نزدیک به 13 سال می گذرد و بچه هایی که آن روزها نهایت اول دبستان بودند به یاد ندارند که قصه این مسابقه فقط یک مشت آمار و ارقام نیست که از آن به جا مانده!
صحنه همه چیز را فریاد می زند، علی کریمی است، جادوی نافرجام جادوگر است، تک به تک با حسرت! نه یک مرتبه که دو یا سه مرتبه؛ تک به تک با واقعیت! چیزی که عقل گراها فریاد می زدند: مک کارتی، روی کین و شی گیون و منتخب لیگ برتر انگلیس به تیمی که از بحرین سه گل می خورد، نمی بازد!
صحنه همه چیز را فریاد می زند؛ شماره 8 ایران است، تک به تک با همه ادله های منطقی فوتبال! تک به تک با معجزه و حماسه که هر دو سه بار را شی گیون این گونه پیروز شد؛ از دروازه بیرون آمد و یک مشت حسرت را به ما تقدیم کرد.
تصویری که مشاهده می کنید تک به تک خاطره انگیز کریمی در بازی رفت پلی اف جام جهانی مقابل ایرلند در دوبلین بود، شبی که اگر یکی از آن فرصت‌ها را کریمی گل می کرد ما با تک گل یحیی گل محمدی در بازی برگشت به جام جهانی می رفتیم اما سرنوشت جور دیگری بود.(ایران در مجموع دو بازی رفت و برگشت 2-1 باخت و از صعود بازماند)
همان روزها گل نوشت: « نبوغ فوتبالی خداداد تنها تک به تک با بوسنیچ در ملبورن را به گل بدل کرد و کریمی اینجا نتوانست »
آن روزها گمان می کردیم تفاوت مردان بزرگ در همین فرصت سنجی هاست اما علی کریمی بعدها آنقدر تاریخی عمل کرد که امروز محبوبیتش کم نظیر است.
