اجتهدو فی ان یکون زمانکم اربع ساعات: ساعة لمناجات الله، و ساعة لامر المعاش، و ساعة لمعاشرة الاخوان و الثقات الذین یعرفونکم عیوبکم و یخلصون لکم فی الباطن، و ساعة تخلون فیها للذاتکم فی غیر محرم و بهذه الساعة تقدرون علی الثلاث ساعات. لا تحدثوا انفسکم بفقر و لا بطول عمر فانه من حدث نفسه بالفقر بخل و من حدثها بطول العمر یحرص. اجعلوا لانفسکم حظاً من الدنیا باعطائها ما تشتهی من الحلال و ما لا یثلم المروة و ما لا سرف فیه و استعینوا بذلک علی امور الدین فانه روی: لیس منا من ترک دنیاه لدینه او ترک دینه لدنیاه [1] .
سعی کنید که وقت شما چهار ساعت (قسمت) باشد، ساعتی برای مناجات و عبادات خدا، و ساعتی (قسمتی) برای امور معاش، و ساعتی هم برای معاشرت با برادران و مردمان مورد اعتماد یعنی کسانی که عیوب شما را به شما میفهمانند و صمیمانه به شما اخلاص دارند، و ساعتی نیز برای درک لذتهای حلال خلوت کنید و به وسیلهی همین قسمت از عمر (رفع خستگی کرده و) بر انجام وظائف آن سه ساعت دیگر توانائی پیدا میکنید.
به خودتان فقر و طول عمر را تلقین نکنید زیرا هر کس به خود تلقین فقر کند بخیل شود و آنکه آرزوی طول عمر کند حریص گردد. برای خودتان از دنیا آنچه خواهشی از حلال باشد و به مردانگی خلل وارد نیارد و اسراف حساب نشود بهرهای بگیرید و به وسیلهی آن بر انجام امور دین یاری جوئید زیرا روایت شده است که: از ما نیست آنکه دنیایش را برای دینش رها کند و یا دینش را به خاطر دنیا از دست دهد.
پی نوشت ها:
[1] تحف العقول.
