نامش را گذاشته اند کبود و صدایش می کنند کیو. دریاچه ای که اگر از دور تماشایش کنید یک لکه کبود وسط سرسبزی های شهر به نظر می رسد.

دریاچه کیو(کبود) در شمال غربی خرم آباد قرار دارد، در نزدیکی پارکی به همین نام. دریاچه ای با 7 هکتار مساحت و عمقی حول و حوش 3تا 7متر که آبش را از چشمه های طبیعی درون خود تامین می کند. این دریاچه در مرکز شهر خرم آباد قرار دارد و نزدیکی امکانات رفاهی به آن و امکانات ورزشی مجموعه تفریحی کیو، آن را به یک مکان گردشگری تبدیل کرده است.

 این دریاچه دارای امکانات و فضای مناسب برای برگزاری مسابقات ورزشی در رشته‌های شنا، دو و میدانی و دوچرخه سواری است و ظرفیت لازم برای فعالیت در قالب پایگاه ورزش‌های سه گانه کشور را دارد.

علاوه بر این دریاچه ها ، 12 تالاب كوچك و بزرگ نیز نزدیك شهر پل دختر وجود دارد و یك تالاب هم در 12 كیلو متری جنوب شهر بروجرد دامن گسترده است كه مجموعه این تالاب ها، علاوه بر زیبایی های چشمگیر، زیستگاهی مناسب برای جانوران آبزی و پرندگان بومی و مهاجر است.

کیو یک دریاچه فصلی است و همچنین در سال‌های اخیر با توجه به شدت گرفتن خشکسالی‌ها در کشور و در استان لرستان این دریاچه زیبا، تقریبا در حال خشک شدن است و تا حدی زیبای‌های آبی رنگش را از دست داده‌است. در پائیز سال 1389، این دریاچه کاملا خشک شد و مدتی کوتاه پس از آن در ابتدای دی ماه لایروبی آن آغاز شد. پیش از آن، اندک ماهی‌های باقیمانده در آن توسط عده‌ای از مردم محلی گرفته شدند.

منطقه شنا ممنوع

مدت‌هاست که کیو شناگر به خود ندیده، مگر که شناگر قابلی باشد، وگرنه نگهبانان از شناکردن جلوگیری می‌کنند. قایق‌های پدالی را هم بدون جلیقه نمی‌توان سوار شد، یعنی نباید سوار شد. دریاچه تجربه و خاطره‌های تلخ هم برای دوستدارانش آفریده است. شاید هم تقصیر از آنهایی است که بدون اینکه پیچ و خم دریاچه را بشناسند یا با زبان دریا آشنا شوند، بی‌هنگام دل به موج‌هایش داده‌اند و هرگز برنگشته‌اند. دریاچه رفتار غیرمنتظره زیاد دارد. مختص کیو هم نیست، همه دریاچه‌ها و دریاها رفتارهای غیرمنتظره دارند.

ساکنان کیو

کیو فقط جای تفریح نیست، محل زندگی است. زیستگاه مهمی برای آبزیان و پرندگان بومی و مهاجر که پس از بال‌زدن‌های بسیار، خستگی خود را زیر چتر سبز درختان اطراف دریاچه می‌کشانند، روی شاخه‌های آنان لانه می‌سازند و در سایه‌سارشان زندگی می‌کنند. دریاچه کیو برای پرندگان بومی و مهاجر گشاده‌دستی زیادی دارد، آن‌قدر که بعد از تالاب‌های «پلدختر»، یکی از زیستگاه‌های پرندگان مهاجر در استان لرستان به شمار می‌رود.

آرامش آبی‌ دریاچه‌ای غنی از لحاظ مواد غذایی، پرندگان مهاجری چون اگرت‌ها را به سوی خود می‌کشاند، اگرت‌ها که از راسته لک‌لک‌سانان‌اند، دریاچه را سنگ صبور خود می‌دانند که به گفته پرنده‌شناسان با تولید چنین صدایی از خود، انگار در حال غر زدن هستند. اگرت‌ها با گردن دراز و پاهای بلندشان در میان گل و لای ساحل دریاچه به دنبال آبزیان می‌گردند. گویی با اکراه پاهای درازشان را از آب و گل بیرون می‌کشند و دوباره در آب فرو می‌برند. پرهایشان از ابتدای تولد سفید است.