|
آب در دین مقدس اسلام اهمیت زیادی دارد و آب بعد از انسان، با ارزشترین آفریدهی خداوند متعال در قرآن کریم نشان داده شده است.
در قرآن کریم بیش از 100 آیه درباره ی آب در طبیعت وجود دارد و خداوند متعال، انسان را به تفکر درباره ی آب دعوت کرده و شُکرگزار بودن
نسبت به این نعمت بزرگ را یادآور شده است.
خداوند متعال درباره ی اهمیت و ارزش آب در قرآن فرموده است:
«و هر چیز زندهای را از آب پدید آوردیم» (سوره ی انبیاء آیه 30)
این آیه دلالت بر آفرینش همهی موجودات زنده اعم از گیاهان، حیوانات و انسان از آب دارد.
همچنین بسیاری از آیات قرآن کریم توجه انسان را به وظیفهی مهم باران یعنی دادن حیات به زمین مرده جلب میکنند. یکی از آثار مهم و گستردهی آب در زمین که انسان از منافع مستقیم و غیرمستقیم آن بهره می برد، احیای زمین است که در بیش از 10 آیه بر آن تأکید شده است.
در آیات 48 و 49 سوره ی فرقان، خداوند متعال میفرماید:
«و او کسی است که بادها را برای بشارت (شادمانی شما) پیش از رحمت خویش فرستاد و آبی پاک کننده از آسمان نازل کردیم (48)، تا
توسط آن، زمین خشک و مرده را زنده سازیم و آفریدههای خودمان، از چهارپایان و انسانهای بسیاری را از آن آب سیراب گردانیم. (49)»
همچنین در آیه ی 65 سوره ی نحل، خداوند متعال میفرماید:
«خداوند از آسمان آب فرود آورد و در پی آن، زمین را پس از مرگ اِحیا کرد.»
عموم مفسران قرآن کریم عقیده بر این دارند که مقصود از اِحیا در این آیات، روییدن گیاهان و آبادانی زمین است که از یک طرف با روییدن
انواع خوراکیها، روزی انسانها را تأمین می‌کند و از طرف دیگر با رویش انواع گیاهان به زمین زیبایی و طراوت میبخشد.
آب نه تنها مایهی اصلی حیات میباشد بلکه با تطهیر انسان، او را از نظر ظاهر و باطن پاکیزه نموده و آماده می‌کند تا با حضور قلب به عبادت
خداوند بپردازد. همچنین مسلمانان باید هنگام نیایش و پیش از تقرّب جستن به خداوند، پاک و منزه باشند. در دین مبین اسلام، طهارت
پیش از به جای آوردن واجبات دینی مخصوصاً نماز، از اصول ضروری میباشد.
نعمتهای الهی امانتهایی هستند که خداوند متعال برای رشد و تعالی انسانها در اختیار ما قرار داده است. پس بهره برداری از آنها باید
همسو با اَوامر الهی و در جهت سعادت جاودانی انسان باشد. در آیات قرآن کریم و احادیث فراوان، با تعبیرهای مختلف، اِسراف و زیادهروی
در هر کاری، به طور عام و در مورد آب، به طور خاص نکوهش و مذمّت شده است. در دین مُبین اسلام حتّی اِسراف آب در وضو گرفتن و
غُسل کردن نهی شده است.
|
