21 سال پیش در چنین روزهایی یکی از تلخ ترین روزهای فوتبال ایران رقم خورد و تیم ملی فوتبال کشورمان برای اولین و آخرین بار در طول تاریخ جام ملتهای آسیا در مرحله گروهی حذف شد و چند بازیکن ایران با محرومیت طولانی مواجه شدند.
دوره دهم جام ملتهای آسیا در سال 1992 در کشور ژاپن برگزار شد. سرمایه گذاری‌های ژاپن روی ورزش فوتبال سرانجام به ثمر نشست. تیم های ژاپن و امارات و ایران قهرمان بازی‌های آسیایی 1990 مهم‌ترین مدعیان جام بودند، اما از این جام تقریبا سیاهه‌ای از ناکامی با چاشنی ناداوری در ذهن‌ها مانده است. سالی که با شکست دقایق آخر برابر ژاپن در بازی آخر و جار و جنجالی که با اخراج دو بازیکن و محرومیت یک ساله مجتبی محرمی، مرتضی کرمانی مقدم و فرشاد پیوس همراه شد.
سه شنبه 12/8/1371– هیروشیما – استادیوم هیروشیما ماین – دهمین دوره جام ملتهای آسیا – مسابقه آخر گروه دوم
ایران 0 – ژاپن 1
گل : کازویوشی میورا دقیقه 89
تماشاگر : 50 هزار ژاپنی متحد و مصمم
اسامی تیم ایران : احمد رضا عابدزاده – جواد زرینچه – نادر محمدخانی – رضا حسن زاده – مجتبی محرمی – مرتضی کرمانی مقام – سیروس قایقران – مهدی فنونی زاده – سید مهدی ابطحی - جمشیدشاه محمدی و فرشاد پیوس
سرمربی : علی پروین
داور : جمال شریف از سوریه
اخراج : جمشید شاه محمدی – نادر محمدخانی و فرشاد پیوس
صحنه گل مشکوک دقیقه 89 کازیوشی میورا؛ در این تصویر احمدرضا عابدزاده و سیدمهدی ابطحی دیده می شوند
به گزارش مشرق، درست 21 سال قبل در ظهر یک روز بسیار تلخ پاییزی همه عوامل دست به دست هم دادند تا تیم ملی ایران بسیار ناباورانه صحنه مرحله نهایی جام ملتهای آسیا را در همان دور اول رقابتها ترک کند(اتفاقی که هرگز نه پیش و نه بعد از آن تکرار نشد).
شاگردان علی پروین در مرحله گروهی با تیم‌های ژاپن میزبان مسابقات، امارات و کره‌شمالی همگروه بودند. آنها در بازی نخست با 2 گل از سد کره شمالی گذشتند اما در بازی دوم نتوانستند قفل دروازه امارات را باز کنند تا به تساوی بدون گل برابر این تیم برسند، گرچه همچنان صدرنشین گروه خود بودند.
در دیدارهای روز پایانی این گروه امارات در حالی که تا دقیقه 81 از کره شمالی عقب افتاده بود، موفق شد با گل‌های خمیس سعید (81) و ظهیر بخیت (85) حریف را شکست داده و صعودش به مرحله بعدی را قطعی کند.
بلافاصله پس از پایان این دیدار تیم‌های ایران و ژاپن برابر هم به میدان رفتند. تیم ایران برای صعود به یک تساوی نیاز داشت اما ژاپن میزبان مسابقات باید برابر تیم کشورمان به پیروزی می‌رسید تا از حذف زودهنگام نجات پیدا کند. در آن مسابقه که یکی از تلخ ترین دیدارهای جام ملتهای آسیا بود، "جمال شریف" داور سوری که در دقیقه 60 جمشید شاهمحمدی را اخراج کرده بود، در دقیقه 87 گل مشکوک به آفساید تیم ژاپن را پذیرفت و در دقایق پایانی هم پیوس و نادر محمدخانی را از زمین اخراج کرد. همین موضوع اعتراض گسترده بازیکنان تیم ملی را به همراه داشت. بازیکنان تیم ملی پس از دریافت آن گل داور سوری را احاطه کردند و طی آن کرمانی مقدم لگدی به جمال شریف زد و او هم به اشتباه فرشاد پیوس را اخراج کرد! تا بار دیگر حکایت گناه آهنگر بلخی و گردن نازک مس گر شوشتری کاممان را بیش از پیش تلخ تر کند . عجب ظهر بدی بود آن روز ...
به خاطر درگیری‌های دقایق پایانی مسابقه، AFC مرتضی کرمانی مقدم، فرشاد پیوس، نادر محمدخانی، مجتبی محرمی و جمشید شاهمحمدی را یک جلسه تا یک سال جریمه کرد. البته محرومیت یکساله کرمانی مقدم نه به خاطر آن لگد که خودش می گوید مجتبی محرمی زده بلکه به خاطر درگیری و سیلی به داور پس از پایان بازی بود.
بدین ترتیب بدترین اتفاق ممکن برای ما افتاد؛ ایران برای نخستین بار در تاریخ جام ملت‌ها در گروه‌بندی حذف شد. امارات و ژاپن صعود کردند. عربستان بهترین فرصت برای قهرمانی سوم و شکستن رکورد ایران را پیدا کرد. عربستان در فینال مقابل ژاپن تن به شکست داد تا کشور آفتاب تابان دومین کشور شرقی بعد از کره جنوبی باشد که جام را برده است.
خاطره آن بازی کذایی از زبان مرتضی کرمانی مقدم (مجتبی کرمانی مقام)
- درخصوص اسم خودش می گوید: خودم هستم. علي پروين زبانش نمي‌چرخيد و به جاي مرتضي، مجتبي صدايم مي‌زد. خودم هستم و دو نفر هم نيستم. البته برادري به نام «مجتبي» دارم. مجتبي كرماني مقام اما، خودم هستم!
اما بازی با ژاپن .... هيروشيما براي خودم هم خاطره بسيار بدي بود و هست. بدترين خاطره ورزشي‌ام مربوط به همان دوره از جام ملت‌هاي آسياست. در باشگاه‌هاي قطر بازي مي‌كردم. دوران بدنسازي را سپري مي‌كرديم كه آقاي پروين براي بازي در تيم ملي با من تماس گرفت. به او گفتم، از آمادگي كامل دور هستم ولي علي آقا گفت: "بايد بيايي". من هم در اوج دوران بدنسازي قطر را ترك كردم تا تيم ملي را در ژاپن همراهي كنم. از آنجا هم با محروميت يك ساله برگشتم. هم از تيم ملي دور ماندم هم از فوتبال باشگاهي قطر. معلوم بود در هيروشيما بايد ببازيم. ژاپن در آن بازي بايد ما را مي‌برد. مساوي ما را به عنوان سرگروه به دور بعد مي‌فرستاد. چون در بازي‌هاي قبل يك برد و يك تساوي به دست آورده بوديم، جمال شريف در آن مسابقه تيم‌مان را از هم پاشاند. 3 نفر را اخراج و تيم‌مان را 8 نفره كرد و دست آخر هم آن گل آفسايد ...
در آن بازي داوري عجيب و غريبي را از او ديدم كه سابقه نداشت. انگار با ايراني‌ها لج بود. براي اخطار دادن و اخراج بازيكنان تيم ملي منتظر كوچك‌ترين فرصت و بهانه بود. گويا واقعا از ايراني‌ها بدش مي‌آمد. هيچ وقت هم آن بازي نشان داده نشد. البته آن لگد از پشت را مجتبي (محرمي) به او زد. درگيري من و جمال شريف پس از به صدا در آمدن سوت پايان بازي بود كه باعث محروميت يك ساله‌ام شد. آخرين بازي ملي‌ام نيز همان بازي با ژاپن در هيروشيما بود. بعد از آن راهي قطر شدم. شايد اگر به قطر نرفته بودم آمار بازي‌هاي ملي‌ام به بالاي يكصد مي‌رسيد، البته دوران ما بازي‌هاي ملي اين اندازه نبود. نه تعداد بازي‌ها و جام‌ها مانند امروز بود نه تصويربرداري بازي‌ها همانند امروز. پروين در هيروشيما از من به عنوان هافبك راست و نه مهاجم استفاده مي‌كرد. جمشيد شاه‌محمدي و فرشاد فوروارد بودند.
