«یظهر» فعل مضارع باب افعال است و مصدر آن به معنی آشکار گرداندن و روشن ساختن است.
اظهار دین اسلام بر سایر ادیان، به معنی آن است که با روشنایی دین مبین اسلام، بقیه ادیان تاب نورافشانی ندارند. همچنان که با طلوع خورشید، بقیه ستارگان در حالی که وجود دارند، تاب نوردهی در مقابل خورشید را ندارند.
«کَرِهَ» در مقابلِ کلمه رضا و محبّت استعمال میشود و به معنی ناخوشنودی و بیمیلی است.
«مشرکون» جمع مشرک و به معنی کسی است که برای خداوند شریک قائل باشد.
همانگونه که توحید دارای مراتبِ توحید ذات، صفات، افعال و عبادات است، شرک نیز دارای همین مراتب است و هر یک دربردارنده انحطاط انسان از مقام ربّوبی به پستی و فرومایگی حیوانی است و سرعت این فرو افتادن، بسیار با شتاب است. قرآن کریم در این زمینه، مثالی زده میفرماید: «وَ مَن یشْرِکْ بِاللَّهِ فَکَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَآءِ...».[1] .
و هر کس همتایی برای خدا قرار دهد، گویی از آسمان سقوط کرده.... پس مؤمن همیشه به خدا پناه برده و از شرک دوری نموده شعار او چنین است:
«فَتَبارَک و تَعالیت لا إله إلاَّ أَنت وَحْدک لا شَریک لَک».[2] . پس تو مبارک و برتری. جز تو معبودی نیست. یگانهای هستی که برای تو شریکی نمیباشد.
پی نوشت ها:
[1] سوره مبارکه حج، آیه 31.
[2] صحیفه سجّادیه، دعای 52، فراز 5.
