فرزاد موتمن در خصوص وضعیت سینمای دفاع مقدس و علاقه‌اش به فیلمسازی در این حوزه اظهار داشت: به نظرمن مسئولین بیش از اندازه کنترل شده با سینما برخورد می کنند و ارزشهای سینمایی یک فیلم برایشان مهم نیست و به همین دلیل هم هست که می بینیم سینمای جنگ ما بین مردم محبوب نیست گرچند معتقدم محبوب ترین ژانر در سینمای ایران باید ژانر جنگی باشد. به عقیده من تحت هیچ شرایطی برای سینمای جنگ مخاطب شناسی صورت نگرفته و این سبب شده که اگر هم این سینما مخاطبی داشته آن را از دست بدهیم.
کارگردان فیلم«صداها» تصریح کرد:به نظر من نگاهی که مسئولین به فیلم های حوزه جنگ دارند بسیار موضوعیست. کیفیت و جنس روایت فیلم نامه برایشان مهم نیست و به همین دلیل می بینیم که فیلم های تولید شده در این ژانر اغلب فیلم های خوبی از کار در نمی آیند خصوصا فیلم های سفارشی.
وی ادامه داد: در سال های دورتر فیلمسازان با تجربه های شخصی که از جنگ داشتند فیلم‌های دیدنی تری می‌ساختند. به طور مثال رسول ملاقلی پور چند کار جنگی بسیار دیدنی دارد. یا فیلم «ملکه» به کارگردانی آقای باشه آهنگر که فیلمی قابل تامل بود. اما این روزها خیلی نادر فیلمی در زمینه جنگ یا انقلاب ساخته می شود که دارای برجستگی های کیفی باشد.
*برای ساختن فیلم دفاع مقدسی به ما اعتماد نمی‌کنند
کارگردان فیلم «هفت پرده» در ادامه از علاقه اش به این نوع سینما گفت و توضیح داد: واقعا دوست دارم که برای این سینما کار کنم اما به فیلمسازانی چون ما اعتماد نمی کنند و ما را به عنوان فیلمسازان ارزشی و متعهد نمی شناسند و نمی دانند وقتی هم بخواهی کاری کنی افراد خارج از سینما که هیچ سنخیتی با سینما ندارند آنقدر در کار دخالت می کنند و این دلیل می شود که ما برای کارکردن در این حیطه فرار را بر قرار ترجیح بدهیم.
* در جنگ تن به تن میدان تیر آبادان حضور داشتم
وی ادامه داد: من بزرگ شده آبادان هستم و در زمان جنگ درگیر آن بودم . پدرم پزشک و رئیس بیمارستان شرکت نفت بود و این بیمارستان تماما در اختیار مجروحین بود و من تمام وقتم در این بیمارستان می گشت و برای خودم فیلم می گرفتم. حتی در جنگ تن به تن میدان تیر آبادان حضور داشتم و فیلم دارم از این صحنه ها. می توانم بگویم تا سال 60 در جبهه بودم و آن فضا را به خوبی می شناسم. اما این چیزیست که کمتر کسی از آن اطلاع دارد و وقتی به ما اعتماد نمی کنند ما هم از این حیطه دور می مانیم.
* باید دوباره برگردیم به آن نوع سینمای جنگ ملاقلی پور
موتمن در خاتمه اظهار داشت: جشنواره فیلم دفاع مقدس یکسری فیلم های جنگی را در زمان برگزاری این رویداد به نمایش می گذارد و تلاش به پرداخت این گونه سینما دارد اما وقتی جشنواه تمام می شود دوباره همان آش و همان کاسه. بودجه های کلان صرف فیلم های سفارشی می شود که مردم علاقه ای به دیدن انها ندارند و غالب تولیدات جنگ راجع به فلان شهید معروف و یا فلان بسیجی می شود. به نظر من یک چنین پرداختی راه به جایی نخواهد برد. باید دوباره برگردیم به آن نوع سینمای جنگ ملاقلی پور. این فیلمساز در فیلم هایش به شهدا و بسیجی های گمنام می پرداخت و از این موضواعات فیلم‌هایی با موقعیت‌های قابل باور در می‌آورد.
