قال الامام الجواد(علیه السلام) :
۱- نیاز مؤمن به سه چیز
مؤمن نیاز دارد به توفیقى از جانب خدا، و به پندگویى از سوى خودش، و به پذیرش از کسى که او را نصیحت کند.
۲ - استوار کن، آشکار کن!
اظهار چیزى قبل از آن که محکم و پایدار شود سبب تباهى آن است.
۳- کیفیت بیعت زنان با رسول خدا(صلى الله علیه وآله)
بیعت رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) با زنان این چنین بود که آن حضرت دستش را در ظرف آبى فرو مىبرد و بیرون مىآورد و زنان [نیز] با اقرار و ایمان به خدا و رسولش، دست در آن ظرف آب فرو میکردند، به قصد تعهد آنچه بر آنها لازم بود.
۴- قطع نعمت، نتیجه ناسپاسى
افزونى نعمت از جانب خدا بریده نشود تا آن هنگام که شکرگزارى از سوى بندگان بریده شود.
۵- تأخیر در توبه
به تأخیر انداختن توبه نوعى خودفریبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مکر خداست. «از مکر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانکار.»
۶- نامه امام جواد به دوستش
امام جواد(علیه السلام) به یکى از دوستانش نوشت: اما در این دنیا ما زیر فرمان دیگرانیم، ولى هر که خواسته او خواسته امامش و متدین به دین او باشد، هر جا که باشد با اوست و دنیاى دیگر سراى جاودان است.
۷- مسئولیت گوش دادن
هر که گوش به گوینده اى دهد به راستى که او را پرستیده، پس اگر گوینده از جانب خدا باشد در واقع خدا را پرستیده و اگر گوینده از زبان ابلیس سخن گوید، به راستى که ابلیس را پرستیده است.
۸- پسندیدن، در حکمِ پذیرفتن
کسى که در کارى حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند کسى است که غایب بوده، و هر که در کارى حاضر نباشد، ولى بدان رضایت دهد، مانند کسى است که خود در آن بوده است.
