امام باقر (ع) میفرماید: ابوذر - که رحمت خدا بر او باد - هماره این سخن را یادآور میشد:
ای جویندهی دانش و آگاهی! این زبان کلید خوبی است، بر زبانت مهر بزن چنان که بر داراییها و طلا و نقرهات مهر میزنی (و آنها را در مکانی محفوظ نگاه میداری). [1] .
امام (ع) در حدیثی دیگر فرموده است: رسول خدا میفرماید: خدای رحمت کند و مورد لطف خویش قرار دهد آن مؤمنی را که نگاهدار زبانش از هر شری باشد، زیرا حفظ زبان صدقهای است از سوی انسان برای خویش (یعنی او را از بلاها نگاه میدارد). سپس امام باقر فرمود: هیچ کس از گناهان در امان نیست مگر این که زبانش را در دهان حبس کند و مخزون نماید. [2] .
پی نوشت ها:
[1] سمعت أباجعفر (ع) یقول: کان ابوذر - رحمه الله - یقول: یا مبتغی العلم ان هذا اللسان مفتاح خیر و مفتاح شر، فاختم علی لسانک کما تختم علی ذهبک و ورقک. اصول کافی 2 / 114.
[2] الباقر (ع)... فان رسول الله (ص) قال: رحم الله مؤمنا امسک لسانه من کل شرفان ذلک صدقة منه علی نفسه ثم قال (ع): لا یسلم أحد من الذنوب حتی یخزن لسانه. تحف العقول 342، حدیث 54.
