امام باقر علیهالسلام فرموده است: مردم حضرشان در قیامت بستگی به نیتهای خیر و شرشان دارد. و صاحب کتاب مناقب فاطمه علیهاالسلام و اولاد طاهرینش به سند خود از اعمش از قیس بن ربیع روایت کرده که گفت: در خدمت حضرت باقر علیهالسلام مهمان شدم و در منزل آن حضرت جز خشتی نبود. پس چون هنگام عشاء فرا رسید، حضرت برخاسته و به نماز ایستاد. من نیز با آن حضرت نماز خواندم. پس از آن دست مبارک به آن خشت زد. چراغی تابناک و سفره غذایی که هر غذای سرد و گرمی در آن بود از او بیرون آورد.
پس به من فرمود: بخور! این چیزی است که خدای تعالی برای اولیای خود مهیا فرموده! پس حضرت میل فرموده، من نیز خوردم و آن طعام در آن خشت بلند گشت و من در شک و شبهه فرو رفتم تا زمانی که حضرت برای حاجتی بیرون رفت.
من آمده و خشت را زیر و رو کردم. دیدم خشت کوچکی است. آن حضرت داخل شده و به آن چه در خاطر من بود آگاه شد. پس از آن خشت قدحها و کوزهها و ظرفهای سفالین که آب در آنها بود، بیرون آورد و حضرت از آنها آشامید و من هم آشامیدم. سپس به جای خود بازگردانید. پس از آن امر فرمود که خشت سخن گوید و آن خشت با حضرت سخن گفت.
