«اصول» جمع «اصل» به معنای بنیان و پایه است.
«کرم» به معنی فضایل و ارزشهای کامل و نیکوست و کریم کسی است که چنین ارزشی را دارا باشد. قال الحسن بن علی علیه السلام: «لَمَّا سُئِلَ عَنِ الکَرَمِ قالَ: الاِبْتِداءُ بِالعَطیةِ قَبْلَ المَسْأَلَةِ و اِطْعامُ الطَعامِ فی الَمحِلِ».[1] .
شخصی از امام حسن علیه السلام سؤال کرد: کرم چیست؟ امام فرمودند: دادن شیء به نیازمند قبل از خواهش و اطعام در قحط سالی.
حضرت علی علیه السلام کرم را تحمّل کردن گناه و تقصیر دیگران، و انتقام نگرفتن از ایشان،
قال علی علیه السلام: «الکَرَم اِحتمال الجَریرَة».[2] . و به دوش کشیدن بار تاوانها(ی مردم)،
قال علی علیه السلام: «الکَرَم تَحَمُّل اعباء المغارم».[3] .
و بخشیدن مال و عمل به وعده،
قال علی علیه السلام: «الکَرَم بَذْل الجُود و اِنْجارِ المُوعُودِ».[4] . و دوری از گناهان قال علی علیه السلام: «إنّما الکَرَم التَنَزُّه بِالمَعاصی».[5] .
دانستهاند و ائمّه معصومین علیهم السلام اصل و ریشه و بنیان تمامی این صفات نیکو و پسندیده میباشند.
پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 78، ص 103.
[2] غررالحکم.
[3] غرر الحکم.
[4] همان.
[5] همان.
