امام علی علیه السلام فرمودند :
إنَّ الدُّنیا دارٌ مُنِیَ لَهَا الفَناءُ ولاِءَهلِها مِنهَا الجَلاءُ ، وهِیَ حُلوَةٌ خَضراءُ ، وقَد عَجِلَت لِلطّالِبِ وَالتَبَسَت بِقَلبِ النّاظِرِ ، فَارتَحِلوا مِنها بِأَحسَنِ ما بِحَضرَتِکُم مِنَ الزّادِ ، ولا تَسأَلوا فیها فَوقَ الکَفافِ ، ولا تَطلُبوا مِنها أکثَرَ مِنَ البَلاغِ ؛
دنیا، سرایى است که براى آن ، نیستى رقم خورده است و براى اهلش رخت بربستن از آن. دنیا ، شیرین و دل پذیر است و شتابان به سراغ خواهانش مى رود و به دل بیننده مى نشیند . پس با بهترین توشه اى که در اختیار دارید ، از دنیا بکوچید و در آن ، بیش از کفاف مخواهید و از آن ، بیش از آنچه شما را به مقصد مى رساند ، نطلبید.
بحار الأنوار : ج 72 ، ص 68
