دانشمند ایرانی دانشگاه بروک نیویورک و همکارانش پس از چهار سال مطالعه بر روی 2060 مورد ایست قلبی در 15 بیمارستان توانستند درک تقریبا روشنی از تجربه مرگ ارائه کنند.
دکتر «سام پرنیا» و همکارانش پس از بررسی مواردی از ایست قلبی متوجه شدند که تصور خاطرات و حس بینایی در حالتی از تجربه خروج از بدن، همزمان باعث تداعی رویدادها به صورت واقعی می‌شود. در اغلب موارد، افراد خاطرات و تجربیات زندگی را به صورت واضح درک می‌کنند.
تجربه زنده خاطرات در هنگام مرگ که اغلب توهم مرگ یا هذیان گفتن در حین مرگ نامیده می‌شود، پدیده‌ای بسیار پیچیده و غیر قابل توصیف است؛ هر چند که مطالعات علمی در این تحقیقات به علت خاص بودن شرایط مرگ محدود است.
دکتر پرنیا، استاد دانشگاه بروک نیویورک اظهار کرد: بر خلاف تصور موجود مرگ در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد بلکه فرآیندی برگشت‌پذیر است؛ هنگامی‌که بدن دچار سانحه شده و یا قلب از حرکت میایستد در صورت ناموفق بودن شرایط احیای قلبی، فرآیند مرگ آغاز می‌شود. هدف ما از این مطالعه درک بهتری از حالات احساسی و تجربه حقیقی مرگ است.
وی در ادامه افزود: بیش از 39 درصد از کسانی که از عارضه ایست قلبی نجات پیدا می‌کنند، اغلب اظهار می‌کنند که هنگام ایست قلبی حالتی از هوشیاری را داشته‌اند، اما تمام تجربه‌های آن زمان را به خاطر مصرف داروهای آرام بخش یا آسیب مغزی به خاطر نمی‌آورند.
در میان کسانی که خاطرات لحظه مرگ را به خاطر می‌آورند، 46 درصد از تجربه بازیابی خاطراتی ترسناک و وهم‌انگیز منتهی به مرگ سخن گفتند و تنها حدود 11 درصد از بیماران نجات یافته از مرگ تجربه کامل شنیداری و دیداری داشتند.
بر اساس این مطالعه مشخص شد که بین یک تا سه دقیقه بعد از توقف قلب، توهم و وهم مرگ آغاز می‌شود به طوری‌که بعد از 20 تا 30 ثانیه از توقف قلب مغز از کار میایستد و این روند تا احیا مجدد قلب که حداکثر 3 دقیقه زمان می‌برد مغز دوباره به کار می‌افتد.
دکتر جری نولان، محقق و رئیس بخش احیا قلب بیمارستان نیویورک گفت: کار محققان و پژوهشگران باید مورد تقدیر قرار گیرد زیرا مطالعات شگفت‌انگیز آنها باعث روشن‌تر شدن یکی از ترسناک‌ترین رویدادهای در انتظار انسان است.
جزئیات بیشتر این مطالعه در نشریه Resuscitation منتشر شده است.
