تقسیم مهمات به روش حاج همت

     
با خواندن این مطلب كه برشی است از كتاب همپای صاعقه به خوبی در می یابید كه خدا تنها خرمشهر را آزاد نكرد. بلكه سراسر جنگ تحمیلی اگر مشمول عنایت خدا نمی شد باید با امكانات موجود، خاك ایران با تجهیزات جنگی عراق كه از چندین قدرت جهانی مورد حمایت بود، به توبره كشیده می شد.

پس از انتقال گردان های آسیب دیده به پشت خط، در آخرین ساعات شامگاه یكشنبه دوازدهم اردیبهشت 1361، به دستور احمد متوسلیان، نشست توجیهی با هدف بررسی مانور مرحله دوم عملیات بیت المقدس با حضور كلیه رده های ستادی و عملیاتی تیپ 27 محمد رسول الله (ص) تشكیل می گردد. در این جلسه، ابتدا همت ضمن تشریح عملكرد تیپ در مراحل اولیه عملیات، در خصوص چگونگی حفظ مواضع به دست آمده و ادامه پیشروی به سمت خرمشهر می گوید:

همت: ... دشمن در شمال «خونین شهر» یك كانال احداث كرده و آن را به رودخانه متصل كرده است؛ طوری كه اگر هر زمان احساس خطر بكند، بیاید و داخل این كانال را آب بیندازد و به این ترتیب، راه پیشروی ما را به «خونین شهر» سد كند. پس این منطقه، نقطه بسیار خوبی برای دفاع و پشتیبانی محسوب می شود؛ چون در مرحله بعدی عملیات كه فردا شب آغاز می كنیم، پشت این كانال برای ما بهترین نقطه پدافندی خواهد بود. آن خاكریز سرتاسری را هم كه دشمن زده، خاكریزی است كه آن را تا مرز برده است. خاكریز سوم دشمن هم، در واقع پشت آن نقطه پدافندی ما خواهد بود. اگر به یاری خدا خوب پیشروی كردیم، در مرحله بعدی هم سرازیر می شویم سمت «خونین شهر».

حالا می رسیم به مشكلات تیپ خودمان: مسأله اول، مشكل چگونگی جاكن كردن نیرو و بردن آن به خط و دادن یك خط پدافندی به آن است. این مشكل را ما باید به نحوی حل كنیم. این كه نیرو را چه جوری ببریم در خط تا آسیب كمتری ببیند؛ چون دشمن مدام دارد خط تیپ ما را می كوبد.

مسأله دوم، توجیه فرماندهان گروهان ها و دسته هاست كه با این وقت كمی كه داریم، چطوری می خواهیم آنها را توجیه كنیم. اگر در این خصوص وسواس به خرج می دهیم؛ به این خاطر است كه جنبه تكلیفی دارد. آشنایی و توجیه نیروها خیلی مهم است.

مسأله دیگر اینكه - برادرمان حاج آقا متوسلیان اینجا حضور دارند و در جریان هستند - ما دفعه پیش كمبود اسلحه داشتیم؛ كمبود فانسقه و قمقمه و غیره داشتیم كه ان شاءالله باید یك طوری این كمبود را جبران كنیم؛ یا این كه در توزیع آنها سقف نسبی را در نظر بگیریم.

مسأله بعدی در مورد وضعیت دشمن در منطقه است؛ آن چیزی كه تا به حال مشاهده شده، این است كه نیروهای پیاده عراقی در منطقه زیاد حضور ندارند. هر چه هست، نیروی زرهی است كه من اینجا اسامی تعدادی از آنها را یادداشت كرده ام: تیپ 6 از لشكر 3 زرهی، تیپ 12، تیپ 17 و تیپ 10. همان طور كه اطلاع دارید، تیپ های 17 و 10، تیپ های زرهی عراقی هستند. پس لشكر 3 زرهی و لشكر 11 پیاده عراق، الان در منطقه حضور دارند، البته لشكر 11 لشكری پیاده است. عمده قوای آن در خونین شهر مستقر شده و در این قسمتی كه می خواهیم فردا شب در آن عمل كنیم، حاضر نیست و آنچه در منطقه حاضر است نیروهای جمعی گردان های متفرق و «جیش الشعبی» عراق هستند.

در قسمت «خونین شهر» بیشترین حجم نیروی دشمن مستقر شده كه مركز قرارگاه فرماندهی لشكرهای 3 و 11 عراق هم در «شلمچه» قرار دارد. به همین دلیل اگر به یاری خدا ما بتوانیم برسیم، شلمچه خودش به شدت تهدید می شود؛ تهدید بسیار سخت است از همین رو، دشمن ترسش زیاد شده و درصدد است كه مثل «شوش» و «رقابیه» در فتح المبین، سازماندهی ما را به هم بزند و عمدتاً این كار را از طریق شنود روی مكالمات بی سیم ما انجام می دهد كه باید حواسمان جمع باشد تا دشمن نتواند بهره ای ببرد.

می رسیم به مسأله ادغام گردان ها. گردان انصار با گردان 144 ارتش ادغام می شود و صبح اول وقت هم می رود تا در خط مستقر بشود.

رضا چراغی: حاج آقا، با توجه به اینكه گفتید دشمن منطقه را زیر آتش توپخانه اش گرفته و احتمال كشف حمله ما در آنجا نود درصد است، برای جلوگیری از این كار، چه پیش بینی ای شده است؟!

همت: پیش بینی تئوری نشده، بلكه ما آنجا عمل خواهیم كرد، برادر رضا.

چراغی: یعنی به چه شكل؟ شما دارید هشت تا ده گردان آنجا وارد عمل می كنید.

همت: دیشب كه بچه ها آنجا را شناسایی می كردند، دشمن منور می زد، دیدیم یك مزیت خوبی آن منطقه دارد. گستردگی جلوی خط دشمن خیلی زیاد است. بچه هایی كه برای شناسایی رفته بودند، دیدند حدود سه كیلومتر جلوی دشمن باز است كه اگر تا بیست و چهار ساعت به دشمن فرصت بدهیم، می آید و این سه كیلومتر فاصله را پر می كند و می آید كانال [آب گرمدشت] را هم می بندد تا بچه ها راه عبور نداشته باشند. این سه كیلومتر جلوی دشمن، محل گسترش خوبی برای ما محسوب می شود. این یك مزیت؛ دیگر اینكه دشمن توی این منطقه غرب جاده آسفالت تا نوار مرزی سنگرهای خیلی خوبی ایجاد كرده. اگر طی درگیری، بچه ها مرحله به مرحله سنگرها را بگیرند، راحت می توانند آنجا جان پناه بگیرند. سنگرهایش عین سنگرهای تانك او در كردستان است. دیده اید كه؟ الان اینجا تا نزدیكی مرز، دشمن سنگر دارد. این سنگرها نقطه حفاظ خوبی برای بچه های ما محسوب می شوند.

چراغی: این سنگرها تا مرز امتداد ندارند.

همت: چرا، سنگرهای تانك تا مرز عراق امتداد دارند. باید بنای كار را گذاشت در اینجا و كار را تمام كرد.

اسماعیل قهرمانی: حاج آقا، رفت و آمد دشمن الان در كجای این منطقه است؟

همت: الان بیشترین رفت و آمد دشمن از این جاده شوسه ای است كه در منطقه وجود دارد.

قهرمانی: سوال ما این است كه رفت و آمد دشمن الان از كجاست؟

همت: وقتی از جاده «تنومه» بیایی، یك پل جدیدالاحداث هست. دشمن این پل را زده كه از آن بكشد بالا و وارد بشود. در ضمن دشمن احداث جاده های فرعی را هم پیش بینی كرده.

قهرمانی: الان اگر بچه های ما بروند با دشمن مقابله كنند، آیا عراق نمی تواند رفت وآمد كند؟

همت: بچه هایی كه برای شناسایی رفته بودند، به دشمن كمین زدند و تعدادی از ماشین هایش را هم غنیمت گرفتند. اگر در این مرحله، دشمن بیاید جلوی مرز، بچه ها می توانند راهش را سد كنند، یعنی نیروهای ما از یك نقطه بروند و جاده دشمن را ببندند. به یاری خدا اگر عملیات خوب انجام بشود و ما بیاییم تا جاده مرزی، بسیاری از مسایل این محور حل می شود؛ یعنی دشمن در خونین شهر به خطر می افتد و راه های ارتباطی اش قطع می شود كه در آن صورت، ما به راحتی می توانیم روی آن عملیات كنیم.

یكی از حضار: حاج آقا، امكان پاتك دشمن بیشتر از كدام سمت است؟

همت: از سمت مرز «بصره» به خاطر این كه برایش راحت تر است؛ به واسطه این كه اولاً خاكریزهایش وضع خوبی دارد. ثانیاً دشمن در آنجا خندق زده و از خندق نمی تواند تانك هایش را عبور دهد. بدون شك از روبه روی موضع شما پاتك های عراق بیشتر خواهد بود. اینجا یك محوری دارد كه زرهی خودش را بكشد بالا و مانور كند.

قهرمانی: حاج آقا، آبگرفتگی موجود از حیث وسعت كم است یا زیاد؟

همت: وسعت این آبگرفتگی، امشب كه رفته بودیم، كم به نظر می رسید؛ البته هوا هم تاریك بود و نمی شد دقیق تخمین زد. در ضمن، مطالبی را كه می گویم، برادران فرمانده گردان یادداشت كنند.

1. مهمات همراه، برای هر تفنگ «كلاش» دویست گلوله.

2. به هر آر.پی .چی زن به شرط آن كه در توان ما باشد و كمك های آنها هم خوب باشد، نُه گلوله به آنها بدهید اگر گردان سی قبضه آر.پی.چی دارد، هر قبضه نه گلوله؛ به عبارتی، دویست و هفتاد گلوله بگیرید و به گردان ها تحویل بدهید.

3. نارنجك دستی؛ در صورت موجود بودن، به افرادی كه بتوانند از آنها استفاده كنند، دو عدد بدهید. این توزیع نارنجك ها را واگذار می كنیم به تدبیر خود فرمانده گردان؛ چرا كه زمین منطقه، دشت است و اگر یك نفر اشتباهاً نارنجك دستی به كار ببرد، بچه های خودی را هم می زند. نارنجك به بچه هایی بدهید كه كاركشتگی داشته باشند. به سپاهی ها، چون خوب بلدند از نارنجك استفاده كنند، هر كدام دو عدد بدهید.

4. جیره جنگی، همان مواد خوراكی بسته بندی شده است. یك مقدار كنسرو بگیرید، یك مقدار كمپوت بگیرید، آبلیمو هم بگیرید.

محمود نیكومنظر [مسئول تداركات تیپ 27]: حاج آقا، اصلاً می گویند از طرف تداركات قرارگاه كربلا بخشنامه شده كه لوبیا و كنسرو به بچه ها ندهند. الان بچه ها همه اش كنسرو می خورند. خُب، مریض می شوند و توانایی شان را از دست می دهند.

همت: پس برادرها توجه داشته باشید كه كنسرو لوبیا نگیرید.

5. تداركات توجه داشته باشد كه حتماً پشت سر گردان ها تویوتاهای پر از آب یخ و مهمات را راه بیندازد.

6. مطلب دیگر این كه در روز عملیات و بعد از آن، به بچه ها آبلیمو زیاد بدهید تا زیاد احساس خستگی نكنند و آب به آب نشوند.

7. موضوع دیگری كه لازم است برادرها حتماً به آن توجه داشته باشند، این است كه احتمال دارد دشمن در این حمله از گازهای سمی استفاده كند و چون ما ماسك ضدگاز نداریم، فرماندهان محترم توجه داشته باشند در چنین مواقعی، نیروها را بكشند به روی خط الرأس.

برادرهای عزیز، توجه داشته باشند: شب حركت و حتی شده تا آخرین لحظه قبل از حركت، آمار كلیه پرسنل را از پرسنلی بگیرند. مسئولیت شرعی دارید اگر آمار این بچه ها را ندهید یا این كه برایشان «پلاك هویت» نگیرید. نیروهای تعاون را توجیه كنید تا خوب به وظایف شان عمل كنند.

فارس