حالا میخاهیم ببینیم که خودشناسی چه نفعی برای ما داره و چه چیزی به ما هدیه خواهد نمود؟
خوب هر چی باشه ما آدمها دنبال سود هستیم دیگه و کاری که برامون منفعتی نداشته باشه انجام نمیدیم! 
آثار خودشناسی
1. خداشناسی
می توان گفت مهمترین فایده خودشناسی، خداشناسی است. پیامبر اکرم(ص) میفرماید: هر کس خود را شناخت، خدای خود را شناخته است.زیرا خداوند هم مبدأ است و هم معاد. پس با شناخت خود که به شناخت خدا نیز منجر میشود، هم مبدأ را شناخته و هم معاد را.
2. رشد و کمال انسان
انسان فطرتا طالب کمال است و در صورتی میتواند رشد کند و به کمال برسد که خود را بشناسد. چون نمیتوان یک موجود مجهول و ناشناخته را رشد داد. اگر آدمی خود را بشناسد، میتواند موانعی را که بر سر راه تحول و تکاملش قرار گرفته را بشناسد و آنها را از میان بردارد. در نتیجه خود را از گمراهی و نادانی نجات بخشد.
زیرا مقدمه هر عملی، علم به آن میباشد و علم به کمال جز در پرتو معرفت نفس حاصل نمیشود.
3. رستگاری در آخرت
نجات اخروی در صورتی برای انسان حاصل میشود که خدا را با قلبی سلیم ملاقات کند. قلبی که به دور از هر گونه کفر، شرک، نفاق و گناه باشد. انسان در صورتی مهذب نفس است و میتواند به این کمالات دست پیدا کند، که به آن شناخت داشته باشد. پس سلامت نفس مبتنی بر تهذیب نفس و تهذیب نفس هم فرع بر شناخت آن است.
4. مبارزه با نفس
در قرآن کریم آمده است که حضرت یوسف میفرماید:
«من هرگز خودم را تبرئه نمیکنم، که نفس(سرکش) بسیار به بدیها امر میکند.»
نفس اماره دشمن واقعی هر انسانی است و در مبارزه با هر دشمنی ابتدا باید دشمن و صلاحهای مبارزه و روشهای او را شناخت و سپس با او به مقابله پرداخت.
5. مصونیت از آلودگی
اگر انسان قدمی را در راه خودشناسی برداشت، آن وقت به ارزش وجودی خودش پی میبرد و میفهمد که به جای آنکه استعدادهای ذاتی خویش را صرف گناه کند، قلبش را حریم امن الهی کند، چون اگر کسی پی به شرافت خود برد، هیچ وقت اسیر خواهشهای نفسانی خویش نمیشود.
6. حفظ تعادل روحی و گرفتار نشدن به عجب
از جمله اموری که انسان را در سیر الی الله و رسیدن به قرب الهی تهدید میکند، از دست دادن تعادل روحی و گرفتار شدن به احوال ناشایستی چون عجب و تکبر است. برای حفظ تعادل روحی و نجات از حالات مذکور، عوامل گوناگونی دخیل خواهد بود که از مهم ترین آنها خودشناسی است.
