نمی‌دانیم الان این بچه‌ها کجا هستند و چه می‌کنند؛ اما چقدر زیبا زندگی کردند، خواب و خوراکشان هم خاص بود و با این دنیایی که ما ساختیم بسیار متفاوت.
حرف اول و آخرشان امام بود. ولایت ایشان را به حقیقت پذیرفته بودند و کاری نمی‌کردند جز برای پیشبرد فرامین امام. سن و سال هم اهمیتی نداشت؛ هر کدام مردی بودند در مقابل استکبار.
آن 13 ـ 14 ساله‌هایی که رختخواب راحت، کلاس درس، دست‌پخت مادر و تمام راحتی‌هایی می‌توانست شامل حالشان شود را کنار گذشتند.
اگر مختصر بخواهیم از وضعیت جبهه برای این مردان کوچک بگوییم، خاک سرد استراحتگاه‌شان بود؛ فقط یک دست لباس خاکی را هفته‌ها بر تن داشتند، غذایی که خیلی به‌شان مزه می‌داد سیب‌زمینی و تخم‌مرغ آب‌پز بود، خواب راحت‌شان در نهایت یا ایستاده بود یا اینکه ساعتی در سنگر می‌خوابیدند، شانه‌ها از سنگینی بار کوله و وسایلشان خم می‌شد، دوستان و همرزمان جلوی چشم‌شان تکه‌تکه می‌شدند، گاهی حتی فرصت نمی‌کردند نامه‌ای برای پدر و مادر بنویسند، گریه‌هایشان در سجاده شبانه‌شان بود و مشتاق دیدار یار...
این عکس اثری از «مهدی جانی‌پور» است که در فکه، طی عملیات والفجر مقدماتی در بهمن 1361 از دو رزمنده نوجوانی که در حال صرف غذا هستند، گرفته شده است.
نمی‌دانیم الان این بچه‌ها کجا هستند و چه می‌کنند؛ اما چقدر زیبا زندگی کردند، خواب و خوراکشان هم خاص بود و با این دنیایی که ما ساختیم بسیار متفاوت؛ فعالیت‌هایشان هم خاص‌تر؛ به قول شهید «مجید ابوطالبی» سعی کنید که یک صدم آن‌ها فعالیت کنید...
فارس
