در رثاى نهمين ستاره ولايت

فغان از گردش چرخ ستمگر

ستم ها كرده بر آل پيمبر

زده آتش گلستان نبىّ را

نموده در به در آل علىّ را

يكى در طوس و بعضى را به بغداد

نموده خون جگر از زهر بيداد

جواد، آن ميوه باغ رسالت

ز كين مسموم شد، در شهر غربت

فتاده در ميان حجره بى يار

نبودى مونس ، او را و نه غمخوار

لب تشنه ، نه فرزندى كنارش

نه غمخوارى كه باشد غمگسارش

جهان از داغ او ماتم سرا شد

جهانى زين مصيبت در نوا شد

الا اى آسمان از ديده ، اشكِ خون به بار امشب

كه رفت از دار فانى ، حُجّت پروردگار امشب

نهم شمع هدايت ، پيشواى شيعيان ، او

دهد دور از وطن جان ، بى معين و غمگسار امشب

براى كشتن سلطان دين ، با زهر جان فرسا

زنى مأ مور شد، با امر خصمى نابكار امشب

فروغ ديده زهرا (تقىّ) چون مجتبى جدّش

به دست همسر خود، گشت مسموم و فكار امشب

در آغاز جوانى ، از پى ارشاد مردم شد

شهيد دين حقّ، مانند اجداد كبار امشب

گل گلزار احمد از جفاى دختر مأ مون

نهان گردد به خاك سرد و جاويد در مزار امشب

الا اى مظهر جود خدا، ما مستمندان را

ز خوان عام خود، محروم از رحمت مدار امشب