شعر در وصف راسخون و راسخونيها .........

شب آمدراسخون دل تمام است

به دستت اختیار دل تمام است

من از راسخون تو راخواندم روز آغاز

که با این عشق امیر علی محبوب دل نا تمام است

می بینم که

مرا آورده ای

 راسخون یادت رفته

چیزهایی که می بخشم را

هرگز پس نمی گیرم راسخون؟!

تاراسخون طلسم درد را می شکند

دل کیانی  آه سرد را می شکند

دریای هزار نجاران طوفان خیز است

اشکی که غرور راسخون  را می شکند

خدا کجاست؟

سخت گریست

از درخت کیانی پرسیدم

شکوفه داد سپید

از کوه نجاران  پرسیدم

دره ای ژرف شد عمیق

از دریا محبوب دلها  پرسیدم

موجی عظیم برآورد

با ماهیان سجادی  اعماق

از انسان پرسیدم

کنار جادۀ دنیا حقیقی  نگاهم کرد و گفت:

درست ...

به چشم هایم نگاه کن!

پله نیستم از راسخون بالا روی

پله نیستی از راسخون پایین بیایی

ما ...

دو تکه از سنگفرش خیابان راسخون هستیم

که جفت هم تا انتها قدم می زنیم.

با آنکه دلم راسخون در غم عشقت خون است

شادی به غم راسخون توام ز غم افزون است

اندیشه کنم هر شب کیانیو گویم یا رب نجاران را !

هجرانش چنین است وصالش چون من است؟!

دلم ...

راسخون می خواهد

نابینا

خط نجاران بداند

فصل به فصل

کیانی  را بخواند

بازی های ادبی ام را حقیقی کشف کند

دستش رامنتظمی  بگیرم

بازو به بازو

دنیا را برایش تعریف کنم

چشمش سجادی شود

عصایش

و تمام زیبایی جهان را

برای او

از قلم راسخون بیاندازم.

معنای سکوت شب را

تنها ماه راسخونی می داند

که بالای این همه تاریکی

ایستاده است

و برای زمین سیاه و خاموش

آیه های روشنایی راسخونی  را

تکرار می کند

تا مبادا فراموشش شود

که فردایی سپید در راه راسخون  است.

من چاکر راسخونم که دلی برباید

یا دل راسخون  به کسی دهد که جان آساید

آن کس که نه عاشق راسخون  و نه معشوق راسخون کسیست

در ملک خدای راسخون اگر نباشد شاید

من عشق تو را راسخون چو گل در آغوش کنم

وآنگاه چراغ کیانی را عقل خاموش کنم

سر را به میان سینه ات نجاران  بگذارم

از عطر تن تو عشق راسخون را نوش کنم

هر شب ز غمت تازه عذابی بینم

در دیده راسخون به جای خواب، آبی بینم

وانگه که چو کیانی  تو خوابم ببرد

آشفته تر از زلف تو نجاران خوابی بینم

راسخون قافیۀ شعر من است

راسخون من وصف دلارایی توست

در ازل شاید راسخون

سرنوشت من بود

می سرایم به امیدی که تو خوانی

راسخون ...

آخرین مصرع من

قافیه اش راسخون بود.

اگر راسخون، راسخون ...

اگر کیانی، کیانی است

اگر هر کسی جز خودش نیست

اگر این همه آشکارا بدیهی است

چرا هر شب و روز، هر بارراسخون

بناچار

هزاران دلیل و سند لازم است

که ثابت کند:

تو تویی راسخون؟

هزاران دلیل و سند

که ثابت کند که تویی راسخون