الهـــی از دیــار بـــی نــوایــی بســـویت آمــدم بهـــر گــدایی
الهــی بنده ای گـــم کرده راهم بــده راهــــم که ســـر تا پا گناهم
اگر عمری به غفلت زیست کردم تمـــام هستــیم را نیست کـــــردم
به هـــر در حلقه کوبــیدم خــدایا لــباس یــاس پـــوشـــیدم خــدایا
اسیــر نفس هــــر جایی شدم من مقیم شهـــر رســوایی شـــدم من
نچــیــدم گل ز شـــــاخ آرزویــی ندارم پــیش مـــردم آبــــرویـــی
کنم با عجــز و لابه بـــر تـــو اظهار گنهکارم ، گنهکارم ، گنهــــکار
تو رحمــان و رحــیم و مهــربانی منـــم مهمان تو، تو میــزبـانـی
تو سوز سینه ام را ســاز کـــردی در رحــمت بـه رویم بــاز کــردی
تو گفتی توبـه کن من می پذیــرم تــرحـــم کن امیــرا مــن فــقــیــرم
الهــــی هر چه هستم هر که هستم ســر خوان عــطای تــو نشــستـــم
الهـــی بنده ای گــم کـــرده راهـــم بده راهـــم که ســــر تــا پــا گناهم
الهــــی بی پنــاهــان را پنــاهـــــی پنـــاهم ده ، پنــــاهم ده، پنــــاهــــی
الهــــی هر چه هستم هر که هستم تویـــی بخشنده و من عــــذر خواهم
تو از ســــوز دل زارم گـــواهــــی که من از رحمــــت عامــت گواهـم
ز بـــار معصیت خـــم گشته پشـــتم ترحـــم کن بــــر این حال تبــاهـــم
به آب رحـــمتت کـن رو سپـــیـد م که من از فرط عصیان رو سیاهم
اگر عمـــری خطا کــردم الهــــــی کنون پـی بــرده ام بـــر اشتباهــم
پشیمانــــم ز اعمــــال بـــد خویش نجاتـــم ده که مـــن در قعر چاهم
شــده روزم سـیه تــر از شب تــار به غفلت رفته از کف سال و ماهـم
کســــی غیر توأم فریاد رس نیست به فریادم بــــرس چون بـــی پناهم
نخــواهد کرد کس بـــر من نــگاهی تــــو از راه عطــوفت کن نــگاهـم
دعایـــم را اجــــابت کن خـــدایا کـــه عالم تیــــره شد از سوز آهــم
ما را به دعا کاش فراموش نسازند
رندان سحر خیز که صاحب نفسانند
¤•✿ التمــــــــاس دعــــــــــــــا ✿•¤
