صدوق با سند خود از ابوسلیمان یاور امام هادی علیهالسلام نقل میکند که گفت:
یکی از موالیان امام هادی علیهالسلام از او پرسید، و من آنجا حاضر بودم که: آیا چیزی که از جلو نمازگزار عبور میکند نماز او را قطع میکند؟ امام علیهالسلام فرمود: نماز، اینگونه از دست صاحبش نمیرود، بلکه برابر توجه قلبی او میرود [، اگر توجه قلبی او به خدا باشد، به سوی خدا میرود، و اگر غیر خدا باشد، به سوی آن غیر میرود، خواه چیزی روبرویش باشد یا نباشد].
قال الصدوق:
حدثنی أبی رحمه الله قال: حدثنا أحمد بن ادریس، عن محمد بن أحمد، عن علی بن ابراهیم الجعفری، عن أبیسلیمان مولی أبیالحسن العسکری علیهالسلام قال: سأله بعض موالیه و أنا حاضر عن الصلاة یقطعها شیء یمر بین یدی المصلی؟ فقال: لا، لیست الصلاة تذهب هکذا بحیال صاحبها، انما تذهب مساویة لوجه صاحبها [1] .
پی نوشت ها:
[1] علل الشرائع: 349، بحارالأنوار 83: 297 ح 4، الامام الهادی علیهالسلام من المهد الی اللحد: 462 ح 331.
قال المجلسی: توجیه وجیه مساویة لوجه صاحبها أی الی السماء من جهة رأسها و یحتمل أن یکون المراد: أنها تذهب الی الجهة التی توجه قلبه الیها فان کان قلبه متوجها الی الله تعالی، و عمله خالصا له سبحانه، فانه یعود الیه و یقبل عنده سواء کان فی مقابله شیء أو لم یکن، و ان کان وجه قلبه متوجها الی غیره تعالی و عمله مشوبا بالأغراض الفاسدة و الأعراض الکاسدة، فعمله ینصرف الی ذلک الغیر سواء کان ذلک الغیر فی مقابل وجهه أو لم یکن
