شیخ طوسی رحمه الله با سند خود از یعقوب بن سکیت نحوی نقل میکند که گفت:
از امام هادی علیهالسلام پرسیدم: چرا نشر و آموزش قرآن، جز بر تازگیاش نمیافزاید؟ امام علیهالسلام فرمود: خدای سبحان قرآن را برای زمانی، نه زمان دیگر، و برای مردمی، نه مردم دیگر، قرار نداده است، از اینرو تا قیامت، در هر زمانی نو، و نزد هر ملتی تازه است.
قال أیضا:
أخبرنا بجماعة، عن أبیالمفضل، قال: حدثنا أبوالحسین رجاء بن یحیی العبرتائی، قال: حدثنا یعقوب بن السکیت النحوی، قال:
سألت أباالحسن علی بن محمد بن الرضا علیهمالسلام: ما بال القرآن لا یزداد علی النشر و الدرس الا غضاضة؟ قال: ان الله تعالی لم یجعله لزمان دون زمان، و لا لناس دون ناس، فهو فی کل زمان جدید، و عند کل قوم غض الی یوم القیامة [1] .
پی نوشت ها:
[1] الأمالی: 580 ح 1203، اعلام الدین: 211، مجموعة ورام 2: 72، بحارالأنوار 92: 15 ح 9.
