وقال ( امیر المومنین )عليه السلام:

 إِذَا وَصَلَتْ إِليْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنْفِرُوا أَقْصَاهَا  بِقِلَّةِ الشُّکْرِ.

 (هرگاه نعمتهاي تازه‏اي نصيب شما شد،

 زيادي آن نعمتها را با کم‏سپاسي از خود دور نسازيد).

 امام (علیه السلام) در اين گفتار توجه داده است، بر اين که به منظور دوام و بقاي نعمت بايد شکر نعمت را به جاي آورد، و از کم‏سپاسي- به دليل پيامد ناگوار آن- برحذر داشته است بنابراين، زنهار به خاطر پيامد کم‏سپاسي است. لفظ تنفير (حذر داشتن) را به ملاحظه‏ي شباهت نعمت، به يک گروه پرنده استعاره آورده است، پرندگان به هم پيوسته که اگر اول آن گروه فرود آيد، آخر آن نيز فرود خواهد آمد. و در اين عبارت اشارتي است بر اين که دوام شکر و سپاس باعث دوام و زيادت نعمت است، همانطوري که خداوند متعال فرموده است:

لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید     (آیه 7 سوره ابراهیم ) 

منبع : http://www.nooreghadir.blogfa.com/

جالبه

ما تو همه چی طلبکاریم

خدا این همه نعمت بهمون داده

بجای تشکر تو خیلی از مواقع اسراف میکنم نعمت ها رو

به بهانه های مختلف

اسراف یعنی ناشکری

وقتی نعمتی رو داریم ارزشش رو نمیدونیم یعنی ناشکری

و الان رسیدیم به این حکمت

اونقدر ناشکری کردیم که الان برای داشتن این نعمت ها اینقدر مشکل باید تحمل کنیم

یکی از واضح ترین نعمت ها اآب هستش

که حتی با اینکه الان کم هستش باز هم ارزش این نعمت رو نمیدونیم

و...

جالبه

ما تو همه چی طلبکاریم

خدا این همه نعمت بهمون داده

بجای تشکر تو خیلی از مواقع اسراف میکنم نعمت ها رو

به بهانه های مختلف

اسراف یعنی ناشکری

وقتی نعمتی رو داریم ارزشش رو نمیدونیم یعنی ناشکری

و الان رسیدیم به این حکمت

اونقدر ناشکری کردیم که الان برای داشتن این نعمت ها اینقدر مشکل باید تحمل کنیم

یکی از واضح ترین نعمت ها اآب هستش

که حتی با اینکه الان کم هستش باز هم ارزش این نعمت رو نمیدونیم

و...

حرص، حسرت و حسادت نتیجه ناشکری است

خبرگزاری شبستان: حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به آثار ناشکری در انسان‌ها گفت: شکر یک فرهنگ جامع و معجزه تربیتی بوده که ناسپاسی، حس حسادت، حسرت از گذشته و حرص بیشتر را به دنبال دارد.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در مراسم سوگواری ابا عبدالله الحسین (ع) که شنبه 18 آبان از ساعت 20 تا 22 برگزار شد با اشاره به ادامه مباحث خود پیرامون موضوع شکر به عنوان پرفضیلت‌ترین نعمت الهی گفت: خداوند از انسان‌ها انتظار دارد که ناشکر نباشند و ما نیز باید از ناشکری متنفر بوده و در مقابل سپاسگزاری به درگاه الهی کمر خم کنیم.

ناشکری چوب سنگین الهی را دربر دارد

حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به آثار ناسپاسی و ناشکری انسان‌ها عنوان کرد: شکر فضیلت راحت الهی بوده و نسبت به صبر دیگر فضیلت الهی از آسانی بیشتری برخوردار است و انسانی که ناسپاس است چوب سنگین الهی را به خاطر کفر نعمت‌اش خواهد دید.

وی افزود: از امام رضا (ع) سوال شد که چرا انسان تارک‌الصلاه کافر است اما مسلمانی که گناه منافی عفت انجام می‌دهد و حکم‌اش اعدام است، کافر نیست؛ امام رضا (ع) پاسخ دادند کسی که آن گناه را انجام می‌دهد تحت فشار شهوت بوده ولی انسان تارک‌الصلاه زیر فشار شهوت نیست لذا این انسان کافر است.

وی تصریح کرد: شکر نیز یک موضوع تعارفی نیست، با آنکه آسان است اما ناسپاسی‌کردن چوب سنگین و سخت‌تری دارد همچون که در روایات نقل است پیامبر (ص) ضمن توصیف برکات و نعمات ماه مبارک رمضان شخصی از خوشحالی گفت که این ماه بسیار ماه راحت و خوشحالی است و پیامبر (ص) در پاسخ گفتند رعایت آداب این ماه نیز بسیار مهم است و کسی که با وجود این نعمت و رحمت بسیار بی‌توجهی کند گویی به خداوند متعال بی‌احترامی کرده است. خداوند در قرآن می‌فرماید من را بخوانید تا اجابت کنم و ناتوان‌ترین انسانی است که از دعاکردن عاجز باشد و همین دعاکردن که آسان‌ترین کار است ترک آن بدترین توبیخ را دارد.

ویژگی انسان‌های شاکر چیست؟

حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به شاخصه‌های انسان‌های شاکر عنوان کرد: برخی افراد زبان‌شان با ناشکری می‌چرخد که این فرهنگ جامعه را نیز خراب می‌کند. ناشکرانه صحبت‌کردن و روحیه ناسپاسی‌داشتن بد است و باید از زندگی حذف شود و مهم‌ترین نتیجه ناشکری تقویت روحیه حرص، حسرت و حسادت در انسان است.

حجت‌الاسلام پناهیان ضمن یادآورشدن جایگاه معنوی امام علی (ع) و لزوم ارادت و مودت قلبی مسلمانان نسبت به ایشان گفت: حضرت علی (ع) پیرامون موضوع شکر سخنان گران‌باری دارد، ایشان از لحاظ معنوی بسیار جایگاه داشته و مؤمنان همچون که برای داغ امام حسین (ع) باید به تکاپو بیفتند نسبت به محبت امام علی (ع) نیز باید اینچنین باشند.

وی افزود: حضرت علی (ع) می‌فرماید: شاکرترین مردم قانع‌ترین آنها هستند و کفران‌ترین نسبت به نعمت‌های الهی حریص‌ترین مردم هستند.

وی افزود: حرص انسان را ناشکر تربیت کرده و همت او را برای کارکردن کاهش می‌دهد. همچنین در پیشبرد اهداف مشخص‌شده یک جامعه رونق اقتصادی با وجود انسان‌های ناسپاس محال است اتفاق بیفتد و برای شاکرشدن باید قناعت‌پیشه شد.

حجت‌الاسلام پناهیان عنوان کرد: امام صادق (ع) می‌فرمایند از خیره‌شدن چشمان‌تان نسبت به زیبایی‌های زندگی دیگران و افرادی که در دنیا غرق هستند، پرهیز کنند زیرا اخلاق‌تان بد می‌شود و غم و غصه بسیار به سراغ‌تان می‌آید. همچنین حضرت علی (ع) می‌فرماید در زندگی به زیردستان‌تان بسیار زیاد نگاه کنید تا شکرتان نسبت به پروردگار الهی افزایش یابد.

حجت‌الاسلام پناهیان عنوان کرد: شکر یک فضیلت نیست بلکه یک فرهنگ جامع از خوبی‌ها بوده و می‌تواند به عنوان یک معجزه تربیتی روابط، ادبیات و مناسبات اجتماعی را ترمیم کند.

وی با اشاره به عوامل کمرنگ‌کننده حس شکر در انسان‌ها تصریح کرد: حسرت‌خوردن نسبت به گذشته حس شکر را برای انسان‌ کم کرده و دل آدمی را سیاه می‌کند. امام علی (ع) می‌فرماید زهد همه‌اش بین دو کلمه قرار دارد، زهد یعنی قرارگرفتن میان زمانی که انسان از خوشی‌های همراه با غفلت پرهیز کند و برای نعمت‌های ازدست‌داده و غصه‌های گذشته حسرت نخورد، زهد یعنی کوتاهی آرزوها و شکر هنگام نعمت الهی.

وی افزود: نگاه به نعمت دیگران اصالت‌آور است و بهتر است آدمی به تکلیف و وظیفه خود عمل کند و برای نعمت‌هایی که خدا به او داده شکر به‌جا آورد.

حجت‌الاسلام پناهیان خاطرنشان کرد: اغلب مضامین مناجات‌ها و زیارت‌نامه‌های ما همچون زیارت امین‌الله سرشار از حس شکر و سپاسگزاری است در حالی که اغلب ما انسان‌ها با حس شکایت به درگاه خداوند و ائمه معصومین می‌رویم و یکی از نعمت‌های بزرگ الهی ولایت ائمه معصومین است که خداوند ممکن است از تمام نعمت‌های دیگر خود برای انسان‌ها در این دنیا بگذرد اما از نعمت امامت و ولایت در روز قیامت سوال می‌شود و انسان‌ها باید نسبت به آن شکر همیشگی به‌جا آورند.

پایان پیام/

منبع http://www.shabestan.ir

حرص، حسرت و حسادت نتیجه ناشکری است

خبرگزاری شبستان: حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به آثار ناشکری در انسان‌ها گفت: شکر یک فرهنگ جامع و معجزه تربیتی بوده که ناسپاسی، حس حسادت، حسرت از گذشته و حرص بیشتر را به دنبال دارد.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در مراسم سوگواری ابا عبدالله الحسین (ع) که شنبه 18 آبان از ساعت 20 تا 22 برگزار شد با اشاره به ادامه مباحث خود پیرامون موضوع شکر به عنوان پرفضیلت‌ترین نعمت الهی گفت: خداوند از انسان‌ها انتظار دارد که ناشکر نباشند و ما نیز باید از ناشکری متنفر بوده و در مقابل سپاسگزاری به درگاه الهی کمر خم کنیم.

ناشکری چوب سنگین الهی را دربر دارد

حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به آثار ناسپاسی و ناشکری انسان‌ها عنوان کرد: شکر فضیلت راحت الهی بوده و نسبت به صبر دیگر فضیلت الهی از آسانی بیشتری برخوردار است و انسانی که ناسپاس است چوب سنگین الهی را به خاطر کفر نعمت‌اش خواهد دید.

وی افزود: از امام رضا (ع) سوال شد که چرا انسان تارک‌الصلاه کافر است اما مسلمانی که گناه منافی عفت انجام می‌دهد و حکم‌اش اعدام است، کافر نیست؛ امام رضا (ع) پاسخ دادند کسی که آن گناه را انجام می‌دهد تحت فشار شهوت بوده ولی انسان تارک‌الصلاه زیر فشار شهوت نیست لذا این انسان کافر است.

وی تصریح کرد: شکر نیز یک موضوع تعارفی نیست، با آنکه آسان است اما ناسپاسی‌کردن چوب سنگین و سخت‌تری دارد همچون که در روایات نقل است پیامبر (ص) ضمن توصیف برکات و نعمات ماه مبارک رمضان شخصی از خوشحالی گفت که این ماه بسیار ماه راحت و خوشحالی است و پیامبر (ص) در پاسخ گفتند رعایت آداب این ماه نیز بسیار مهم است و کسی که با وجود این نعمت و رحمت بسیار بی‌توجهی کند گویی به خداوند متعال بی‌احترامی کرده است. خداوند در قرآن می‌فرماید من را بخوانید تا اجابت کنم و ناتوان‌ترین انسانی است که از دعاکردن عاجز باشد و همین دعاکردن که آسان‌ترین کار است ترک آن بدترین توبیخ را دارد.

ویژگی انسان‌های شاکر چیست؟

حجت‌الاسلام پناهیان با اشاره به شاخصه‌های انسان‌های شاکر عنوان کرد: برخی افراد زبان‌شان با ناشکری می‌چرخد که این فرهنگ جامعه را نیز خراب می‌کند. ناشکرانه صحبت‌کردن و روحیه ناسپاسی‌داشتن بد است و باید از زندگی حذف شود و مهم‌ترین نتیجه ناشکری تقویت روحیه حرص، حسرت و حسادت در انسان است.

حجت‌الاسلام پناهیان ضمن یادآورشدن جایگاه معنوی امام علی (ع) و لزوم ارادت و مودت قلبی مسلمانان نسبت به ایشان گفت: حضرت علی (ع) پیرامون موضوع شکر سخنان گران‌باری دارد، ایشان از لحاظ معنوی بسیار جایگاه داشته و مؤمنان همچون که برای داغ امام حسین (ع) باید به تکاپو بیفتند نسبت به محبت امام علی (ع) نیز باید اینچنین باشند.

وی افزود: حضرت علی (ع) می‌فرماید: شاکرترین مردم قانع‌ترین آنها هستند و کفران‌ترین نسبت به نعمت‌های الهی حریص‌ترین مردم هستند.

وی افزود: حرص انسان را ناشکر تربیت کرده و همت او را برای کارکردن کاهش می‌دهد. همچنین در پیشبرد اهداف مشخص‌شده یک جامعه رونق اقتصادی با وجود انسان‌های ناسپاس محال است اتفاق بیفتد و برای شاکرشدن باید قناعت‌پیشه شد.

حجت‌الاسلام پناهیان عنوان کرد: امام صادق (ع) می‌فرمایند از خیره‌شدن چشمان‌تان نسبت به زیبایی‌های زندگی دیگران و افرادی که در دنیا غرق هستند، پرهیز کنند زیرا اخلاق‌تان بد می‌شود و غم و غصه بسیار به سراغ‌تان می‌آید. همچنین حضرت علی (ع) می‌فرماید در زندگی به زیردستان‌تان بسیار زیاد نگاه کنید تا شکرتان نسبت به پروردگار الهی افزایش یابد.

حجت‌الاسلام پناهیان عنوان کرد: شکر یک فضیلت نیست بلکه یک فرهنگ جامع از خوبی‌ها بوده و می‌تواند به عنوان یک معجزه تربیتی روابط، ادبیات و مناسبات اجتماعی را ترمیم کند.

وی با اشاره به عوامل کمرنگ‌کننده حس شکر در انسان‌ها تصریح کرد: حسرت‌خوردن نسبت به گذشته حس شکر را برای انسان‌ کم کرده و دل آدمی را سیاه می‌کند. امام علی (ع) می‌فرماید زهد همه‌اش بین دو کلمه قرار دارد، زهد یعنی قرارگرفتن میان زمانی که انسان از خوشی‌های همراه با غفلت پرهیز کند و برای نعمت‌های ازدست‌داده و غصه‌های گذشته حسرت نخورد، زهد یعنی کوتاهی آرزوها و شکر هنگام نعمت الهی.

وی افزود: نگاه به نعمت دیگران اصالت‌آور است و بهتر است آدمی به تکلیف و وظیفه خود عمل کند و برای نعمت‌هایی که خدا به او داده شکر به‌جا آورد.

حجت‌الاسلام پناهیان خاطرنشان کرد: اغلب مضامین مناجات‌ها و زیارت‌نامه‌های ما همچون زیارت امین‌الله سرشار از حس شکر و سپاسگزاری است در حالی که اغلب ما انسان‌ها با حس شکایت به درگاه خداوند و ائمه معصومین می‌رویم و یکی از نعمت‌های بزرگ الهی ولایت ائمه معصومین است که خداوند ممکن است از تمام نعمت‌های دیگر خود برای انسان‌ها در این دنیا بگذرد اما از نعمت امامت و ولایت در روز قیامت سوال می‌شود و انسان‌ها باید نسبت به آن شکر همیشگی به‌جا آورند.

پایان پیام/

منبع http://www.shabestan.ir

این حکمت بیان می کنه که نعمت های خداوند کاملا مشخص هست و نشانه هایی دارد البته بعضی نعمت ها هم  پنهان هست مثل نعمت سلمتی و امنیت که می فرماید(( النعمتان المجهولتان: الصحت و الامنیت))

حال باید شکر این همه نعمت خدا رو بجا آورد مثل نعمت دیدن، شنیدن و ....

 در آیه ای از قرآن هم می فرماید  اگر شکر نعمت  ، نعمتت افزون کند         کفر نعمت از کفت بیرون کند

سبب زیاد شدن نعمت ها از نظر قرآن و امام علی علیه السلام، بجا آوردن شکر آن است. قرآن مجید می فرماید:"لئن شکرتم لازیدنکم...)یعنی: اگر واقعا سپاسگزاری کنید (نعمت) شما را افزون خواهم کرد.

امام علی علیه السلام  می فرماید: بهترین مردم در برخورد با نعمت های خداوند کسی است که با شکر گزاری باعث ادامه نعمت های موجود شود و با صبر کردن نعمت های از دست رفته را بازگرداند

حضرت در کلام دیگری تقوی را موجب ازدیاد نعمت ها می داند و می فرماید: کسی که تقوی داشته باشد نعمت هایی که بر او کم شده است، فزونی می یابد

و شاید لازم نباشد که متذکر گردیم رعایت تقوای الهی نوعی شکرگزاری به درگاه باریتعالی محسوب می گردد و در واقع شکر گزاری و سپاسگزاری واقعی و عملی همین قسم از شکرگزاری می باشد.

یکی از دعاهایی که برای حمد، خوب است خوانده شود، و من خودم این دعا را در بسیاری از مواقع می خونم اینه: « بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله من اول الدنیا الی فنائها و من الآخرة الی بقائها، الحمد لله علی کل نعمة، استغفر الله من کل ذنب و اتوب الیه یا ارحم الراحمین.»

علامه محمد باقر مجلسی صاحب کتاب بسیار معروف بحارالانوار فرزند علامه محمد تقی مجلسی است، در کرامت پدرشان همین بس که وقتی تعداد تالیفات ایشان را بر طول عمرش تقسیم کردند برای هر روز هزار سطر تالیف داشتند مجلسی هم از آنجا مجلسی شد که پدرش میگوید: یک شبی در خود احساس کردم که هر دعایی بکنم برآورده خواهد شد در فکر بودم که چه دعایی بکنم که صدای گریه ی محمد باقر بلند شد که در قنداق بود پس دعا کردم خدایا اگر قرار است دعایی برآورده شود این پسر را برای خودت تربیت کن...

حالا کرامتی از محمد باقر مجلسی (ره):

به خط خود علامه محمد باقر مجلسی دیده شد که نوشته بود:

در یک شب جمعه ای این دعای شریف (که حقیقتا دعایی کوتاه ولی بسیار پر محتوا می باشد) نظر مرا زیاد به خود جلب نمود و آن دعا این بود:

« بسم الله الرحمن الرحیم اَلحَمدُ لِلهِ مِن اَوَّلِ الدُّنیا اِلی فَنائِها وَ مِنَ الآخِرَةِ اِلی بَقائِها اَلحَمدُلِلهِ عَلی کُلِّ نِعمَةٍ اَستَغفِرُاللهَ مِن کُلِّ ذَنبٍ وَ اَتوبُ اِلَیهِ یا اَرحَمَ الرّاحِمِینَ. »

پس من در آن شب جمعه این دعا را خواندم.

در شب جمعه ی دیگر نیز باز در میان دعاها این دعا بیشتر از همه توجهم را جلب کرد و مشغول به خواندن آن شدم. در حین قرائت این دعا بودم که ناگهان شنیدم هاتفی ندا داد:

اَیُّهَا العالِمُ الفاضِلُ! همانا در شب جمعه ی گذشته که این دعا را قرائت کردی هنوز کِرام الکاتبین از نوشتن ثواب آن فارغ نشده اند که بار دیگر شروع به خواندن آن کردی....

پس من فهمیدم که این دعای عجیب چقدر در درگاه الهی آثار و برکات دارد.

منبع: کتاب کرامات الاولیا نوشته ی علامه میرزا محمد تنکابنی

حکمت: وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: إِذا وَصَلَتْ إِلَيْکُمْ ‏أَطْرافُ‏ ‏النِّعَمِ‏ فَلا تُنَفِّرُوا ‏أَقْصاها بِقِلَّةِ الشُّکْرِ.
ترجمه: و درود خدا بر او فرمود: چون نشانه‏هاي نعمت پروردگار آشکار شد، با ناسپاسي نعمتها را از خود دور نسازيد.
تفسیر: به هنگام نعمت بايد قدرداني و شکرگزاري کرد تا نعمت بماند و افزايش يابد. کفران نعمت، سبب مي‏شود که نعمت از انسان روي گردان شود. شکر نعمتهاي الهي اخلاقي است که خدا به همه کس نمي‏دهد. خداي عزيز در قرآن مجيد مي‏فرمايد: (ما به لقمان حکيم حکمت داديم. حکمت اين بود که شکر خداي را انجام دهد معلوم مي‏شود عاقلان و حکماء هستند که قدر نعمتهاي خدا را دارند.

انسان بخاطر عقلی که دارد هیچ چیز را بدون دلیل نمی پذیرد ولی وقتی دلیل چیزی را فهمید و نپذیرفت خطاکار است. خداوند این همه نشانه برای نعمت هایش دراختیار انسان ها قرار داده بخاطر پرسش های بسیار خود انسان ها، ولی بعضی قبول می کنند و بعضی نه. آنها که قبول می کنند دلایل و نشانه ها را نعمتشان نیز بیشتر و بیشتر می شود همچنین نعمت های بیشتر نیز شاما حال آنها می شود، ولی ان ها که قبول نمی کنند خداوند آنها را مجازات کرده و آن نعمت را از آنان می گیرد و از نعمت های دیگر هم محروم می کند. پس باید در هر شرایطی شکرگزار خداوند باشیم و همچنین از خداوند بخاط نشانه هایش تشکر کنیم.

همیشه از بزرگترهام می شنیدم ناشکری نکن تا خدا همون هم ازت نگیره، خدا رو شکر کن تا خدا بیشتر بهت بده و واقعاً هم همینطور بود. تازه ناشکری از چیزی که این همه نشانه ازش می بینی واقعاً مجازات حقمونه.

نتایج شکر نعمت در آیه 12 سوره لقمان:

«و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام داشت، اگر شکرگزاری کنید (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است.»

واژه کفران، به معنای پوشاندن چیزی است و از آنجا که شخص در واقع سعی در پوشاندن ارزش نعمت می­کند به عمل او کفران نعمت می­گویند. شخص در مواجهه با نعمات الهی، یا نعمت را در قلب خود بی­اهمیت می­شمارد، یا با زبان سخنی می­گوید که نشانه بی­اعتنایی نسبت به نعمت و بی­ارزش بودن آن است و یا گاهی در عمل به آن اهمیت نمی­دهد و بجای استفاده نیکو و بجا از آن، نعمت­های الهی را در مسیر سوء و نابجا استفاده می­کند که این همان مصداق کفران نعمت است. لذا امام صادق(ع) می­فرمایند: شکر نعمت آن است که از گناهان پرهیز شود.