مکتب قزوين ( 954 تا 969 ه. ش )شاه عباس (965-1016 ه.ش)
بعد از مرگ شاه طهماسب، فرزندش شاه اسماعيل دوم که در زمان حيات پدرش در زندان به سر مي برد، در قزوين به تخت شاهي نشست (955 ه. ش). در اين زمان هنرمندان در کتابخانه ي او در قزوين کار مي کردند. دوران حکومت شاه اسماعيل دوم به خاطر ظلم و ستم بيش از حد، بيش از يکسال دوام نياورد.با درگذشت او برادرش سلطان محمد در سال 956 ه. ش بر تخت نشست و پسرش عباس ميرزا را حاکم هرات کرد. عباس ميرزا مدتي در هرات حاکم بود تا اين که در سال 965 ه. ش جهت سرکوبي ياغيان ترکمان رهسپار قزوين شد. عباس ميرزا پس از ورود به قزوين توسط مرشد قلي خان استاجلو و علي قلي خان شاملو بر تخت شاهي نشست و اين امر مورد تاييد پدرش سلطان محمد هم قرار گرفت.
شاه عباس بيش از 17 سال نداشت که به سلطنت رسيد و مدت چهار سال در قزوين حکومت کرد. در اين زمان هنرمنداني چون مظفر علي، سياوش، شيخ محمد، ميرمصور، صادق بيک و آقا رضا و هم چنين خوشنويس معروف، عليرضا عباسي در دربار او کار مي کردند.
از مهمترين کارهاي اين دوره مي توان مجموعه طراحيها و نقاشي هاي شيخ محمد، محمدي مصور و صادق بيک افشار را نام برد و هم چنين تعدادي از کارهاي آقا رضا که بعدها به رضا عباسي معروف شد.
مولانا شيخ محمد شيرازي يکي از مهمترين نقاشان اين دوره است که به همراه پدرش شيخ کمال - که خوشنويس معروفي بوده - ابتدا در دربار يکي از شاهزادگان صفوي به نام ابراهيم ميرزا در سبزوار خراسان روزگار مي گذراند. با روي کار آمدن شاه اسماعيل دوم و به قتل رسيدن ابراهيم ميرزا به دستور شاه اسماعيل دوم وي به قزوين آمد و در کتابخانه ي شاه اسماعيل دوم شروع به کار کرد و بقيه ي عمرش را در دربار شاه عباس سپري کرد. شيخ محمد در طراحي و کشيدن صورتها مهارت فراواني داشت. چهره هايي را که او طراحي کرده، بسيار زيبا تصوير شده است.
در همين دوره به طراحي هاي بسيار زيباي روستايي استاد نقاش ديگري به نام محمدي مصور مي توان اشاره کرد. محمدي فرزند و شاگرد سلطان محمد بود. وي در اوايل جواني در تبريز به سر مي برد و سپس در قزوين اقامت گزيد. استاد محمدي در کشيدن مناظر روستايي و کشاورزي بر پدر خويش برتري يافت و در تجسم زندگي روستايي و چادرنشيني نبوغ زيادي از خود نشان داد. کارهايش به خاطر موضوع خاص خود از تنوع زيادي برخوداراست.
معروفترين طراحي اين استاد، تصوير زندگي روستايي است که يک کشاورز را در حال شخم زدن زمين نشان مي دهد و کشاورز ديگري در زير درخت نشسته است، چوپاني هم در اين اثر نقاشي شده که در حين گله داري مشغول نواختن ني است و دو رأس از بزهاي گله در حال شاخ زدن به يکديگر هستند. در اين اثر زنها در خيمه نشسته و در حال کار و نخ ريسي هستند و در پشت خيمه، جواني در حال پرکردن کوزه ي خود از آب چشمه است. در قسمت بالاي تصوير در زير درختان يک باغبان در حال باغباني ديده مي شود و روي شاخه درختان پرندگان لانه کرده اند. اين طراحي هم اکنون در موزه ي لوور پاريس نگه داري مي شود.
يکي از نقاشان معروف اين دوره صادق بيک افشار است که در دربار شاه طهماسب نقاشي مي کرد. وي در آغاز در نزد استاد مظفر علي به آموختن پرداخت. سپس به قزوين آمد و به جرگه ي نقاشان دربار شاه عباس پيوست.
وي علاوه بر تسلط بر هنر نقاشي، نويسنده ي چيره دستي نيز بود و در زمان شاه عباس مدتي به عنوان رئيس کتابخانه ي سلطنتي انتخاب شد. صادق بيک مرد بسيار سختگيري بود. بين او و هنرمند جوان رضا عباسي رقابت خاصي برقرار بود. او سعي مي کرد که استاد جوان را مغلوب کند. اما بعدها تحت تاثير شديد کارهاي رضا عباسي قرار گرفت؛ به طوري که کارهايش شباهت زيادي به کارهاي رضا عباسي دارد. صادق بيک بيشتر آثارش را در قزوين و اصفهان خلق کرده ست
