جاده‌ی دست‌ساز سنگ‌فرش که با سنگ‌‌های تراش‌خورده روی بستر کویر گرمسار ساخته شده، بطول 35 کیلومتر و عرض 5 متر در مسیر شاهراه تاریخی اصفهان – ساری در دوره صفوی برای سهولت رفت وآمد کاروانیان که در این مسیر به باتلاقها و نمک زارهای جنوب گرمسار برخورد می نمودند احداث شده است تا کاروانها را از گزند سیلاب‌ها و زمین‌های گل‌آلود و چسبناک در فصول بارش حفظ کرده، روی این جاده بقایای دو پل سنگی هنوز مشاهده می‌شود که از تعداد دهنه‌های پل می‌توان حدس زد که هنگام بارندگی‌به ویژه در فصول بهار و پاییز چه سیلابی در این دشت وسیع به راه می‌افتد، این جاده به صورت گرده ماهی و در دوطرف آن کانالهای کوچکی ساخته شده که آبریز جاده می باشد البته لازم به توضیح است که کانالهای مجاور جاده از بین رفته است،شالوده جاده از آک و ماسه و بعضاً از خاکستر می باشد، بنا بر شواهد موجود و مطالعات انجام شده عموماٌ این سنگها به وسیله شتر از کوههای سیاه کوه به محل آورده شده است.