قرار شب هفتم ماه مبارک رمضان

این آیه توصیف دیگری از افراد نفوذناپذیر است و ترسیم گویائى از عوامل نفوذناپذیرى آنها، مى فرماید: ما در پیش روى آنها سدى قرار دادیم و در پشت سرشان سدى (و جعلنا من بین ایدیهم سدا و من خلفهم سدا).
آنها در میان این دو سد چنان محاصره شده اند که نه راه پیش دارند و نه راه بازگشت ! و در همین حال ((چشمان آنها را پوشاندیم لذا چیزى را نمى بینند)) (فاغشیناهم فهم لا یبصرون ).
عجب ترسیم گویائى ؟ از یکسو همچون اسیرانى هستند که در غل و زنجیرند.
از سوى دیگر حلقه غل چنان پهن و گسترده است که سرهاى آنها را به آسمان متوجه ساخته و مطلقا از اطراف خود چیزى نمى بینند! از سوى سوم سدى از پیش رو و پشت سر آنها را در محاصره خود قرار داده و راه پیش و پس را بر آنها بسته است .
از سوى چهارم چشمان آنها بسته شده ، و قدرت دید و باصره آنها به کلى از کار افتاده است . خوب فکر کنید کسى که داراى چنین اوصافى است چه کارى از او ساخته است ؟ چه چیزى مى فهمد؟ چه چیزى میتواند ببیند؟ و چگونه میتواند گام بردارد؟ و چنین است حال مستکبران خود خواه و خودبین ، و مقلدان کور و کر، و متعصبان لجوج در برابر چهره حقایق !

حتماً توجّه دارىد که پنهان ماندن از نگاه دشمن، با غیب شدن تفاوت دارد. اگر منظور شما از غیب شدن، محو شدن و از مکانى به مکان دیگر رفتن است، این نوع غیب شدن براى انسان و برخى از موجودات دیگر امکان دارد که در یک آن و لحظه از جایى به جاى دیگر بروند. عارفان و بندگان صالح و مؤمن با عبادت بسیار و نزدیک شدن به خداوند متعال در طول سال هاى طولانى مى توانند به مقامى برسند که در یک لحظه از جایى به جاى دیگر بروند.

حتماً توجّه دارىد که پنهان ماندن از نگاه دشمن، با غیب شدن تفاوت دارد. اگر منظور شما از غیب شدن، محو شدن و از مکانى به مکان دیگر رفتن است، این نوع غیب شدن براى انسان و برخى از موجودات دیگر امکان دارد که در یک آن و لحظه از جایى به جاى دیگر بروند. عارفان و بندگان صالح و مؤمن با عبادت بسیار و نزدیک شدن به خداوند متعال در طول سال هاى طولانى مى توانند به مقامى برسند که در یک لحظه از جایى به جاى دیگر بروند.

گفتني است كه در ماجراي ليلة المبيت نيز سوره ياسين بي­تاثير نبوده است چرا كه وقتي رسول خدا(ص) پنهاني از خانه خارج مي شدند، آيه 9 سوره ياسين ﴿و جعلنا من بين ايديهم سداً و من خلفهم سداً فاغشيناهم فهم لايبصرون﴾را تلاوت مي فرمودند

خیلی داستان قشنگی هستش لطفا تا اخرش بخونین مربوط به همین ایه هست

نجات در آخرین لحظه

سکوت مرگباری منطقه فاو را در برگرفته بود. ا نتهای خط، سعید و رضا درون سنگر به نگهبانی نشسته بودند. جلوی سنگر کانال مخروبه ای قرار داشت که سمت چپش را آب و سمت راست آن را نیزار پوشانده بود. ناگهان از درون کانال صدای پا آمد. سعید گفت: «حتما صدای قورباغه است که از لای نی ها درون کانال افتاده». با گفتن این جمله هر دو خیال?شان راحت شد. آرام و ساکت اطراف را نگاه می کردند. رضا دلش راضی نشد و گفت: «ساکت! صدای پاست، مطمئنم». سعید حرفش را قطع کرد: «ای بابا، تو هم امشب خیالاتی شده ای! صدای پا چیه؟ گوش کن، صدای قورباغه است» و دوباره سکوت... . تاکیدهای پی درپی رضا آرامش را از هر دو گرفت. از سنگر بیرون آمدند. چند قدم نرفته بودند که ناگهان نفر از گشتی های عراقی با حالتی تهاجمی از درون کانال به داخل نیزار پریدند. با آتش سعید و رضا، سکوت مرگبار خط شکسته شد. هیچکس نمی دانست که محاصره شده اند و خط شکسته است. تنها جان پناه، سنگرهای دورتر بود. دشمن یکی یکی سنگرها را پاکسازی میکرد. مرگ در یک قدم یشان بود. رضا شهادتین می گفت. سعید اما یاد صحبت های روحانی گروهان افتاد که برای تبلیغ به خط آمده بود؛ بچه ها هر موقع که گیر افتادید یا خواستید دشمن را کور و کر کنید، اول از همه، آیه «وجعلنا...» را بخوانید. با هم آیه 9 سوره «یس» را خواندند و با احتیاط به سمت سه راهی حرکت کردند. هنوز چند متری دور نشده بودند که رضا آهسته گفت: «فکر کنم اونا بچه های خودمون باشن». با سرعت به سمت شان حرکت کردند. چند قدمی مانده بود که از روی صداهای مبهم فهمیدند آنها هم عرب زبانند. ترس و دلهره عجیبی بر فضا حاکم شد. باز شروع کردند به زمزمه آیه«وجعلنا من بین ایدیهم سدا...» تندتند می خواندند. همان موقع یکی از سربازان دشمن نگاه معنی داری انداخت.
از نگاه سرباز عراقی می شد فهمید که متوجه ایرانی بود نشان شده اما به هر دلیل، عکس العملی نشان نمی دهد. بعد از آن نگاه و ترس عجیب، رضا و سعید آهسته آهسته از آنها جدا شدند و به نخلستان پناه بردند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

آیه: وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ
ترجمه: و در پيش روي آنان سدي قرار داديم، و در پشت سرشان سدي؛ و چشمانشان را پوشانده‏ايم، لذا نمي‏بينند.
تفسیر: و در پيش روي آنها سدي قرار داديم، و در پشت سرشان سدي، و چشمان آنها را پوشانده‏ايم، لذا چيزي را نمي‏بينند!
آيه بعد توصيف ديگري از همين افراد است، و ترسيم گويائي از عوامل نفوذناپذيري آنها، مي‏فرمايد: «ما در پيش روي آنها سدي قرار داديم و در پشت سرشان سدي» (و جعلنا من بين ايديهم سدا و من خلفهم سدا).
آنها در ميان اين دو سد چنان محاصره شده‏اند که نه راه پيش دارند و نه راه بازگشت!
و در همين حال «چشمان آنها را پوشانديم لذا چيزي را نمي‏بينند» (فاغشيناهم فهم لا يبصرون).
عجب ترسيم گويائي؟ از يکسو همچون اسيراني هستند که در غل و زنجيرند. از سوي ديگر حلقه غل چنان پهن و گسترده است که سرهاي آنها را به آسمان متوجه ساخته و مطلقا از اطراف خود چيزي نمي‏بينند!
از سوي سوم سدي از پيش رو و پشت سر آنها را در محاصره خود قرار داده و راه پيش و پس را بر آنها بسته است.
از سوي چهارم چشمان آنها بسته شده، و قدرت ديد و باصره آنها به کلي از کار افتاده است.
خوب فکر کنيد کسي که داراي چنين اوصافي است چه کاري از او ساخته است؟ چه چيزي مي‏فهمد؟ چه چيزي مي‏تواند ببيند؟ و چگونه مي‏تواند گام بردارد؟ و چنين است حال مستکبران خودخواه و خودبين، و مقلدان کور و کر، و متعصبان لجوج در برابر چهره حقايق!
نکته‏ها:
1- از کار افتادن ابزار شناخت!
انسان براي اينکه بتواند از عالم بيرون وجود خود آگاه شود از وسائل و ابزاري بهره مي‏گيرد که به آن ابزار شناخت گفته مي‏شود.
قسمتي از آنها «درون ذاتي» هستند، و قسمتي «برون ذاتي» عقل و خرد و وجدان و فطرت از ابزار شناخت درون ذات است، و حواس ظاهري انسان همچون بينائي و شنوائي و مانند آن ابزار شناخت برون ذاتند.
اين وسائل خداداد اگر مورد بهره‏برداري صحيح قرار گيرند روز به روز قويتر و نيرومندتر مي‏شوند، و بهتر و دقيقتر حقايق را نشان مي‏دهند.
اما اگر مدتي در مسيرهاي انحرافي قرار گيرند، و يا اصلا از آنها استفاده نشود، تدريجا تحليل رفته و يا به کلي دگرگون مي‏شوند و حقايق را وارونه نشان مي‏دهند، درست همانند آئينه صافي که گرد و غبار ضخيمي آن را بپوشاند، و يا خراشهاي زياد و عميقي بر چهره آن وارد شود که ديگر نمي‏تواند چيزي را نشان دهد، و اگر نشان دهد هرگز با واقعيت آن تطبيق نمي‏کند.
اين اعمال نادرست و موضعگيريهاي انحرافي انسان است که نعمت بزرگ ابزار شناخت را از او مي‏گيرد، و به همين دليل مقصر اصلي خود او و گناه آن نيز بر گردن خود او است.
آيات فوق ترسيم گويائي از همين مسأله مهم و سرنوشت‏ساز است، هوسبازان مستکبر، و خودخواهان متعصب، و دنباله‏روان بي‏قيد و شرط را به کساني تشبيه مي‏کند که از يکسو در غل و زنجير گرفتارند، اين همان زنجيرهاي هوس و کبر و غرور و تقليد کورکورانه است که خود بر دست و گردن خويش نهاده‏اند، و بر کساني تشبيه مي‏کند که در محاصره دو سد نيرومند و غير قابل عبور قرار گرفته‏اند.
و از سوي ديگر چشمانشان نيز بسته و نابينا است.
غل و زنجير به تنهائي براي جلوگيري از حرکت آنها کافي است، آن دو سد عظيم نيز به تنهائي مانع فعاليت آنها است، نداشتن چشم و نابينائي خود نيز عامل مستقلي است.
اين دو سد گوئي به قدري بلند و نزديک است که به تنهائي قدرت ديد آنها را مي‏گيرد همانگونه که قدرت حرکت را از آنها سلب مي‏کند.
کرارا گفته‏ايم هدايت‏پذيري انسان تا زماني است که به اين مرحله نرسيده باشد، اما هنگامي که به اين مرحله برسد اگر تمام انبياء و اوليا نيز جمع شوند و تمام کتب آسماني را بر او بخوانند مؤثر نخواهد شد!
و اينکه در روايات اسلامي و همچنين در آيات قرآن تأکيد شده که اگر لغزشي براي انسان پيدا شد و گناهي از او سر زد فورا توبه کند و به سوي خدا بازگردد، و از «تسويف» و «تأخير» و «اصرار» و «تکرار» بپرهيزد براي اين است که به اين مرحله نرسد، زنگارها را بشويد، موانع کوچک را قبل از تبديل شدن به يک سد بزرگ ويران کند، و راه پيشرفت و حرکت را باز نگهدارد و گرد و غبار را از مقابل ديدگان خود فروبنشاند «تا نظر تواند کرد».
2- سدهائي از پيش و پس!
اين سؤال براي بعضي از مفسران مطرح شده است که مانع اصلي براي ادامه حرکت سدهاي پيش‏رو است، سد پشت سر چه معني دارد؟
بعضي پاسخ گفته‏اند: انسان داراي دو گونه هدايت است، هدايت نظري و استدلالي، و هدايت فطري و وجداني، سد پيش‏رو اشاره به اين است که او از هدايت نظري محروم مي‏گردد، مي‏خواهد به عقب بازگردد و به هدايت فطري نظر بيفکند، سد و مانع پشت سر، او را از بازگشت به فطرت بازمي‏دارد.
بعضي ديگر گفته‏اند سد پيش‏رو اشاره به موانعي است که او را از وصول به آخرت و سعادت جاويدان بازمي‏دارد، و سد پشت سر چيزي است که او را حتي از رسيدن به سعادت و آرامش در دنيا مانع مي‏شود.
اين احتمال نيز در تفسير آيه وجود دارد که انسان هنگامي که در طريق به سوي مقصد به مانعي برخورد کند به عقب برمي‏گردد، تا راه ديگري به سوي مقصد پيدا کند، اما وقتي در دو طرف سدي ايجاد شده است از پيدا کردن راه به سوي مقصد به هر حال محروم مي‏شود.
ضمنا پاسخ اين سؤال که چرا سخني از سد در طرف راست و چپ به ميان نيامده؟ نيز روشن شد، زيرا رفتن به راست و چپ هرگز انسان را به مقصد نمي‏رساند بايد راهي به پيش بگشايد.
به علاوه معمولا سد را در جائي ايجاد مي‏کنند که طرفی راست و چپ آن بسته است تنها گذرگاهي ميان آن دو قرار دارد که با ايجاد سد آن گذرگاه نيز بسته مي‏شود، و عملا انسان در محاصره قرار مي‏گيرد.

این آیه را دوره دبیرستان معلم عربیمون برامون خوند و معنی کرد گفت اگه میخواهید جایی شمارو نبینن این آیه رو بخونید ما هم موقع صدازدن معلم از روی دفتر حضور و غیاب برای درس جواب دادن می خوندیم و نتیجه هم می گرفتیم معلممون اسممونو نمی دید. جایی شنیدم اسرای جنگی عکس امام  خمینی رو لای کتاب قرآن پنهان می کردن و موقعی که عراقی ها برای بازدید میومدن این آیه رو می خوندن و نتیجه هم می گرفتن. خداوند راه های زیادی جلوی پای ما قرار داده مهم اینه که از هرکدوم کی و چطوری استفاده کنیم.