شعر شیرازی به نام " اینجو شیرازه کاکو"

شهر ِما شهر ِگُل ياسَم و گل نازهِ کاکو

شهر ما شهر تماشايی شيرازهِ کاکو

مَردُمِش مِربوُن و غَريب نواز و با صفا

همه جاش جوُی جَر و مَنجَر ُسازُ و آوازهِ کاکو

هر کی يِی دَفه بياد اينجوُ و چَن روز بوُمونه

بِ خودش می گه چِقد ای شهروُ دِل وازه کاکو

مَشتياش هر چی دارن خرج می کنن وقتِ سئوال

هَمَشوُن جواب ميدن خدا سبب ساز ِه کاکو

هر کی يِی رازی داره جَلدی ميره فال ميگيره

از کتاب خواجه حافظ که پر ِرازه کاکو

دلگشا از بِه قَشَنگِه دِل آدم وا ميشه

بخصوص اووقتی  که گُلُوی بهار وازه کاکو

سعدی و چِل تَن  و حافطيه و باغ ارم

هر مُسافری ديده گُفته چِقد نازه کاکو

او غَريبوُ که بهت گف چه خوبه شهر شوموُ

تو بوگو از قول کاکو شيرازی اينجو شيرازه کاکو

***

اينجو = اينجا

مربون = مهربان

گل ياسم = گل ياس- ياس سفيد

جر و منجر = دعوا - کتک کاری

يی دفه = يک مرتبه- يکبار

چن روز = چند روز - چندی

بومونه = بماند

ئی= اين

جلدی = زود- فورا

گولوی بهار = منظور شکوفه های بهار نارنج است

دس و دلواز = دست و دلباز

غريبو = آن غريبه- منظور غير شيرازی است

بوگو = بگو

ئی شهرو = اين شهر

مشتياش =  به ادمای لوطی صفت و سخاوتمند اطلاق ميشود

از به = از بس

دلوازه = فرح بخش است

اگه = اگر

اووقتی= آن وقتی که

ممنون .خیلی قشنگ بود.

البته یه پیشنهادداشتم :

اگه آهنگ های شیرازی بذاریدخیلی خوبه. به موسیقی شیرازی علاقه دارم .

ممنون از شما

شعر قشنگی بود ایشالله قسمت بشه بیایم شیراز یه سر