خوردن از پاكي ها
ييَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُواْ لِلّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
اى كسانى كه ايمان آوردهايد از نعمتهاى پاكيزهاى كه روزى شما كردهايم بخوريد و اگر تنها او را مىپرستيد خدا را شكر كنيد
خودسازى و زهد و تقوى، منافاتى با بهرهگيرى از طيّبات ندارد. «يا ايّها الّذين آمنوا كلوا من طيبات»
در مكتب اسلام، مادّيات مقدّمهى معنويات است. «كلوا، واشكروا، تعبدون»
اسلام در تغذيه، به بهداشت توجّه دارد. «طيّبات ما رزقناكم»
قبل از تأمين زندگى مردم ومحبّت به آنان، توقّعى نداشته باشيد. «كلوا... واشكروا»
شكر، نشانهى خداپرستى و توحيد ناب است. اگر انسان رزق را نتيجه فكر اقتصادى، تلاش، مديريّت، سرمايه و اعتبارات خود بداند، براى خداوند سهمى قايل نخواهد بود تا او را شكر كند. «واشكروا للّه ان كنتم ايّاه تعبدون»
شكر، نمونه روشن عبادت است. «واشكروا للّه... تعبدون»
شكر خداوند، واجب است. «كلوا... واشكروا لِلّه»
خداپرست، آنچه را خدا حلال شمرده، از پيش خود حرام نمىكند. «كلوا... ان كنتم ايّاه تعبدون»
آيه شماره 172 از سوره مباركه بقره
