منطقه «گرمی» از کهن ترین مناطق دشت مغان است و آثار تاریخی به دست آمده از آن نشان گر قدمت بالای این شهرستان است. گرمی یکی از شهرستان های مجاور دشت مغان است که از لحاظ شرایط طبیعی یک منطقه کشاورزی و دام پروری است. صنایع دستی این شهرستان را گلیم بافی و قالی بافی تشکیل می دهند. گر چه صنایع متوسط و بزرگ در این منطقه دارای اهمیت چندانی نیست ولی از نظر صنایع دستی، تولیدات این منطقه قابل اهمیت است. نوعی ورنی یا گلیم ریز فرش نما در روستای اینجلو تولید می شود که در نوع خود منحصر به فرد بوده و یکی از اصلی ترین تولیدات سنتی گرمی محسوب می شود. شال بافی در اجارود و روستاهای تابعه آن رواج زیادی دارد و هنرمندان این رشته، کالاهای بسیار مرغوبی به بازار مصرف عرضه می دارند. از دیگر صنایع دستی گرمی می توان خورجین و پلاس و شال گردن و بافتن دوزی را نام برد. در سرشماری سال ۱۳۷۵ شهرستان گرمی ۰۶۴/۱۰۴ نفر جمعیت داشت. مردم این شهرستان به زبان ترکی صحبت می کنند و مسلمان و شیعه مذهب هستند. مکان های دیدنی و تاریخی شهرستان گرمی را تپه خرمن، منطقه گرمی و گورستان گبر تشکیل می دهند.
