1. سبک زندگی اسلامی به چه معناست؟
ابتدا کلمه سبک را تعریف میکنم:
“سبک” واژه ای فارسی برای “سیره” در عربی است ؛ سبک یعنی نوع خاص ، روش ویژه ، اسلوب اختصاصی.
سبک در زمینه های مختلف، معانی مختلف داره:
1. در شعر:
مولوی ، حافظ ، سعدی ، رودکی ، سنایی ، صائب و شهریار همه شاعرند اما با سبک های متفاوت.
2. در هنر:
معماری ، کاشی کاری و کتیبه نویسی و… هریک ده ها سبک دارد اما هنر اسلامی سبک خاصی است که گرچه اقتباس هایی دارد اما در مجموع مستقل است.
3. در تفکر:
ارسطو ، ابوریحان بیرونی ، بوعلی سینا ، افلاطون ، فرانسیس بیکن ، استوارت میل ، دکارت ، هگل و از این طرف شیخ صدوق ، شیخ طوسی ، شیخ کلینی ، خواجه نصیر و… همه دانشمندند ولی آدم وارد می داند که سبک هر یک با دیگری از زمین تا آسمان فرق دارد بعضی سبک “استدلالی” بعضی “تجربی” ، بعضی “دیالکتیکی” و بعضی سبک استاتیک دارند.
4. در رفتار:
سبک های اجتماعی هم متفاوت است مثلا سبک سیاسی آمریکایی ها “زور” است ، سبک سیاسی انگلیسی ها ”فریب” و سبک سیاسی الهیون “صفا و صداقت” است.
حالا منظور ما از سبک زندگی در این جا چیه؟!
ما در جستجوی سبک زندگی اسلامی و قرآنی هستیم.
به نظرم، سبک زندگی اسلامی، یعنی معتدلانه زندگی کردن چه در زیر خط فقر و چه در اوج استغنا.
یعنی مثل سلمان فارسی باشی که در اوج قدرت سیاسی (فرماندار مدائن بودند) کل داراییت در یک کوله پشتی جمع بشه، نه اینکه مثل طلحه و زبیر باشی و در دنیا گم بشی.
یعنی به قول حضرت علی (ع) مثل کوه محکم باشی و تندبادهای فرهنگهای بیگانه، نتونه حتی گردی بر فرهنگ اصیل دینی تو بذاره.
یعنی اینکه نه تنگ نظر و متحجر باشی و نه خودباخته متجدد.
یعنی به قول قرآن کریم، نه بر از دست داده هات افسوس بخوری و نه با سیل نعمت ها غرق شادمانی بشی.
یعنی میانه روی در همه مراحل زندگی و در همه جا.
