السلام علیکم

«سلام» نوعی درود فرستادن و تحیت است که حاکی از دعا برای سلامتی طرف مقابل و اعلام صلح و دوستی و امنیت برای اوست و از طرفی توجّه به خداوند متعال است.
اگر این تحیتِ اسلامی را با تحیت‏های دیگر اقوام مقایسه کنیم ارزش آن برای ما روشن‏تر خواهد شد. در روایات اسلامی برای سلام کردن در اوّلین لحظه ملاقات و رویارویی با برادران دینی (حتّی کسانی که آنان را نمی‏شناسیم)سفارش‏های فراوانی شده است و آن را نشانه تواضع و فروتنی سلام‏کننده دانسته‏اند.
عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: «مِن التَّواضع ان تُسَّلِّمَ عَلی مَن لَقیتَ».[1] .
امام صادق علیه السلام فرمودند: سلام کردن در هنگام ملاقات، از آثار تواضع و فروتنی است.
در قرآن کریم 42 بار کلمه «سلام» آمده است. در آیه بیست و سوّم سوره حشر، خداوند یکی از اسماء خود را «سلام» برشمرده و در دو آیه دیگر[2] بهشت را «دارالسلام» خوانده است و «سلام» در بقیه آیات، به معنای درود فرستادن و تحیت است.
سلام از حیث مخاطب و سلام‏کننده، دارای سه رتبه است: سلام کوچک‏تر به بزرگ‏تر، که اظهار ادب و تواضع و فروتنی است. سلام بزرگ‏تر به کوچک‏تر، که علاوه بر آنکه نوعی فروتنی است، تعلیم تواضع نمودن نیز هست. سلام دو نفر که دارای رتبه‏ای مساوی هستند که این احترام، افزایش‏دهنده الفت، محبّت و مودّت است.
درود و سلام فرستادن بر ائمّه معصومین علیهم السلام از نوع اول است که سلام گوینده به ساحت مقدس ائمّه معصومین علیهم السلام،اظهار ادب نموده است. بعضی سلام بر ائمّه علیهم السلام را نوعی دعا برای افزایش مقام ایشان دانسته‏اند که سلام گوینده و زائر، از خداوند می‏خواهد وجود آن امامِ همام و معصوم از جمیع بلاها و آفت‏ها به دور باشد و مظهر کامل سلام که از اسماء الهی است، قرار گیرد.
این‏گونه دعا کردن آثاری دارد که اوّلین اثرش به گوینده دعا برمی‏گردد. چرا که به واسطه جواب دادن ائمّه به سلام او، کمالات و نورانیت وجودش افزایش خواهد یافت.

پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 76، ص 3.
[2] سوره مبارکه انعام، آیه 127 و نیز سوره مبارکه یونس، آیه 25.