كشتار وهّابيان در كربلاى معلّى در سال 1216، به راستى صفحه تاريخ را سياه كرده و قلب هر خواننده را به درد مى آورد. دكتر منير عجلانى مى نويسد: دوازده هزار نفر سپاه وهّابيّان به فرماندهى سعود، فرزند عبد العزيز وارد كربلا شدند در حالى كه بيشتر مردم كربلا به مناسبت عيد غدير به نجف اشرف به زيارت امير المؤمنين[ عليه السلام [رفته بودند و در شهر جز عدّه اندكى از پيرها و ناتوان ها نمانده بودند. سپاه وهّابيّان به هر كس كه برخوردند، كشتند و آمار كشته ها به مرز سه هزار نفر رسيد و اموال غارت شده از كربلا قابل وصف نبود و گفته مى شد كه آن روز 200 شتر بار سنگين از كربلا به غارت بردند. محمد قارى غروى در تاريخ نجف از مجموعه شيخ خضر، نقل مى كند: وهّابيّان صندوق قبر حبيب بن مظاهر را كه از چوب بود شكستند و سوزاندند و با آن در ايوان طرف قبله حرم، قهوه درست كردند. آن ها مى خواستند صندوق قبر شريف حسين را هم بشكنند، اما چون داراى شبكه هاى آهنين بود، توفيق نيافتند. شيخ عثمان بن بشر مورّخ ديگر وهابى كه خود اهل نجد بوده مى نويسد: گنبد روى قبر (سيد الشهداء) را ويران ساختند، و صندوق روى قبر را كه زمرّد، ياقوت و جواهرات ديگر در آن نشانده بودند، برگرفتند، و آنچه در شهر از مال، سلاح، لباس، فرش، طلا، نقره و قرآن هاى نفيس يافتند غارت كردند و نزديك ظهر از شهر بيرون رفتند. صلاح الدين مختار كه خود وهّابى است مى نويسد: در سال 1216 امير سعود با لشگر انبوهى از مردم نجد، عشاير جنوب، حجاز و ديگر نقاط به قصد عراق حركت كرد. در ماه ذى قعده به كربلا رسيد. او تمام برج و باروى شهر را خراب كرد و بيشتر مردم را كه در كوچه و بازار بودند، كشت و نزديك ظهر با اموال و غنايم فراوان از شهر خارج شد. آن گاه خمس اموال غارت شده را خود سعود برداشت و بقيّه را به نسبت هر پياده يك سهم و هر سواره دو سهم، بين لشگريان تقسيم نمود. شيخ عثمان نجدى از مورّخان وهّابى مى نويسد: وهّابيان به صورت غافل گيرانه وارد كربلا شدند و بسيارى از اهل آن جا را در كوچه و بازار و خانه ها كشتند؛ روى قبر حسين عليه السلام را خراب كردند و آن چه در داخل قبّه بود به چپاول بردند و هرچه در شهر از اموال، اسلحه، لباس، فرش، طلا و قرآن هاى نفيس يافتند، ربودند. نزديك ظهر در حالى كه قريب به دو هزار نفر از اهالى كربلا را كشته بودند، از شهر خارج شدند. برخى مى نويسند: «وهّابيان در يك شب، بيست هزار نفر را به قتل رساندند». ميرزا ابوطالب اصفهانى در سفرنامه خود مى نويسد: هنگام برگشت از لندن و عبور از كربلا و نجف، ديدم كه قريب بيست و پنج هزار نفر وهّابى وارد كربلا شدند و شعار «اقتلوا المشركين واذبحوا الكافرين» سر مى دادند. آنان بيش از پنج هزار نفر را كشتند و زخمى ها حساب نداشت، صحن مقدّس امام حسين عليه السلام از لاشه كشتگان پر و خون از بدن هاى سر بريده شده، روان بود. پس از يازده ماه بار ديگر به كربلا رفتم، ديدم كه مردم، آن حادثه دل خراش را نقل مى كنند و گريه سرمى دهند به گونه اى كه از شنيدن آن، موها بر اندام راست مى شد.
