طهران، خيابان جمهوري مجموعه كارها و اشعار سپيد اين شاعر جسور حاوي 94 شعر كوتاه شماره‌گذاري شده سپيد است كه توسط انتشارات هنر رسانه ارديبهشت روانه بازار شده است.
بارزترين تكنيكي كه بايد در كارهاي سپيد كوتاه و به طور كلي در شعرهاي كوتاه اجرا شود ايجاز است و زماني اين ايجاز موفق عمل مي‌كند كه در اجرا و پس از آن مخاطب را با دنيايي بزرگ‌تر از شمارگان كلمات آن متن روبه‌رو كند و اگر از حق نگذريم سيد احمد حسيني گاهي اوقات و فقط گاهي اوقات توانسته از اين پتانسيل استفاده كند و مخاطب را با دنيايي غني‌تر نسبت به چند كلمه آشنا كند.
«سرنوشت من/ كاملا/ روشن است/ مثل چشم‌هاي تو»
كليت سوژه و تم اين مجموعه «تويي كه نيستي...» است و شاعر واگويه‌هاي خود را با خاتون شعرهاي سپيدش (و ساراي غزل‌هايش) در ميان مي‌گذارد كه گاه اين‌گونه واگويه‌ها چنان با احساسات رقيقي همراه است كه واقعا نمي‌شود نام شعر بر آن نهاد. (براي مثال توجه شود به شعر شماره 3)«خودت قضاوت كن/ تو بين اين همه تنهايي/ مي‌تواني بخندي؟»كه مولف شايد به مدد كشفي زباني يا تصويري تازه‌تر مي‌توانست اين چند سطر را به يكي از كارهاي خوب مجموعه تبديل كند، ولي توجه بيش از حد به احساسات صرف و سهل‌انگاري باعث به‌وجود آمدن اين معضل در اكثر كارهاي اين مجموعه مي‌شود ولي هرگاه شاعر خود را از اين ورطه بيرون مي‌كشد به كشف‌هاي تازه‌تري مي‌رسد كه مي‌تواند مخاطب را به لذت بكشاند. (شعر 7 يا شعر موجز 11)
«خاتون ما/ پنج حرف داشت/ ولي/ حرف نداشت»
هر چند مخاطب امروز از شعر انتظار بيشتري از يك حادثه دارد اما اين شعر توانسته خود را از ورطه « متن گزارشي» بيرون كشيده و تبديل به شعر شود.
زبان گزارشي و تصاوير گزارشي و شعرهاي گزارشي كه سعي در تحريك احساسات مخاطب دارد از موضوعاتي است كه به كرات در اين مجموعه، مخاطب را كه چنين سطحي به بازي گرفته شده، آزار مي‌دهد. شعر 16. حتي اقرار به اين‌گونه نوشتن در شعر 74 نيز چيزي از گناه سهل انگاري شاعر كم نمي‌كند. برخي از شعرهاي اين مجموعه مي‌توانستند سطري خوب يا پايه‌اي مناسب براي كاري بلندتر و موفق‌تر باشند كه مؤلف عجول اين دفتر اين فرصت را نه به خود، نه به شعر و نه به مخاطبان اين مجموعه داده كه از خواندن شعرهايي خوب و جذاب‌تر لذت بيشتري ببرند.
اما گذشته از تمام اين حرف‌ها مي‌توان در اين دفتر با كارهايي كه در كمال موجز بودن، مخاطب را ميخكوب كنند هم آشنا شد كه پشتوانه‌اي محكم براي موجز شدن دارند و بخوبي شاعر در آنها از خود سانسوري به نفع شعر استفاده كرده است.
در مورد اين كتاب نمي‌توان داوري كرد. چراكه سيد احمد حسيني شاعر جسوري است كه غافلگير كردن مخاطب‌هايش را دوست دارد و فقط بايد منتظر كتاب سوم ايشان بود؛ تا قدم بعدي شاعر اين شعرهاي لحظه‌اي چه باشد!
