جمعه ها گذشت و نیامدی ... جمعه ها می آیند و می روند اما ...

هميشه مي خواهيم او را بشناسيم چون دوستش داريم. او امام ماست و ما دل در گرو مهرش داريم. امّا به راستي چگونه مي توان او را شناخت؟!

جوابمان مي دهد استاد... مثل هميشه!

وقتي ما مي توانيم حضرت مهدي (عج)   را بشناسيم که معناي خلافت الهي را شناخته باشيم. چون برجسته ترين لقب حضرت که انسان کامل است،   اين است که او خليفه خداست. خليفه و جانشين کسي   همواره در زمان غيبت او   ظهور دارد. اگر کسي در جائي نباشد و غايب باشد، کسي که جاي او بنشيند و کار او را انجام دهد، مي شود خليفه او. ولي اگر موجودي باشد که غيبت نداشته باشد و   همه جا حضور داشته باشد، در اين صورت   يا چنين موجودي اصلاً خليفه (جانشين)   ندارد، يا خليفه و جانشين   او مظهر تامّ اوست که همه جا به اذن او حضور و ظهور دارد. چون خود   خداوند از انسان کامل به عنوان خليفه ياد کرده است، معلوم مي شود انسان کامل مقامي دارد که مي تواند مظهر همه اسماي حسناي خدا باشد. اين مظهر هو الأول و الآخر؛ «اوست اول و آخر»، اين مظهر هو الظاهر و الباطن؛ «اوست ظاهر و باطن»، اين مظهر هو معکم أين ما کنتم؛« و خداوند با شماست هر کجا باشيد.»، شايسته آن است که خليفه خدا باشد. حقيقت چنين موجودي را جز آفريدگار او و جز ساير انسان هاي کامل کسي نمي شناسد! آنچه که مربوط به وجود مبارک ولي عصر (أرواحنا فداه) است، همان مقام   والاي خلافت و جانشيني   خداست که همه جا حضور و ظهور دارد. چون همه جا حضور و ظهور دارد، در همه مراحل از لطف و فيض خاص خدا برخوردار است. چنين موجودي گاهي به صورت امام و گاهي به صورت پيغمبر معرفي مي شود. چنين انساني برتر از فرشته است؛ زيرا پيام هر فرشته اين است: ما منّا الا و له مقام معلوم؛ «و هيچ يک از ما [فرشتگان] نيست مگر [اينکه] براى او [مقام و] مرتبه‏اى معين است.»   اگر موجودي باشد که غيبت نداشته باشد و همه جا حضور داشته باشد، در اين صورت يا چنين موجودي اصلاً خليفه(جانشين) ندارد، يا خليفه و جانشين او مظهر تامّ اوست که همه جا به اذن او حضور و ظهور دارد.   لذا فرشته توان آن را ندارد که خليفه خدايي باشد که بکل شيء محيط؛ «او به هر چيزى احاطه دارد است» و علي کل شيء شهيد؛ «خدا همواره بر هر چيزى گواه است.» امّا   اين انسان کامل در همه جا مظهر خداست، خدا هم به تمام شئون او درود مي فرستد؛ گاهي به اين صورت بيان مي کند که سلام علي نوح في العالمين؛ «درود بر نوح در ميان جهانيان». يعني در تمام مراتب هستي سلام و درود بر روان پاک نوح باد! گاهي اين سلام عالمي و جهاني را باز مي کند و تفصيل مي دهد، نظير آنچه درباره يحيي و عيسي (عليهم السلام) آمده است که: سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و يوم يبعث حياً؛ «و درود بر او روزى که زاده شد و روزى که مى‏ميرد و روزى که زنده برانگيخته مى‏شود.» يا والسلام علي يوم ولدت و يوم أموت و يوم ابعث حياً. يعني اين موجود در عالم طبيعت، مورد سلامت و تسليم حق است. اين موجود در دنيا و برزخ و قيامت مورد تسليم حق است، اين موجود در گذشته و حال و آينده مورد سلام و تسليم الهي است. گاهي همين معنا که درباره نوح ذکر شد   يا همين معنا که درباره يحيي و عيسي (عليهم الصلاه و عليهم السلام) ذکر شد، در زيارت آل ياسين که از برجسته ترين زيارات وجود مبارک ولي عصر است، ديده مي شود.   به پيشگاه آن حضرت چنين عرض مي کنيم که سلام بر تو آن وقتي که رکوع مي روي، سلام بر تو آن وقتي که سجده مي کني، سلام بر تو آن وقتي که نماز مي خواني، سلام بر تو آن وقت که قرآن قرائت مي کني! و السلام عليک حين تقوم، السلام عليک حين تقرء و تبين، و السلام عليک حين ترکع و تسجد، والسلام عليک في آناء ليلک و اطراف نهارک.هميشه مي خواهيم او را بشناسيم چون دوستش داريم. او امام ماست و ما دل در گرو مهرش داريم. امّا به راستي چگونه مي توان او را شناخت؟! يعني بر تمام مراتب   تو سلام! بر تمام حالات تو سلام! بر تمام تعليم و تزکيه تو سلام! بر تمام قيام و قعود تو سلام! چون تو خليفه خدائي، چون تو شايسته سلامي.   ولي العصر في العالمين هستي و شايسته همان سلام يحيي و عيسي. چنين انسان کاملي مي شود خليفه خدا.