در انتهای خیابان لطفعلی خان زند شیراز در بین ده ها خانه معمولی خانه ای واقع شده که نظر هر رهگذری را به خود جلب می کند. خانه ای با معماری بی نظیر که چشم انداز خیابان لطفعلی خان زند را زیباتر کرده است.
خانه ای که به دلیل سکونت خانم زینتالملک قوامی، دختر قوامالملک چهارم، به این نام معروف است. این عمارت به فاصله یک کوچه با خانه علی محمد قوام( کلانتر فارس و مالک باغ نارنجستان) قرار دارد و به وسیله یک راه زیرزمینی با آن در ارتباط است، در حقیقت اندرونی خانه قوام و محل رفت و آمد محارم بوده که در سال 1290 هجری قمری یعنی اواسط دوره سلطنت ناصرالدین شاه، ساخته شده است.
در ورودی خانه زینتالملک معرقکاری شده است و با عبور از هشتی، یک راهرو با زاویه شمال شرقی به حیاط راه مییابد. در حیاط دو باغچه زیبا و حوض بزرگ و کوچک مشاهده میشود که از ویژگی های باغ های ایرانی است، کاشیکاری هفت رنگ هلالی که در پیشانی ساختمان جا گرفته اند نیز از زیبایی خاص برخوردارند و در آنها تصاویر خورشید، دو فرشته، دو شیر شمشیر به دست همراه با آیه نصرمنالله و فتحقریب به چشم میخورد.
به جز ایوان بدون سقف در شرق حیاط، در اطراف حیاط ۲۰ اتاق وجود دارد که به یکدیگر راه دارند. سقف چوبی اتاق ها با نقاشی نگاره های گوناگونی از جانوران، پرندگان و گل و بوته آراسته شده است. تالار اصلی ساختمان در ضلع غربی آن واقع شده است. این تالار دارای نقاشی ها و آینه کاری های زیبایی است. در بخش هایی ازآن و نیز در برخی از اتاق های این بنا، نگاره هایی از زنان و کودکانی دیده می شود که نشان دهنده ی تلفیق هنرایران و اروپا و تاثیرپذیری معماری قاجاری از معماری و هنر اروپایی است هر چند که سبک ایرانی آن حفظ شده است.
اما آنچه که باعث شهرت بیشر این عمارت در سال های اخیر شده و آن را به موزه تاریخ فارس یا مادام توسوی شیراز تبدیل کرده است، وجود مجسمه های مومی مشاهیر استان فارس در زیرمین بناست. این مجسمه ها توسط بنیاد فارس شناسی، در مدت 4 سال توسط گروهی از هنرمندان مجسمه ساز به سرپرستی استاد «شانس» ساخته شده اند و از سال 82 به نمایش عمومی در آمده اند.
اهالی شیراز و کسانی که به این شهر تاریخی سفر می کنند، می توانند از ساعت 9 صبح تا ،20 به بازدید این خانه بروند و مجسمه افرادی مثل سعدی، کریمخان زند، منصور حلاج، آتوسا دختر بزرگ کوروروش کبیر، شاپور ساسانی، خشایارشا و خیلی از افتخار آفرینان امروز نظیر شهید عباس دوران و دکتر محمد نمازی راببینید.