخرين خورشيد آسمان ولايت و امامت طلوع کرده و عظمت و جلالت خاصي به اين ماه بخشيده است. شب نيمه ماه شعبان «ليلةالبرات» نيز ناميده شده است؛ [2] چرا که در آن شب براتِ آزادي از آتش به اهل طاعت و بندگي عطا مي‏گردد.

پی نوشت ها: 
[1] ر.ک: الاقبال، ص 723. 
[2] ر.ک: صحيح ابن حبان، ج 12، ص 481؛ معجم‏الاوسط، طبراني، ج 7، ص 36؛ کنزالعمال، ج 3، ص 464، ح 7451 و7450.