اندیشندگی، بالندگی

اندیشه صحیح یعنی فهم صحیح دین، یعنی شناخت راه از بی‏راهه، یعنی دیدن برای رفتن. اگر کسی اندیشه صحیح از دین نداشته باشد، اعمال و رفتارش وی را به مقصد نزدیک نمی‏سازد، زیرا که بی‏راهه رفتن از مقصد دور شدن است. 
نحله‏های فراوان که در کنار دین آسمانی پدیدار شده‏اند، ناشی از پندارها می‏باشند. اگر اندیشه شفاف و بالنده باشد، اگر با اندیشه‏ی زلال، دین درک شود، رهبانیت، صوفی‏گری، اخباری گری، خشونت‏گرایی، ولنگاری به نام دین و زهد گرایی خمود و بی‏معنا و... دامن‏گیر جامعه نمی‏شود. 
خاستگاه انواع کژراهگی‏ها از دین، تحمیل پیش داوری‏ها و برداشت‏های غیر اصولی از منابع دین، خمودی اندیشه‏هاست. و نیز شناخت مبدأ و معاد، آگاهی از آغاز و انجام زندگی، آگاهی صحیح به معارف عرشی و وحیانی و خلاصه راه درست یافتن و دیدن به برکت اندیشه می‏باشد، که اندیشندگی بالندگی است. بدین خاطر عترت به شفاف ساختن راه و بالندگی اندیشه اهتمام می‏ورزد و اصلاح کژراهگی را از مسؤولیت‏های رده‏ی نخست خویش قرار می‏دهد. عترت بر بالنده ساختن اندیشه‏ها و زلال و شفاف دیدن، آنگاه رفتن؛ اهتمام می‏ورزد. عترت اندیشه عرشی خویش را در اختیار جامعه قرار داده و بسترهای اندیشه‏ی بالنده و پوینده را فراهم می‏سازد. اندیشه و رفتار شفاف عترت رسواگر کژراهگی‏ها می‏باشد. بر همین اساس سیدالساجدین علیه‏السلام از خدای سبحان درخواست اندیشه‏ی شفاف و فهم دین و معارف الهی را می‏نماید. زیرا که اندیشه زلال دینی نقش محوری در ساختار عقیده و باور انسان داشته و بنیان سازندگی انسان را شکل می‏دهد، اللهم اعطنی بصیرة فی دینک و فهما فی حکمک و فقها فی علمک. [1] «خدایا، به من درک زلال در دین، و آموختن معارف و اندیشه در دانش‏های خود عطا فرما». در این فرصت به برخی اندیشه‏های عرشی سیدالساجدین علیه‏السلام در تبیین صراط مستقیم و تحلیل صحیح باورهای دینی نگر می‏افکنیم. 

پی نوشت ها:
[1] احتجاج، ج 2، ص 591 و 594.