دوستان در پستهای قبلی به تعدادی اشاره کردند
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «چشم زخم، مرد سالم را در قبر و شتر سالم را در دیگ می کند.» (12)
کنایه از این که شتر در اثر چشم زخم مریض می شود و صاحبش از ترس تلف شدنش آن را کشته و گوشت آن را برای طبخ درون دیگ قرار می دهد.
در نهج البلاغه، حضرت علی علیه السلام به صراحت می فرماید: «چشم زخم حق است و توسل به دعا برای دفع آن نیز حق است.» (13)
در نتیجه باید گفت که از نظر دین و از نظر عقل و علم، مانعی جهت پذیرش «چشم زخم» نداریم، اما باید توجه داشت که این مطالب به معنای پذیرفتن همه ی خرافاتی که در این زمینه رایج است، نمی باشد و نمی توان تمام مشکلات و گره های زندگی را بدان منتسب نمود و خود را تبرئه کرد.
شهید مطهری می فرماید: «چشم زخم اگرهم حقیقت باشد به این معنای رایج امروز در میان ما، بالاخص در میان طبقه نسوان(زنان) که فکر می کنند همه مردم چشمشان شور است، قطعاً نیست. همان کفار جاهلیت هم به چنین چیزی قائل نبودند، بلکه معتقد بودند که یک نفر وجود دارد و احیاناً در یک شهر ممکن است یک نفر یا دو نفر وجود داشته باشند که چنین خاصیتی در نگاه و نظر آن ها باشد. پس قطعاً به این شکل که همه ی مردم دارای چشم شور هستند و همه مردم به اصطلاح نظر می کنند، نیست.» (14)
برای پیشگیری و درمان شوری چشم در روایات راهکارهایی همانند گفتن ذکر«مَا شَاءَاللهُ لاقُوَّةَ اِلَّا بِاللهِ العَلِی العَظِیم(15) گفتن «تبارک اللّه اَحسَنُ الخَالِقیِن»هنگام تعجب از چیزی،(16) خواندن آیه «و ان یکاد...»، (17) خواندن معوذتین،(18) استفاده از انگشتر عقیق، صدقه دادن و... اشاره شده است.
12) بحارالانوار، ج 63، ص26
13) نهج البلاغه، حکمت 400
14) مجموعه آثار، ج27، صص 631-635
15) همان، ج60، ص26
16) بحارالانوار، ج 60، ص26.
17) سوره قلم آیه 51 و 52.
18) بحارالانوار، ج92، ص1330