بيشتر ماهي‌ها بدني با چگالي بيشتر نسبت به آب دارند، از اين رو پس از مردن بلافاصله در عمق آب فرو مي‌روند.
با اين حال همچون انساني كه در آب غرق مي‌شود بدن ماهي مرده با گذشت زمان مملو از گازهايي مي‌شود كه به وسيله باكتري‌هاي تجزيه‌كننده توليد مي‌شوند. معمولا گازي كه در بدن ماهي مرده توليد مي‌شود، آنقدر زياد است كه براي شناور ماندن آن در آب كافي است. اين وضعيت را مي‌توان با بالن مملو از هوايي مقايسه كرد كه در آب رها مي‌شود. جسد ماهي با توجه به اين‌كه در چه محيطي قرار دارد براثر گذر زمان دچار فساد و سرانجام از هم پاشيدگي مي‌شود.
فاطمه پورمزرع
