«برهان» به معنی سفید شدن و روشن گشتن شیء است و روشنترین و مؤکّدترین و محکمترین دلیل بر مدّعا را «برهان» مینامند و لذا بایستی همواره مقتضی صدق و درستی مدّعا باشد. یکی از اسماء خداوند، «برهان» است. امام هادی علیه السلام، خداوند را در دعاهای خود اینگونه صدا میکند: «یا سُبْحانُ یا غُفْرانُ یا بُرْهانُ یا سُلْطانُ...».[1] .
ای منزه، ای آمرزنده، ای برهان، ای پادشاه... چرا که به وجود خداوند متعال، حق از ناحق روشن میشود و او روشنترین و مؤکدترین و محکمترین دلیل بر وجودِ خودش است و همواره مقتضی صدق و درستی است. در قرآن کریم میخوانیم: «یآ أَیهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَکُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَ أَنزَلْنَآ إِلَیکُمْ نُورًا مُّبِینًا».[2] .
ای مردم، دلیل روشنی از طرف پروردگارتان برای شما آمد و نور آشکاری به سوی شما نازل کردیم. در احادیث فراوانی «برهان» به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و «نور» به علی علیه السلام تفسیر شده است. چرا که پیامبر صلی الله علیه وآله، روشنترین و محکمترین دلیل بر وجود خداوند و راه مستقیم است. قال الصادق علیه السلام: «البُرْهانُ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه وآله وَ النُورُ عَلی علیه السلام».[3] . امام صادق علیه السلام فرمودند: برهانْ پیامبر اکرم محمّد صلی الله علیه وآله است و نور، علی علیه السلام میباشد. در بعضی از احادیث «نور» و «برهان» به چهارده معصوم علیهم السلام تفسیر شده است. چرا که ائمّه معصومین علیهم السلام بر کمال ذات خداوند دلالت میکنند و روشنترین و مؤکدترین و محکمترین دلیل بر افعال و صفات خداوند میباشند.
پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 92، ص 376.
[2] سوره مبارکه نساء، آیه 174.
[3] تفسیر العیاشی، ج 1، ص 285.
