قرار شب پانزدهم ماه مبارک رمضان به نیت: بر آورده شدن حوائج کاربران ، مدیران و مسئولان راسخونی

سوره نساء/آیه 147    

الحمد لله  رب العالمین بعدد ما احاط به علمک

چند نكته مهم در زمينه شكر نعمت‏
1- على ع در يكى از كلمات حكمت آميز خود در نهج البلاغه مى‏فرمايد:
اذا وصلت اليكم اطراف النعم فلا تنفروا اقصاها بقلة الشكر:
" هنگامى كه‏ مقدمات نعمتهاى خداوند به شما ميرسد سعى كنيد با شكرگزارى، بقيه را به سوى خود جلب كنيد، نه آنكه با كمى شكرگزارى آن را از خود برانيد"!

2- اين موضوع نيز قابل توجه است كه تنها تشكر و سپاسگزارى از خداوند در برابر نعمتهاى كافى نيست، بلكه بايد از كسانى كه وسيله آن موهبت بوده‏ اند نيز تشكر و سپاسگزارى نمود و حق زحمات آنها را از اين طريق ادا كرد، و آنها را از اين راه به خدمات بيشتر تشويق نمود،

در حديثى از امام على بن الحسين ع مى‏خوانيم كه فرمود: روز قيامت كه مى‏ شود خداوند به بعضى از بندگانش مى‏فرمايد: آيا فلان شخص را شكرگزارى كردى؟ عرض مى‏كند:
پروردگارا من شكر تو را بجا آوردم، مى‏فرمايد: چون شكر او را بجا نياوردى شكر مرا هم ادا نكردى! سپس امام فرمود:
اشكركم للَّه اشكركم للناس:
" شكرگزارترين شما براى خدا آنها هستند كه از همه بيشتر شكر مردم را بجا مى آورند.

3- افزايش نعمتهاى خداوند كه به شكرگزاران وعده داده شده، تنها به اين نيست كه نعمتهاى مادى تازه‏اى به آنها ببخشد، بلكه نفس شكرگزارى كه توأم با توجه مخصوص به خدا و عشق تازه‏اى نسبت به ساحت مقدس او است خود يك نعمت بزرگ روحانى است كه در تربيت نفوس انسانها، و دعوت آنان به اطاعت فرمانهاى الهى، فوق العاده مؤثر است، بلكه شكر ذاتا راهى است براى شناخت هر چه بيشتر خداوند، و به همين دليل علماى عقائد در علم كلام براى اثبات" وجوب معرفه اللَّه" (شناخت خدا) از طريق وجوب شكر" منعم" (نعمت بخش) وارد شده‏ اند.

4- احياى روح شكرگزارى در جامعه و ارج نهادن و تقدير و سپاس از آنها كه با علم و دانش خود و يا با فداكارى و شهادت، يا با ساير مجاهدات در طريق پيشبرد اهداف اجتماعى خدمت كرده‏اند يك عامل مهم حركت و شكوفايى و پويايى جامعه است.
در اجتماعى كه روح تشكر و قدردانى مرده كمتر كسى علاقه و دلگرمى به خدمت پيدا مى‏كند، و به عكس آنها كه بيشتر قدردانى از زحمات و خدمات اشخاص مى‏كنند، ملتهايى بانشاطتر و پيشروترند.
توجه به همين حقيقت سبب شده است كه در عصر ما به عنوان قدردانى از زحمات بزرگان گذشته در صدمين سال، هزارمين سال، زاد روز، و در هر فرصت مناسب ديگر، مراسمى براى بزرگداشت آنها بگيرند و ضمن سپاسگزارى از خدماتشان مردم را به حركت و تلاش بيشتر دعوت كنند.
فى المثل در انقلاب اسلامى كشور ما كه پايان يك دوران تاريك دو هزار و پانصد ساله و آغاز دوران جديدى بود، وقتى مى‏بينيم همه سال و هر ماه بلكه هر روز، خاطره شهيدان انقلاب زنده مى‏شود و بر آنها درود مى ‏فرستند و به تمام كسانى كه به آنها منسوبند احترام مى‏ گذارند و به خدماتشان ارج مى‏نهند، اين خود سبب مى‏شود كه عشق و علاقه به فداكارى در ديگران پرورش يابد و سطح فداكارى مردم بالاتر رود، و به تعبير قرآن شكر اين نعمت باعث فزونى آن خواهد شد، و از خون يك شهيد هزاران مجاهد مى ‏رويد و مصداق زنده لازيدنكم مى‏ شود!
********************************
(1) نهج البلاغه كلمات قصار شماره 13.
(2) اصول كافى جلد 2 صفحه 81 حديث 30،
_________________________________
تفسير نمونه، ج‏10، ص:

اين آيه مي فرمايد: گمان نكنيد خداوند از روي كينه و انتقام و يا قدرت نمايي ، مجرمان را كيفر مي دهد ، بلكه همه مجازات ها ، بازتاب رفتارهاي خود شماست و خداوند نيازي به كيفر شما ندارد ادامه آيه مي فرمايد : همانگونه كه خداوند ، شاكر است و كارهاي نيك شما را پاداش مي دهد ، شما نيز شكرگزار نعمت هاي او باشيد و در راهي كه او خشنود مي شود استفاده كنيد كه اگر اين شكر نعمت همراه با ايمان و عمل صالح باشد، هرگز عذابي به شما نمي رسد پيام اول اين آيه آن است كه ايمان به خداوند ،لازمه شكرگزاري از نعمت هاي اوست ، چنانكه كفر به خداوند، نشانه كفران نعمت هاي اوست.

پيام ديگر آيه آن است كه ، شكر هم سبب نجات از قهرالهي است و هم مايه دريافت الطاف بيشتر .

1- کیفرهاى الهى، بر پایه ‏ى عدالت اوست، نه انتقام و قدرت‏نمایى. عامل عذاب، خود انسان‏هایند. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ»
2- شناخت نعمت‏هاى او و شکر آنها، زمینه‏ى قبول دعوت و ایمان است.
«شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
3- ایمان به خداوند، بارزترین جلوه‏ى شکرگزارى است. «إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
4- شکر، هم مایه ‏ى نجات از قهر، هم سبب دریافت لطف بیشتر است. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ‏، کانَ اللَّهُ شاکِراً»
5- اگر شما شکر کنید، خداوند هم نسبت به شما شاکر است. «کانَ اللَّهُ شاکِراً»
6- خداوند، با آنکه بى نیاز است، ولى از بنده‏ى کوچکش تشکّر مى‏کند. چرا ما شکر او را به جا نیاوریم؟! «إِنْ شَکَرْتُمْ، کانَ اللَّهُ شاکِراً»

عذابى که شامل اهل عذاب است از ناحیه خود آنان است نه از ناحیه خداى تعالى و همچنین هر عاملى و هر عملى که مستوجب عذاب است، از قبیل ضلالت و یا شرک و یا معصیت، مستند به خداى تعالى و از قبل آن حضرت نیست و اگر چیزى از این امور از ناحیه خداى تعالى باشد عذابى هم که دنبال این عناوین مى‏آید از قبل او بود، چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببى مستند به او است.

 (ما یفعل الله بعذابکم ان شکرتم و امنتم و کان الله شاکراعلیما):(اگرشکر خدا را به جای آورید وبه او ایمان بیاورید، خداوند را با عذاب شما چه کار؟ چون خدا همواره حق گزار و داناست )،کنایه است از اینکه اگر خودبندگان با شکر نکردن نعمت های خدا و با ایمان نیاوردن ، خویش را مستوجب عذاب نسازند، خدای متعال احتیاجی به عذاب کردن آنها ندارد، چون خداوند ازعذاب بندگانش سودی نمی برد تا انجام آن را بر ترک آن ترجیح دهد و از وجودگنه کاران متضرر نمی شود ،تا با عذاب کردن آنان آن ضرر را ازخود دفع کند،لذامعنای آیه این است که اگر شما شکر نعمت خدا را با ادای حق واجب او به جای آورده و به او ایمان بیاورید، هیچ موجبی برای عذاب شما وجود ندارد،چون خداشکر گزار ایمان آورندگان به خویش و علیم به حال این افراد است ودر مورد آنها اشتباه نمی کند و این آیه دلالت می کند بر اینکه هر عامل و یا عملی که مستوجب عذاب است از قبیل ضلالت یا شرک یا معصیت ، مستند به خدای متعال و از جانب آن حضرت نیست و اگر چیزی از این امور ازناحیه خدای تعالی باشد عذابی هم که به دنبال این عناوین می آید از جانب او خواهد بود،چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببی مستند به اوست .

منبع سایت تدبر

 (ما یفعل الله بعذابکم ان شکرتم و امنتم و کان الله شاکراعلیما):(اگرشکر خدا را به جای آورید وبه او ایمان بیاورید، خداوند را با عذاب شما چه کار؟ چون خدا همواره حق گزار و داناست )،کنایه است از اینکه اگر خودبندگان با شکر نکردن نعمت های خدا و با ایمان نیاوردن ، خویش را مستوجب عذاب نسازند، خدای متعال احتیاجی به عذاب کردن آنها ندارد، چون خداوند ازعذاب بندگانش سودی نمی برد تا انجام آن را بر ترک آن ترجیح دهد و از وجودگنه کاران متضرر نمی شود ،تا با عذاب کردن آنان آن ضرر را ازخود دفع کند،لذامعنای آیه این است که اگر شما شکر نعمت خدا را با ادای حق واجب او به جای آورده و به او ایمان بیاورید، هیچ موجبی برای عذاب شما وجود ندارد،چون خداشکر گزار ایمان آورندگان به خویش و علیم به حال این افراد است ودر مورد آنها اشتباه نمی کند و این آیه دلالت می کند بر اینکه هر عامل و یا عملی که مستوجب عذاب است از قبیل ضلالت یا شرک یا معصیت ، مستند به خدای متعال و از جانب آن حضرت نیست و اگر چیزی از این امور ازناحیه خدای تعالی باشد عذابی هم که به دنبال این عناوین می آید از جانب او خواهد بود،چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببی مستند به اوست .

منبع سایت تدبر

خداوند چه نيازي به عذاب شما دارد، اگرشكرگزارباشيد وايمان آوريد همواره خداوند شكرگزار و آگاه است .
آياتي قبل ،از كيفر سخت منافقان خبر مي داد، اين آيه مي فرمايد: گمان نكنيد خداوند از روي كينه و انتقام و يا قدرت ، نمايي ، مجرمان را كيفر مي دهد ، بلكه همه مجازات ها ، بازتاب رفتارهاي خود شماست و خداوند نيازي به كيفر شما ندارد ادامه آيه مي فرمايد : همانگونه كه خداوند ، شاكر است و كارهاي نيك شما را پاداش مي دهد ، شما نيز شكرگزار نعمت هاي او باشيد و در راهي كه او خشنود مي شود استفاده كنيد كه اگر اين شكر نعمت همراه با ايمان و عمل صالح باشد، هرگز عذابي به شما نمي رسد پيام اول اين آيه آن است كه ايمان به خداوند ،لازمه شكرگزاري از نعمت هاي اوست ، چنانكه كفر به خداوند، نشانه كفران نعمت هاي اوست.
پيام ديگر آيه آن است كه ، شكر هم سبب نجات از قهرالهي است وهم مايه دريافت الطاف بيشتر .

منبع http://dari.irib.ir

اين آيه شريفه ظهور در اين معنا دارد كه خطاب در آن متوجه مؤ منين است ، زيرا زمينه كلام خطاب با مؤ منين بود، البته با حفظ ايمانشان مخاطب به چنين خطابى نشده اند بلكه در اين خطاب از ايمانشان چشم پوشى شده ، كانه انسانهائى فرض شده اند كه از ايمان عاريند.

و اين آيه شريفه كنايه است از اينكه خداى تعالى احتياجى به عذاب كردن آنان ندارد، اگر خود آنان با شكر نكردن از نعمت هاى خدا و يا ايمان نياوردن ، خويشتن را مستوجب نسازند، براى اينكه باريتعالى از شكنجه كردن بندگان سودى نمى برد تا انجام آن را بر ترك آن ترجيح دهد و از وجود گنهكاران متضرر نمى شود تا با عذاب كردن آنان ، آن ضرر را از خود دفع كند، پس معناى جمله مورد بحث اين است كه اگر شما شكر نعمت خدا را با اداى حق واجب او به جاى آورده و به او ايمان بياوريد هيچ موجبى نيست كه شما را عذاب كند بلكه خداى عزّوجلّ شكرگزار شكرگزاران خويش و دارندگان ايمان به خويش است ، او عليم است ، اينگونه افراد را كه مورد شكرگزارى اويند با ساير موارد اشتباه نمى كند.

این آيه شريفه دلالتى دارد بر ا ينكه عذابى كه شامل اهل عذاب است از ناحيه خود آنان است نه از ناحيه خداى تعالى و همچنين هر عاملى و هر عملى كه مستوجب عذاب است ، از قبيل ضلالت و يا شرك و يا معصيت ، مستند به خداى تعالى و از قبل آن حضرت نيست و اگر چيزى از اين امور از ناحيه خداى تعالى باشد عذابى هم كه دنبال اين عناوين مى آيد از قبل او بود، چون او مسبب الاسباب است و سببيت هر سببى مستند به او است .

شکر در آیات قرآن

کلمه ی شکر حدود  43 بار در آیات کریمه ی قرآن آمده است که شش نمونه از آن را ملاحظه می کنید:

حتماً کامل بخوانید(کپی نیست)

(کلمه ی شَکَرَ در قرآن)

1- قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ ﴿40﴾

كسى كه نزد او دانشى از كتاب [الهى] بود گفت من آن را پيش از آنكه چشم خود را بر هم زنى برايت مى‏آورم پس چون [سليمان] آن [تخت] را نزد خود مستقر ديد گفت اين از فضل پروردگار من است تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مى‏كنم و هر كس سپاس گزارد تنها به سود خويش سپاس مى‏گزارد و هر كس ناسپاسى كند بى‏گمان پروردگارم بى‏نياز و كريم است (40){سوره مبارکه نمل آیه کریمه40}

2- نِعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ ﴿35﴾

[و اين] رحمتى از جانب ما بود هر كه سپاس دارد بدين‏سان [او را] پاداش مى‏دهيم (35){سوره مبارکه قمر آیه کریمه35}

(کلمه ی أَشْكُرَ و أَشْكُرُ در قرآن)

3- فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ ﴿19﴾

[سليمان] از گفتار او دهان به خنده گشود و گفت پروردگارا در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم ارزانى داشته‏ اى سپاس بگزارم و به كار شايسته‏اى كه آن را مى‏پسندى بپردازم و مرا به رحمت‏خويش در ميان بندگان شايسته‏ات داخل كن (19){سوره مبارکه ی نمل آیه کریمه ی 19}

4- وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿15﴾

و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنيا آورد و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است تا آنگاه كه به رشد كامل خود برسد و به چهل سال برسد مى‏گويد پروردگارا بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته‏اى سپاس گويم و كار شايسته ‏اى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان در حقيقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‏پذيرانم (15){ سوره مبارکه احقاف آیه کریمه ی 15 }

(کلمه ی اشْكُرْ در قرآن)

5- وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَمَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿12﴾

و به راستى لقمان را حكمت داديم كه خدا را سپاس بگزار و هر كه سپاس بگزارد تنها براى خود سپاس مى‏گزارد و هر كس كفران كند در حقيقت‏خدا بى‏نياز ستوده است (12){ سوره مبارکه لقمان آیه ی کریمه ی12 }

6-  وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ ﴿14﴾

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش كرديم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شير باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش كرديم] كه شكرگزار من و پدر و مادرت باش كه بازگشت [همه] به سوى من است (14) { سوره مبارکه لقمان آیه ی کریمه ی14 }

شکر الله

خداوند متعال در سوره نحل، آیه 114 می‌فرماید:«واشکروا نعمه الله ان کنتم ایا تعبدون» (شکرگزار نعمت های الهی باشید، اگر او را پرستش می کنید.)
و نیز در سوره ابراهیم آیه 7 می‌فرماید:« و اذ تاذن ربکم لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید» (و به یادآور آن زمان را که خداوند اعلان کرد که اگر شکر کنید نعمتم را بر شما زیاد کنم و اگر کفران کنید عذاب من شدید است.)
در آیات قرآن و روایات، دستورات فراوانی به شکر داده شده است و لذا باید دید که مقصود از شکر چیست و خصوصیات آن کدام است.

محقق طوسی قدس سره می فرماید:«شکر برترین اعمال است و سه پایه و رکن دارد:
اول، شناخت نعمت‌دهنده حقیقی که خداوند است
دوم، حالت خضوع در مقابل ولی‌نعمت
سوم، شکر عملی مناسب با دل یا زبان یا اندام‌ها
شکر با دل همان قصد و نیت است؛ شکر به زبان تسبیح و شکرگزاری است، اما شکر با اندام و جوارح - که شکر اصلی است - به کار بردن آن نعمت است در طاعت و عبادت خداوند و اجتناب از محارم الهی.

پس شکر از پایه‌های اصلی کمال است و چون توفیق به شکر، خود نعمتی است بزرگ و این نعمت شکر دیگری را می‌طلبد، بنابراین هر نعمتی شکری دارد و هر شکری نعمتی است و شکری دارد. لذا باید اعتراف کرد که از شکر حقیقی عاجزیم و لذا می‌گویند آخرین درجه شکر، اعتراف به عجز از شکر است.
در این مورد حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرماید:«خداوند به حضرت موسی علیه السلام وحی کرد که ای موسی حق شکر مرا به جا آور.»
حضرت موسی عرض کرد:«خداوندا چگونه حق شکر تو را به جا آورم در حالی که همین شکر من، نعمتی است از جانب تو که خودش شکر دیگری می خواهد.»
خداوند فرمود:«ای موسی حالا که این مطلب را فهمیدی - و عاجز شدی از شکر حقیقی - شکر مرا به جای آوردی.»

مطلب دیگری که در مورد شکر مورد توجه است این است که حتی در بلا و مصیبت هم باید شکر کرد زیرا انسان باید مصیبت را هم از جانب خداوند ببیند و بداند که هر چه خداوند نسبت به بنده‌اش انجام می‌دهد صلاح و مصلحتی در آن است.

می‌گویند در هر بلایی پنج شکر است:
ـ اول اینکه ممکن است این بلا بزرگتر و شدیدتری را دفع کرده باشد مثل اینکه قرار بود فرزند انسان بمیرد خداوند آن را دفع کرده و مالی از انسان از دست می‌رود.
ـ دوم اینکه ممکن است این بلا کفاره گناهان یا ترفیع درجه باشد
ـ سوم اینکه ممکن است این بلا، رفع کننده یک بلای دینی و عقیدتی باشد مثلا شخصی کور می شود و در نتیجه به گناهان مختلف نمی افتد و بهشتی می‌گردد.
ـ چهارم اینکه ممکن است این بلا قرار بوده همیشگی باشد، اما می‌گذرد و باید شکر کرد.
ـ پنجم اینکه ممکن است این بلا موجب ثواب بی‌حسابی در روز قیامت باشد.

رسول خدا در هر موقعیت خوشایندی می‌فرمود: خدا را برای این نعمت شکر می‌کنم. و در هر موقعیت غم‌انگیزی می‌فرمود: در هر حالی خداوند را شکر می‌کنم.

- امام صادق علیه السلام می‌فرماید:«وقتی کسی را دیدی که به بلایی مبتلاست (مثلا کور است و تو بینایی) بگو خداوندا من نه او را مسخره می‌کنم و نه فخر می‌فروشم بلکه تو را شکر می‌کنم بر نعمت بزرگت که به من عطا فرموده‌ای.»

- حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمود:« شکر هر نعمتی تقوا و اجتناب از محرمات الهی است.»

- رسول خدا و ائمه اطهار علیهم السلام همیشه شکرگزار خدا بودند.
روزی عمر بن خطاب رسول خدا را دید که گویی تب کرده و صورتش برافروخته است. گفت:«یا رسول الله آیا بیمارید؟»
رسول خدا می فرماید:«دیشب سی سوره از قرآن خوانده ام که هفت تای آن از سوره‌های طولانی قرآن بود - سوره های بقره- آل عمران- نساء- مائده- انعام- اعراف- انفال و توبه.»
عمر گفت:«خداوند که گناهان شما را بخشیده است. دیگر این همه زحمت برای چیست؟!»
رسول خدا می‌فرمایند:«آیا من نباید بنده‌ای شاکر باشم!؟»

امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمود:«خداوند برای هر نعمتی حقی دارد. هر کس آن حق را ادا کند و شکرش را به جا آورد خداوند آن نعمت را زیاد می‌گرداند و هر کس شکرش را به جا نیاورد، آن نعمت را از دست خواهد داد.»

منابع:
بحار الانوار 71، باب 61، از ص 18 تا 56.

رفع عذاب در صورت شكر نعمت و ايمان به خداست و خداوند در مقابل شكرگزاري انسان، هم شاكر است؛ يعني نعمت را بيشتر مي كند، و هم داناست؛‌ يعني مي داند كه چه كسي به طور واقعي و قلبي ايمان دارد و چه كسي تظاهر مي كند.

شكر نعمت هم مراحلي دارد كه بهترين آن، استفاده از نعمت در راه صحيح خويش و متناسب با آن است.

• مَّا يَفْعَلُ اللّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنتُمْ وَكَانَ اللّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا

• ترجمه فولادوند
  اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد، خدا مى‏خواهد با عذاب شما چه كند؟ و خدا همواره سپاس‏پذير [حق‏شناسِ‏] داناست.

• ترجمه مجتبوی
  خداى را با عذاب شما چه كار، اگر سپاس گزاريد و با ايمان باشيد؟ و خدا سپاسدار و داناست.

• ترجمه مشکینی
  خداوند را با عذاب شما چه كار (چه نيازى به آن و چه سودى براى او دارد) اگر شما سپاس گزاريد و ايمان آوريد؟! و خدا همواره سپاسگزار و داناست

• ترجمه بهرام پور
  اگر شكرگزارى كنيد و ايمان آوريد، خدا به عذاب شما اقدام نمى‏كند كه خداوند حق‏شناس آگاه است.

آیت الله مشکینی

خداوند را با عذاب شما چه کار ( چه نیازی به آن و چه سودی برای او دارد ) اگر شما سپاس گزارید و ایمان آورید؟! و خدا همواره سپاسگزار و داناست.

آیت الله مکارم شیرازی

 خدا چه نیازی به مجازات شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان آورید؟ خدا شکرگزار و آگاه است. ( اعمال و نیّات شما را می داند ، و به اعمال نیک ، پاداش نیک می دهد. )

آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

اگر شکر خدا را بجای آرید و به او ایمان بیاورید ، خدا را با عذاب شما چه کار؟ که خدا حقگزار و دانا است .

استاد الهی قمشه‌ای

خداوند چه غرضی دارد که شما را عذاب کند اگر ( لطف خدا را ) شکر گزارید و ( به او ) ایمان آرید؟! خدا شکر نعمت از شما می پذیرد و علمش ( به صلاح خلق ) محیط است.

استاد مهدی فولادوند

اگر سپاس بدارید و ایمان آورید ، خدا می خواهد با عذاب شما چه کند؟ و خدا همواره سپاس پذیر [ حق شناسِ ] داناست.

جناب آقای صفوی (بر اساس المیزان)

اگر خدا را بر نعمت هایش سپاس بگزارید و به او ایمان بیاورید او را با عذاب شما چه کار ؟ خدا سپاسگزار شاکران و به شایستگان سپاس آگاه است .

حجت الاسلام انصاریان

اگر شما سپاس گزارِ [ نعمت هایِ بی شمارِ حق ] باشید و ایمان آورید ، خدا را با عذاب شما چه کار؟ خدا همواره پاداش دهنده و داناست.

بانو امین:
اگر شکر کردید و ایمان آوردید خدا شما را عذاب نمیکند و او قبول شکر کننده و دانا است

آیتی:
چرا خدا شما را عذاب کند اگر سپاسگزار باشید و ایمان آورید؟ در حالى که شکرپذیر و داناست.

تفسیر راهنما:
اگر شکر کنید و ایمان بیاورید خدا را با عذاب شما چه کار؟ و خدا سپاسگزار و داناست.

خرمشاهی:
اگر شکر کنید و ایمان ورزید خداوند را با عذاب شما چه کار؟ و خداوند قدردان داناست‌

خرمدل:
خداوند چه نیازی به عذاب دادن شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان بیاورید؟ پروردگار شکرگزار (طاعت و عبادت بندگان و) آگاه (از اعمال و نیّات همگان) است.

• ترجمه انگلیسی
• 147. Why should Allah chastise you if you are grateful and believe? And Allah is the Multiplier of rewards, Knowing

• ترجمه آلمانی
• Wie sollte Gott euch bestrafen, wenn ihr dankbar und gläubig seid? Gott ist (seinerseits) dankbar und (über alles) unterrichtet.

• ترجمه اسپانیایی
• ¿Por qué va Alá a castigaros si sois agradecidos y creéis? Alá es agradecido omnisciente.

• ترجمه فرانسوی
• Pourquoi Allah vous infligerait-Il un châtiment si vous êtes reconnaissants et croyants? Allah est Reconnaissant et Omniscient.

تدبر

عذاب انسان ها ناشی از اعمالشان است

همین که خداوند به ما اجازه و امکان ستایشش را داده نعمت دیگری است و لازم است برای همین نعمت (یعنی امکان ستایش کردن) نیز خدا را سپاس گوییم. در نتیجه هر شکر گزاری ای خود،شکر گزاری دیگری را می طلبد!

نماز می خوانی و عبادت می کنی و خدا را می خوانی بگو الهی شکر. چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شکر به لبت برسد. کم کم از خدا ممنون می شوی.

چگونه می توان شکر نعمتهای خداوند را به جای آورد؟ اصلاً می توان؟

بسیاری از ما انسان ها فکر می کنیم خداوند نیازمند عبادت های ماست! و خیال می کنیم با نماز خواندن و سایر عبادات دیگر دِین خود را ادا کرده ایم!