صفحه سیصد و هفتاد و یک قرآن آیات 84 تا 111 سوره شعراء
با قرائت استاد خلیل الحصری
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿٨٤﴾
و براى من در [ميان] آيندگان آوازه نيكو گذار، (۸۴)
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿٨٥﴾
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان، (۸۵)
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٨٦﴾
و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود، (۸۶)
وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾
و روزى كه [مردم] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن: (۸۷)
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾
روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‌دهد، (۸۸)
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾
مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد.(۸۹)
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٩٠﴾
و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‌گردد.(۹۰)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿٩١﴾
و جهنم براى گمراهان نمودار مى‌شود. (۹۱)
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ﴿٩٢﴾
و به آنان گفته مى‌شود: «آنچه جز خدا مى‌پرستيديد كجايند؟ (۹۲)
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾
آيا ياريتان مى‌كنند يا خود را يارى مى‌دهند؟ (۹۳)
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿٩٤﴾
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افكنده مى‌شوند، (۹۴)
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾
و [نيز] همه سپاهيان ابليس. (۹۵)
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾
آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مى‌كنند [و] مى‌گويند: (۹۶)
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٩٧﴾
«سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم، (۹۷)
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٩٨﴾
آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌كرديم، (۹۸)
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾
و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند، (۹۹)
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾
در نتيجه شفاعتگرانى نداريم، (۱۰۰)
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾
و نه دوستى نزديك. (۱۰۱)
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٢﴾
و اى كاش كه بازگشتى براىِ ما بود و از مؤمنان مى‌شديم. (۱۰۲)
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٠٣﴾
حقاً در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان مؤمن نبودند. (۱۰۳)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾
و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.(۱۰۴)
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٠٥﴾
قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند. (۱۰۵)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾
چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (۱۰۶)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٠٧﴾
من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم؛ (۱۰۷)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴿١٠٨﴾
از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد، (۱۰۸)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٠٩﴾
و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.(۱۰۹)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾
پس، از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.» (۱۱۰)
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿١١١﴾
گفتند: «آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند؟» (۱۱۱)
