صدقه
یکی از مستحبات ارزشمند، صدقه است. در فضیلت صدقه همین بس که: «جامع فضایل دنیویه و اخرویه است. از ساعت اولِ دادن آن، با انسان همراه است و دفع بلیات میکند تا آخر امر در قیامت و سایر مراحل که انسان را به بهشت و جوار حق برساند».
آثار شگفت و مهم این کردار ارزشمند چنان است که مؤمن خردمند، با هیچ بهانه ای از آن غفلت نمی کند، حتی به بهانه فقر و ناداری. چنین است که پروردگار ما دستور داده است:
وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمّا أتاهُ اللّهُ لا یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاّ ما اَتاها سَیَجْعَلُ اللّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا. (طلاق: ۷)
هر کس که روزی او تنگ باشد، باید از همان اندازه هم که خدا به او داده است، انفاق کند. خداوند هیچکس را بیش از آنچه به او داده است، مکلف نمیکند و پس از هر سختی، آسانی قرار میدهد.
باید دانست که صدقه، نه تنها موجب ناداری و نیازمندی نخواهد شد، که رمز گشایش درب رحمت الهی است. سرور زاهدان و مهتر نیکوکاران، علی(ع) میفرماید: «اِسْتَنزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ؛ روزی را با دادن صدقه فرود آورید.» همچنین آن بزرگوار میفرماید: «سُوسُوا ایمانَکُم بِالصَّدَقَةِ؛ ایمان خود را با صدقه نگاه دارید.» و خداوند، کریمتر از آن است که از انفاق بندگان، بدون پاداش بیشمار گذر کند.
پیام متن:
صدقه دادن، بهترین مستحب، سبب گشایش دربهای رحمت الهی و نگهدارنده ایمان آدمی است.
گناه گریزی
گرچه میتوان گناهان را در مقایسه با یکدیگر و از نظر پیآمدهای شوم آنها در این جهان و آن سرا به صغیره و کبیره تقسیم کرد، ولی گناه، گناه است و قبح کوچک و بزرگ آن یکسان. اگر آدم گنهکار اندکی به این بیندیشد که از چه کسی نافرمانی میکند، دیگر هیچ معصیتی را صغیره نمیبیند.
گستاخی در برابر بزرگ، هرچه باشد، بزرگ و نابخشودنی است. امام خمینی رحمه الله می فرمایند:
باید بدانیم که در محضر بزرگی هستیم که حتی نمیتوان از بزرگی او سخن گفت. پس چگونه میتوان در حریم و پیشگاه او جسارت کرد و به گناه آلوده شد. چگونه حرمت سلاطین و بزرگان دنیوی را پاس میداریم، ولی در پیشگاه خالق متعال، خود را به زشتی گناه می آلاییم. آیا اگر دارای خردلی حیا باشی، نباید از خجلت آب شوی و به زمین فرو بروی.
بدتر از این حال این است که کسی منکر زشتی گناه شود و آن را کوچک بشمارد. حضرت علی علیه السلام نیز به این امر چنین هشدار میدهد:
اَشَدُّ الذُّنوبِ مَا استَخَفَّ بِهِ صاحِبُه.
سختترین گناهان، گناهی است که گناهکار، آن را کوچک و ناچیز شمارد.
پیام متن:
هرگونه گناهی، چون در پیشگاه خداوند انجام میشود، بزرگ و نکوهیده است و باید آن را ترک کرد.