رحمت خداوند، عبارت است از «بخشش نعمت» و بر دو قسم است: «رحمت عام» و «رحمت خاص». رحمت عام، بخشش خداوند نسبت به همگان است. بهگونهای که شامل حال همه افراد چه مؤمن و چه کافر میشود و رحمت خاص، بخشش خداوند نسبت به مؤمنان است و مخصوص اهل ایمان و طاعت میباشد. «رحمان» اشاره به رحمت عام دارد و «رحیم» بیانکننده رحمت خاص خداوند است. قال الصادق علیه السلام: «و اللّهُ اِله کُلُّ شَیءٍ الرَّحمانُ بِجَمیعِ خَلْقه، الرَّحیمُ بِالمُؤمِنین خاصّه».[1] . امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند معبود همه چیز است. نسبت به تمام مخلوقاتش رحمان و نسبت به مؤمنانِ خاصّش، رحیم است. خداوند در دنیا و آخرت رحمتی گسترده دارد که در دنیا شامل حال همگان گشته و در آخرت فقط به مؤمنان اختصاص دارد که مسلّماً این رحمت تمام شدنی نیست. «یا مَنْ لَا تَفْنَی خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ».[2] . ای کسی که گنجهای رحمت او نابود نمیشود. گنجینه رحمت الهی پایان یافتنی نیست و همه از او رحمت میطلبند. «یا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ».[3] . ای بخشندهای که رحمت خواهان پیدرپی نزد او میآیند.
پی نوشت ها:
[1] کافی، ج 1، ص 114.
[2] صحیفه سجادیه، دعای 5، فراز 3.
[3] صحیفه سجادیه، دعای 12، فراز 9.
