نرمش برای تربیت

بدون تردید دوران کودکی بهترین دوران یادگیری انسان را شکل می‏دهد. و نیز بی‏تردید کودک از خشونت و سخت‏گیری گریزان است. آنچه باعث روی‏کرد کودک به ارزش‏ها و آموزه‏های دینی می‏شود، برخورد مهربانانه و نرمش و توجه به خواسته‏های کودک است. این روش باعث جذب کودک به آموزه‏ها و معیارهای ارزشی دینی خواهد شد. 
کودک اگر از معلم و مؤدب خویش مهربانی ببیند، نه تنها گریزان نخواهد بود، بلکه شیفته ارزش‏های ارزانی شده معلم و مربی خویش می‏شود، بر اساس این معیار است که انبیا و امامان نسبت به کودکان بیش از دیگران مهربان بودند و با روی گشاده و لبخند گل‏واژه‏های الهی را جذب ارزش‏های وحیانی می‏نمودند. رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم که اولین شخصیت جهان بشریت است به کودکان سلام می‏نمود و آنان را بر دامن خود می‏نشاند. امامان نیز همین روش جذاب را در پیش داشتند. امام سجاد علیه‏السلام با کودکان مهربان بود. برای آشنا نمودن آنان به آموزه‏های دینی حتی اجازه می‏داد کودک نماز را در بیرون از وقت نماز به جای آورد. نماز مغرب و عشا و ظهر و عصر را با هم انجام دهند، یأمر الصبیان ان یصلوا المغرب و العشاء جمیعا. هنگامی که از حضرت سؤال شد چگونه اجازه می‏دهید بچه‏ها در این وقت نماز بجای آورند، فرمودند این هنگام نماز خواندن بهتر است از این که بدون نماز بخوابند. [1] امام این رفتار آسان را در پیش می‏گیرد تا آموزه‏های دینی بر کودک سخت جلوه‏گر نشود. آرام آرام به آنها علاقه‏مند شوند. 

پی نوشت ها: 
[1] مستدرک، ج 3، ص 19.