باران

سهراب گفتي:

چشمها را بايد شست...

شستم ولي...

گفتي:

جور ديگر بايد ديد

ديدم ولي... 
 

گفتي:

زير باران بايد رفت...

رفتم ولي...

 

 

 

 

او نه چشمهاي خيس و شسته ام را...

نه نگاه ديگرم را ...

 

هيچ كدام را نديد!!!

 

فقط در زير باران با طعنه اي خنديد و گفت:

 

"ديوانه باران نديده !!!!!!!!"